Begonvil ✓

2; "Evet, toysunuz. Küçük bir prenssiniz siz."

Merhabalar

Ben bu çiftin arasındaki uyuma bayıldım! 🥳🥳

Değerli yorumlarınızı esirgemeyin
Keyifli okumalar^^

...................

Taehyung

Bir prens iseniz ve çapkınsanız hayat gerçekten çok zordu.

Bir omega prenstim. Zarif, alımlı ve saygılı olmam ve bu unvanları yıllar boyunca koruduktan sonra da bir alfanın buyruğu altında yaşayarak ona çocuk vermem gerekiyordu.

Düşünürken bile sıkıldığım bu ünvanlar ve fiillerin hiçbirini uygulamayacaktım. Alfalar, önlerine çıkan her omegayla kolayca gönül eğlendirebiliyor ve onları yüz üstü bırakabiliyorsa bunu ben de yapabilirdim. Hiçbir farkımız yoktu. Onların kendilerinde hak olarak gördüklerinin aslında kıçı sarkmış abaza bir alfanın uydurdukları olduğunu herkese gösterecektim.

İçimde durmadan yanan ve gördüğüm her alfada biraz daha harlanan ateşi ise ancak bu şekilde durdurabilirdim. Benim de arzularım vardı. Bundan sonraki yüzyılları değil fakat öncekileri biliyordum. Geçmişten günümüze kadar sabit kalıp cahiliye akımından gelen bir düşünce varsa o da bir omeganın, alfalar gibi davranmasının büyük günah olduğuydu. Bana göre saçmalığın daniskası olan bu fikrin yanlış olduğunu herkese gösterecektim.

"Prensim."

Aynanın karşısında giyinmeme yardımcı olan omegaların durmasını, duyduğum sesle beraber istediğimde beni ikiletmeyip çektiler ellerini üzerimden. Belime bu kadar fazla dokunmaları beni bayıltmak üzereydi. Kimse bilmezdi fakat belime fazla dokunulduğunda müthiş huylandırdım!

Bazı alfalar böylesine mükemmel fırsata bir daha erişemeyeceklerini biliyormuş gibi ellerini üzerimden dakikalarca hatta saatlerce çekmezdi. O anlarda iş benim eğleniyor olmamdan çıkıp bambaşka bir boyuta geçiyordu. Tanrı şahit, o zamanlarda yüzlerine yumruk atmamak için zor tutuyordum kendimi.

Neyse ki bunu yapmamı engelleyen bir motivasyonum vardı. Alfaları öpmeyi çok fena seviyordum! Dakikalarca öpüştükten sonra onları ortada bırakmak ise benim için ayrı bir zevkti! Yine de haklarını yememekte fayda vardı. Baya güzel öpüşüyorlardı. Bu eylemi seviyordum. Öpüşmek güzeldi. Hem de çok güzel!

Bir prens olarak bu konuda harikulade ve önümüzdeki nesillere örnek teşkil eden bir hayalim bile vardı. Bekar olan her alfayı öpmek istiyordum!

Hanboktan nefret ettiğim için onun yerine tercih ettiğim mavi renkteki batı tarzı prens takımının beyaz kuşağını düzeltirken yardımcılarımın, çıkmalarıyla ilgili aldıkları emirin ardından odanın sessizliğe gömülmesiyle bakışlarımı etrafta gezdirmiş, yanıma gelen annemi fark ettiğimde ise onun en sevdiği şekilde kocaman gülümsemiştim.

"Bebeğim."

Geldiğimden beri sadece bir kez gördüğüm anneme olan özlemim dinmediğinden hızla sarılmıştım ona.

Bana diğer herkesin yanında prens derdi fakat tek başımıza olduğumuzda bebeğim derdi. Çünkü ben onun bebeğiydim! Diğer herkese karşı bana mesafeli olmak onu da üzse de bu elimizde olan bir durum değildi.

En azından annem kapıların ardından sarılıp öpüyordu. Babam gibi krallığı yönetmek için sert olma saçmalıklarını bahane ederek yüzüme bile bakmamazlık etmiyordu. Sevdiğini biliyordum. Neyin nazını yapıyorsa artık!

Beni sevdiği bariz ortadaydı. Açıkçası bana karşı soğuk ve mesafeli olma çabası epey komik geliyordu.

"Anne, seni çok özledim. Beni hiç ziyaret etmedin. Neden etmedin?!" Benden biraz daha kısa olan annemin boynuna sarılıp sitem etmeye devam ederken ensemde hissettiğim hafif tokatla susmak zorunda kalmıştım. "Asıl sen neden beni hiç ziyaret etmedin?! Senin gelmen gerekiyordu!"