VISION:Unraveling

- 18 -

One day you're just fine
One day you become miserable

We're on our way to I don't know where. I am looking outside the window and I couldn't think of anything. I just want to refresh my mind as the wind go pass my face.

Gabing-gabi na at hindi ako makapaniwalang sa ibang bahay na ko titira simula ngayong gabi.

Ilang minuto pa ang lumipas at nagpark na ang sasakyan. Bumaba kami lahat pero walang nagsasalita. Kahit si Lui na maingay hindi nagsasalita.

This place is so wide. Ang laki ng bahay. Malaki ang bahay ni Seven pero di hamak na mas malaki to at mas mukhang sosyal. Isa pa, ang laki ng bakuran. Pumasok kami sa loob, there are four people inside, 2 gentlemen, 2 ladies. One gentleman is working out and one is playing a video game. One lady is reading a book whereas the other is in the kitchen cooking something. They all look like just few years older than us.

As I observe the 4-story house, mukha siyang isang share house.

"Welcome to HonTaugh. Our home. The house for us, ranks." Ruru said.

Wait? They all live together? Sosyal, may pangalan pa ang bahay.

Tumigil sa kanya-kanyang ginagawa ang 4 na nandito sa loob na naabutan namin.

Lumapit sila sa amin.

"They are our seniors. Kuya Xian..." pinakilala ni Harley yung lalaking nagwoworkout kanina "kuya Maverick..." yung nagvivideo game "ate Shaniah..." yung nagluluto "and ate Faye" yung nagbabasa ng libro.

"You must be Almiona, nice to meet you." Salita ni kuya Maverick habang inilahad ang kamay. "You can call me kuya Mav, that's my nickname." Waka naman akong ibang nagawa kundi makipagshake hands na sa kanilang apat without saying anything.

"She seems tired, lead her to her room please" sabi naman ni ate Shaniah.

Si Lui ang naghatid sa akin sa magiging kuwarto ko na daw. Walang salita na din niya ako iniwan.

I sighed as I observed the room. This is not Seven's house. This is not my room. This is not my comfort. I will not be seeing Seven for long. This room looks so quiet. I feel so empty. This is depressing. I can simply sigh again and wait for my tears to drop.

xxx

3RD PERSON's POV

"Buti napapayag niyo siyang sumama." Xian.

"Actually pahirapan pa kanina." Harley.

"That lady is very unfortunate. She's dragged into this whole mess."

"It's my fault." Ruru.

Lahat ay tumahimik. Si Ruru yung tipo ng taong mataas ang pride para umamin ng kasalanan. For them, hearing him take blame is so unusual.

Ruru is as miserable as Mio. Who would imagine a single decision could change a person's life in a split second.

"Ms. Hadia will come here tomorrow for a formal meeting." Shaniah ended the topic.

Bigla naman bumukas ang pinto ng at pumasok si Zalora. Lahat sila ay napatingin sa kanya. Ngayon lang ulit ito bumalik sa HT matapos nitong umalis para pumunta sa mga magulang.

Agad tumakbo si Shaniah upang yakapin si Zalora. "Your back." Mahinang sabi nito. Niyakap naman siya pabalik ni Zalora. Pagkatapos ay humarap sa kanilang lahat.

"I'm sorry for my behavior upon my return. I just don't feel really well" paghingi niya ng paumanhin.

"That's okay." Ngiti ni Maverick.

"Are you already fine?" tanong ni Faye.

"Not yet but I will soon." Tumingin siya kay Ruru. "I'm sorry Ruzzel.".

"It's totally fine."

Lumapit sila lahat sa kanya saka sila nag group hug. Dumiretso na si Zalora sa kanyang kuwarto matapos nito.

Binuksan niya ang pinto at saktong pagpasok niya ay ang paglabas naman ng kwarto ni Almiona. Sabay nilamg isinara ang pinto kaya hindi sila nagkakitaan kahit magkatabi lang ang kanilang kwarto.

Bumaba si Almiona at naabutan ang grupo na nasa salas pa rin.

Nakita nila siya at nagtanong. "Do you need something?"

"I have to go home. I left my medicine" sabi nito.

Nagkatinginan ang mga ranks. "It will be unsafe. We'll just buy your medicine at the pharmacy down the road." Sagot ni Lui.

"Hindi yon nabibili. It's exclusive to me. Si Seven lang ang nakakaalam kung saan yon nakukuha."

"May sakit ka?"

"None of your business" sagot ni Almiona.

"I'm sorry but we can't go there now" sabi ni Ruru.

Kumunot ang noo ni Almiona. "Then I'll go there alone. I don't need company."

"Ang tigas ng ulo." Bwisit na sabi ni Harley.

Nainis si Almiona sa narinig pero hindi nalang siya pumatol.

"We would not let you." Maverick butted in.

"Hindi niyo ba ako narinig? I said, I left my medicine. Do you want me dead?" Walang nakasagot o sumagot. "This is such a nonsense argument" mahinang sabi ni Almiona saka tuluyang bumaba si Almiona sa hagdan at dire-diretsong naglakad papalabas ng bahay.

Lumabas siya ng gate pero walang sumunod o pumigil sa kanya. Nakasampung hakbang siya bago may sasakyang tumigil sa tapat niya. Bumaba si Ruru. Nagkatitigan pa sila ng matagal bago naglakad si Ruru sa kabilang side at buksan ang pinto ng kotse para kay Almiona. "Please get in. It's not safe to walk alone in the middle of the night."

Hindi na sumagot si Almiona kundi ay sumakay nalang. Nasa kalagitnaan sila ng byahe nang biglang mag sorry si Ruru. Hindi ito inexpect ni Almiona kaya hindi niya alam ang irereact. "Your sorry won't help. Nangyari na" sagot niya.

"Still, I'm sorry. I just want you to know I regret what I did and that I'm, in any aspect, wrong."

"Gusto mo bang sabihin kong pinapatawad na kita? I'm sorry too but I can't."

Nasaktan si Ruru sa sinabi ni Almiona kahit alam naman niyang hindi siya mapapatawad nito. Masakit lang talagang marinig ng harap-harapan.

"I'm really sorry" nalang ang huling nasabi ni Ruru bago sila makarating sa bahay.

Nagtaka si Almiona nang makitang nakapatay lahat ng ilaw. Binuksan niya ang pinto at laking gulat din niya dahil hindi ito nakalock. Nagsimula siyang kabahan. Binuksan niya ang mga ilaw. "Seven!" sigaw niya. Binuksan niya ang kwarto nito, pati ang lab, ang kwarto niya, ang mga drawer kung nasaan ang gamot niya ngunit lahat ay walang laman. Wala si Seven, pati na ang lahat ng kanilang gamit. Bumagsak si Almiona sa sahig.

"Saan niyo siya dinala?" mahina at halos di na marinig na tanong niya.