Chapter 10: Confession
Magdamag akong nakahiga sa kama ko at nagpapadala na lang ako ng pagkain sa mga maid, para akong tanga na nakatulala lang sa kisame ng kwarto ko, tatlong araw na rin ako hindi pumapasok ng school...at lahat yon kasalanan ng gagong Ayden na yon!!!!
Kung hindi ko sana nakita ang ibon ng lalaking iyon edi sana virgin pa din hanggang ngayon yung mata ko!!
I swear! Never pa ako nakapanood ng pornography kaya virgin pa ang mga mata ko tapos sisirain pa ng lintik na yon?!
Manyak! Manyak!
The worst thing is that maniac will be my stepbrother...ohhh shitt..gusto ko mang pigilan si mommy sa pakikipagrelasyon kay tito Nolan para maging magkalayo na ang landas namin ni Ayden ngunit hindi kaya ng konsensiya ko na paghiwalayin sila dahil lang sa gusto ko makalayo sa pesteng manyak na yon.
I'm very sure that my mom will be miserable if she leaves tito Nolan because she love him so much and because of that love kailangan ko magtiis sa manyak na yon.
Yes, manyak na ang tawag ko sa kaniya...he deserve it and it suits his personality.
Haysstt..pano na 'to ngayon?
Ilang beses ako napabuntong hininga dahil sa kakaisip ng paraan kung paano mawawala si Ayden sa landas ko but everytime that i'm thinking on how to get rid of Ayden, i'm also thinking about my mommy.
I'm not a selfish daughter and i love my mom so much and if sacrificing my happiness for her is the way to make her happy..i will do.
Napabalikwas ako ng biglang tumunog ang phone ko na katabi ko lang.
Potcha..kung kailan naman nagmomoment ako tsaka pa may tatawag tskk!!
"Kung sino ka man..humanda ka ng makarinig ng machine gun.." nakakuno-noo at galit na galit kong kinuha. "What the hell do you need?!" sobrang lakas kong aniya and i'm pretty sure na mabibingi or can i say mababasag ang eardrums ang kung sino man ang hangal na tumawag sakin na nakaistorbo pa sa pagmomoment ko.
"SAV?!! WHAT THE FUCK?!" nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang boses ng taong nasa kabilang linya.
Is this for real?!
Napatingin ako sa caller id at hindi pa rin ako makapaniwala.
It's Kevin! The caller is Kevin!
It look's like i'm over reacting because Kevin just called me but it's a big thing for me..ilang linggo na niya akong iniiwasan, kahit si Braelyn hindi alam kung anong nangyayari sa kaniya. Wala rin kaming communication kahit sa phone kasi kung ilang araw niya na akong iniiwasan ganong katagal din niya ako na hindi na tinatawagan.
"K-Kevin?" nauutal at halata sa aking boses na hindi ako makapaniwalang tumawag siya sa akin.
"Yes it's me..first, i want to say sorry..i know na nahahalata mo na iniiwasan kita pero..hindi ko intensiyon na gawin iyon, maniwala ka.." ani ni Kevin na puno ng lungkot ang boses at dahil sa malungkot niyang boses ay hindi ko mapigilang mag-alala.
"W-What? what do you mean? " naguguluhan kong tanong.
"We need to talk Sav.. hindi mo maiintindihan kung sa phone lang tayo mag-uusap..gusto ko sabihin sayo 'to ng personal.." kung hindi ko lang naririnig ang napakaseryosong boses niya ngayon baka akalain ko na nagbibiro lang siya at kanina pa ako tawa ng tawa, pero hindi ehh...may mali, hindi ganito yung dating Kevin na kilala ko..kasi yung Kevin na kilala ko hindi ganito kaseryoso at palabiro kaya kinakabahan ako sa klase ng tono ng kaniyang boses parang may iba, puno iyon ng lungkot. "..i will message you the exact location where we can talk..and please don't tell about this to your stepbrother." dagdag niya na lalong ng pagulo sakin.
