|•| KADERİM |•|

K/12

Kefalet ismini ve kapağı değiştirdim. Bilgilendirme bitmiştir.
____________________

*Dün gece*

"Sen şimdi ciddi ciddi seviyorsun yani?" Karan Batu'ya bu soruyu yöneltince yavaşça başını salladı.

Çünkü artık bunu kabul ediyordu. Saklamıyordu hislerini... Mira hariç.

"Kıza baştan öyle demeyecektin oğlum. Bu senin hatan."

Batu elindeki şişeden bir yudum daha aldı. Boğazı yanıyordu fakat bu onun hoşuna gidiyordu. "Nereden bilebilirdim ki, ona aşık olacağımı... Hem de bu kadar erken. Onda bir şey var oğlum. Beni kendine çekiyor."

"Ee şimdi ne yapacaksın?"

Omuz silkerek şişeyi kafasına dikti. Şişeyi zaten yarılamıştı ve bitirene kadar da bırakmadı. Canı yansın istiyordu. Mira'yı ağlattığında onun canının yandığı kadar yansın...

Karan şişeyi bir hışımla çekerek Batu'dan aldı. "Yeter lan çarpacak!"

"Siktir et."

Yavaş yavaş beyni uyuşuyordu. Ayağa kalkıp yavaşça ilerledi. Başı dönünce sarsıldı. Karan koşarak koluna girdi. "Hadi ben seni eve götüreyim."

Batu kolunu çekti. "İstemez, ben kendim giderim."

"Kardeşim, başına bir şey gelir."

"Gelmez merak etme. O kadar da sarhoş değilim." Yalan söylemişti. Baya kafası güzeldi.

Karan itiraz etsede, Batu nederse o olurdu eninde sonunda.

Sarhoş olacağını bildiği için arabayla gelmemişti. Yavaş yavaş yürüyerek eve gitti. İçinde garip bir mutluluk vardı ve eve gittikçe daha da mutlu oluyordu. Çünkü onun tabiriyle, Turunçgil'ini, görecekti.

Cebinden anahtarı çıkardı. Deliği bir taneden fazla görüyordu ve bu açmasını zorlaştırıyordu. En sonunda anahtarı sokmuştu. Yavaşça çevirip içeri girdi.

Kapıyı sessizce kapatmak istemişti ama eli ondan bağımsız hareket etmişti. Ayakkabılarını çıkarıp kenara fırlattı. Sarsak adımlarla merdivenleri çıktı. Kapıyı aralayıp içeri girdi ve geri kapatıp sırtını duvara dayadı.

"Karıcığım, gelmişsin. Ben gelmeyeceğini falan düşünmüştüm. Sen biraz manyaksın yaparsın." Dedi neşeli sesiyle.

Mira yanına yaklaştıkça kalbi hızlanıyordu... Her zamanki gibi.

Koluna girdiğinde dokunduğu yerler sanki alev almıştı. "Yürü yatağa." Sarhoşluğuyla ne dediğini bilmiyor ve umursamıyordu.

"Ooo hızınız 180 Turunçgil hanımcığım. Öyle hemen yatak olur mu?"

Mira yatağa doğru götürdü. Kendini yatağa attı ve Mira'yı da kendiyle çekti Batu. "Ben hazırım."

Mira ondan ayrılıp "Ben seninle hiçbir şey yapmam. Küsüm bir kere." Demişti sabaha hiçbir şeyi hatırlamayacağı için.