The Rescue

CHAPTER 2

It's been 5 years now since my family died from the protest. Their death made caused trauma to me na kung saan may makakahalubilo ako na taga gobyerno ay di mapakali ang aking isip at katawan...... naiisip ko kung paano nila pinatay ang pamilya ko. Sa pagkawala ng aking pamilya sila tita Soo at Sirpa ang aking naging sandigan. Sa kanila narin ako tumira at yung bahay namin ay binenta ko na at yung pera na galing sa binenta kong bahay ay pinagsimula ko ng negosyo na kalaunan naman ay lumago. I'm 25 years old now at masasabi kung nagbago na talaga ako pero yung trauma sa pagkamatay ng bung pamilya ko? nandito pa. Yung negosyong pinundar ko? Lumago siya ng lumago hanggang sa umabot sa ibang bansa and by the way ang negosyo ko pala ay tungkol sa mga shabu.... charot lang, hindi naman kaya mabiro. Ange negosyo ko talaga ang isang restaurant. Franchising kumbaga, naitayo ko yun sa gabay narin ni tita Soo.....

"Reivy! Mag ingat ka doon ah? Wag kang magtitiwala kong kani-kanino!" sabi ni tita Soo.

Pupunta pala ako ngayon sa Paris para bisitahin yung negosyo ko doon, good for 1 week lang naman ako doon pero parang tong si tita, parang di na niya ako makikita HAHAHAH.

"Oo naman po tita! Ako pa ba?" sabi ko kay tita Soo ng tumatawa.

"Tita Soo asan nga po pala si Sirpa? Hindi niya po ba ako ihahatid sa airport? Please tita wag mong sabi na andun na naman sya........ "Matigas ang ulo ni Sirpa kaya andun siya ngayon sa nag pro-potesta" I knew it! Kahit kailan talaga ang babae na yun!

I quickly grabbed my phone and just text Sirpa's number hindi ko siya tatawagan kasi you know may trauma ako. "Hey Sirps papaalam lang ako sayo na pupunta na akong Paris para asikasuhin yung itatayong negosyo ko doon, umuwi ka nang maaga kasi si tita lang mag isa dito!"

After I text Sirpa I bid my goodbye to tita and then directly go to the airport all by myself together with my driver.