ÇİKOLATADAN SEBEPLER

16.Bölüm

Kendimi robot gibi hissediyorum.Ama yapay zeka oranı düşük olanından.
Kurmalı ,pilli bir robotum .Artık ciddi bir şekilde yaralanıp ölümden de döndüm resmen .
Şimdi canlar mesela hastane odasındaki bana en yakın koltukta uyuyan bir Cihad bence hayal ürürümün ürünü .İmkansız gibi bir şey yani .

Ama hayır rüya olamayacak kadar güzel bir andayım.Siyah gür saçları dağılmış dudakları hafif aralık kalmıştı.Kirpikleri gözlerinin altına gölge düşürmüştü.Yanık teni biraz solgun duruyordu.Göz altlarındaki morarmalar uykusuz kaldığını gösteriyor.

Uyandığımda ilk ne olduğunu idrak edemesemde yaşadığım acı dolu anların zihinime dolması kaçınılmazdı.Ameliyat olmuştum ve bu çok kötü bir tecrübeydi.
Nefes aldığımda bile acı çekiyordum.Göğsüm ağrıyordu.
Haraket etmemem gerektiği söylenmişti.Ama ben haraket etmeden duramazdım ki.
Narkoz etkisi ile ilk uyandığımda etrafımdaki  kalabalığın seslerini ve ellerimin sıkıca tutulduğunu hatırlıyorum.
Özgür,kardeşim çok etkilenmişti çünkü ilk onun sesini duydum.Ağlama demek istedim ama ne dedim bilmiyorum.
Herkes yanımdaydı ama net değildi yüzleri.

Şimdi neredeyse yarım saatten fazladır  gözlerimin önündeki tatlı manzaraya bakıyordum.Çikolata gözlüm gelmişti.Acı çekerken bile onun adını sayıklamıştım.Seni seviyorum diyememek bu çok kötüydü.
Şimdi diyebilir miydim?Reddelicektim,canım yanacaktı ama o gün ölebilirdim ve ne olursa olsun ona en başından beri hissettiklerimi söyleceğim.
Yani bir kaç gün sonra ,iyileştiğim zamanlara denk geldiğinde falan.
Başımı eğerek kendime vurdum kesinlikle aptaldım.!

"Neden kendine tokat atıyorsun!?"

"Beynim çalkalansın ve aptal düşüncelerimi def etsin diye."diyorum.
Bir dakika Ha?Duyduğum sert ses ile başımı hızla Cihad'a çeviriyorum.Bakışları yüzümü tarıyor hızlıca.Kaşları hala çatık.Bu adam niye böyle bakıyor şimdi.

" Canın yanar."diyor ve yutkunuyor.Oturduğu koltukta öne doğru kaykılmış ,ellerini birbirine geçirmiş gözlerini bir saniye bile ayırmadan bakıyor bana.

"İyisin."gergin sesle konuşması beni de geriyor ya da kalbim bir farklı atıyor.
Yüzüme bakışları hiç çekincesi yokmuşçasına yakıyor.
O böyle iddialı bakmazdı ki ama.Ayrıca iyi misin değil iyisin diye konuşması da tuhaf.
Sanki iyi değilim dersem yıkılacakmış gibi.
Ayrıca her an ağlayabilirim.Ona deli gibi,sımsıkı sarılmak istiyorum ama korkuyorum beni kıracak diye.
Üff! ne saçma iş ya bunlar ben ölümden döndüm hala ne düşünüyorum.

"Ahahah ,ne gündü ama macera atlattım resmen."gülerek ortamdaki tuhaf gerginliğe bir son vermek istiyorum.
Kafam doluydu ve oldukça da karışık ,o neden burada uyuya kaldı ki?
Sanırım başından beri sormam gereken buydu.Ziyaretime gelmiştir desem uyanıkken gelir,kalbimi kırar ve giderdi.Cihad'ın gözümde kalp kıran olarak kalmasını istemiyorum ama birini de sizi sevmesi için de zorlayamazsınız.
Ben önce arkadaş olmak istedim direk seni seviyorum demedim ,öyle olsa onunla zaman geçiremezdim.Gerçi onunla karşılaşmasaydık o benim ilk aşkım olarak kalırdı büyük ihtimal.
Ama şimdi son aşkım olarak kalıcak olması daha sinir bozucu.

"Bu senin için macera mı yani!?
buz gibi sesle konuşsada bakışları öyle demiyordu.
Kızgındı ama neden ?
Dudaklarını yalayarak ellerini ellerime değdiriyor.Bu temas öyle beklenmedikti ki ürperiyorum canlar.
Gözleri ellerime takılıyor.İfadesinde bir şeyler kırılıyor ve ard arda yutkunuyor.

"Alâ." öyle derinden fısıldıyor ki ismimi gözlerim doluyor.

"Ben seni öyle gördüm ya dudaklarından akan o sıvıyı gördüm ya -" duruyor.