VISION:Unraveling

- 11 -

*Baaaag!*

Bumagsak si Lui matapos ang halos kalahating oras nilang paglalaban. Punong puno na siya ng mga sugat at bugbog na bugbog na ang kanyang katawan. Hirap na hirap na rin naman ang dalawa pero kahit papaano ay nakakatayo pa rin.

They managed to conquer Lui considering they're merely Mids.

Nang hindi na gumalaw si Lui mula sa pagkakabagsak sa sahig, sa akin na binaling ng dalawa ang atensyon nila. "Bakit hindi mo siya tinutulungan, isa ka rin sa nasa rank hindi ba?" Tanong ng lalaki sa akin pero hindi ako nakasagot.

Ano bang dapat kong isagot? I'm defenseless. I'm JUST an Inferior. I can't fight.

"Ngayon lang ako nakakita ng High na parang takot na takot" tawa ng babae. "Why don't we just end this, Pete?" tanong niya sa kasama.

"Okay" sagot naman nung Pete saka ngumisi.

No. Unti-unti akong umatras nang simulan nilang ilabas ang mga kapangyarihan nila. I want to flee but can't. Nagdurugo ang tagiliran ko and it hurts!

Mabilis at diretsong tumama sa dibdib ko ang isang energy beam na nakapagpalipad sakin ng limang metro. Napakalakas ng impact. Like Lui nakahiga na ako ngayon sa sahig.

I coughed. I coughed blood.

Nilapitan ako nila ako ng nagtataka. "Why haven't you armored yourself?" Tanong ni Pete.

Naiiyak nako dahil sobrang sakit na ng dibdib at likod ko. I coulnd't even talk dahil ubo ako ng ubo ng dugo.

Kitang-kita ko ang pagtataka sa mukha ni Pete, pero yung babae nakakunot lang ang noo. Lalapit na sana si Pete sakin pero pinigilan siya nung babae saka bumulong sa kanya. Pagkatapos ay nawala bigla ang babae kaya nataranta ako. I roamed my eyes to locate her but I failed. Yung lalaki naman, nanatiling nakatayo at nakatingin sa akin.

Kinabahan ako. Baka bigla nalang siyang lumabas sa harap ko.

"Aaaack!" I shrieked.

Sinaksak niya ako sa tyan at balikat. I was right. She abruptly appeared in front, stabbing me. Shortly after, she's beside Pete again.

"What the!" She unbelievingly whispered. "You don't really wanna fight huh?"

I don't? I just can't.

"Ok! You have chosen your fate. Good luck!" She beamed mockingly then rapidly approached me.

Is this death?

Seven, sorry. I cried at the thought of dying. I'll be leaving Seven alone. I'm his lone family.

Yung mabilis na pagtakbo ng babae papalapit sa akin ay parang unti-unting bumabagal sa paningin ko.

Pero bago pa siya makalapit ng tuluyan, isang malakas na enerhiya na agad ang nagpalipad sa kanya. I looked at where the energy came from. Galing kay Ruru na ngayon ay mukha na ring zombie dahil sa punit punit na damit at mga sugat sa mukha. Halatang-halata na rin ang panghihina niya dahil sa bigat ng paghinga niya.

I guess may chance pa akong mabuhay. I guess I'm favored.

Dahil sa panghihina, naipikit ko nalang ang mata ko. What happened next, I have no idea.

xxx

I woke up finding myself lying in bed. Curtains parted, the sunlight strikes my skin. My clock says it's 10 in the morning. Dahan-dahan akong umupo.

Ouch! My body aches.

Tumayo ako at lumabas ng kuwarto ko. Bumaba ako para hanapin si Seven pero kahit saan ako tumingin, wala siya.

Hindi naman nakaligtas sa mata ko ang mga papel na nagkalat sa center table. I draw closer to see both old and new newspapers scattered.

I read the articles. All pertaining to news regarding Holo and one uncertain, unnamed group that kills humans.

This is similar to Kelvin's confession.

Why is there a collection of these newspapers here?

"Mio..." Bigla kong narinig ang boses ni Seven sa likod ko.

Humarap ako sa kanya at di ko napigilan ang mga luha na tumulo sa mga to. "Oh! Bakit ka umiiyak?" Tanong niya pero nilapitan ko lang siya at agad niyakap.

Niyakap din niya ako. "Tahan na...you're already safe." Napakagentle at malumanay na sabi niya.

Patuloy naman ang pag-iyak kong sumagot sa kanya. "Akala ko hindi na kita makikita..." Pag-iyak ko pa. Hinaplos-haplos naman niya ang likod ko.

I rarely do this. Showing Seven how wasted I am. I rarely hug him too. I actually am not the expressive type but this one's different. I was on verge of dying yesterday.

"Kagagaling ko lang sa Academy. I just reported your condition para ma-excuse ka"

Nagtaka ako sa sinabi niya. "Isn't it today's Sunday?" I asked na tumigil na sa pagiyak.

He beamed. "Nope. Today is Monday." No way!

"I was almost 2 days asleep?" Di makapaniwalang tanong ko.

"Aha. But don't worry. I got you checked a couple of times already. You can enter class tomorrow." Naglakad siya papunta sa kusina. "Halika ka na. I finished making breakfast before I left, you should eat." Pagpapatuloy niya.

Sumunod naman ako at nang makaupo na ay nagtanong. "Why aren't you asking me last Saturday's details?" Tanong ko habang inihahanda ni Seven ang hapag.

Ngumiti lang siya sa akin saka itinuloy ang ginagawa. Ah yeah. Baka alam na niya lahat dahil may mga nakakalat na na newspapers sa lamesa. He's already researching.

Napatingin ako sa lamesa. Nabahala ako. "Seven... Ok na ako. You don't have to involve yourself with those goons anymore. I'm sure I won't drag myself into something like that again." Paninigurado ko kay Seven.

Ayoko nang maulit pa ang dati. Don't ruin yourself just for me again, Seven.