Squad Series #1 : Dare (ON-GOING)

D17

Chan's POV

“Malapit ng mapatunayan ng daddy mo na aksidente talaga ang nangyari Chan,” bigkas ni Kurt.

“But my mind is tell—”

“Cut that crap Chan. Walang patutunguhan ang pag-uusap natin kung ganyan ang mindset mo.” pagpuputol ni Renz sa sinabi ko.

“Kung ako sa'yo, tigilan mo na ang pagpapaikot sa kanya. Wala kang patutunguhan.”

“Fine.. Gagawin ko na.” as soon as I said that. Kinuha ko na 'yung phone ko saka ko chinat si Crystal na siyang si Aya ngayon.

Me :
Get out of face as much as possible, wala na tayong dapat na connection. This is our last convo. And stop flirting. Bye.

And then, I blocked her immediately. Even though she was my fiance, Kailangan ko na siyang kalimutan.

Hindi pa rin ako kuntento sa mga nalalaman ko. Kaya siya palang ang sinisisi ko sa pagkamatay ng kapatid ko.

Pero bakit ako naguguilty sa lahat ng ginawa ko? Why do I feel this? Why do I miss her?

Aya's POV

Nang matanggap ko ang message galing kay Chan, I quickly chat my bestfriends.

Me :
I think it's time to stop the dare. Hindi ko man nagawa yung dare but I think I can pay you.

Hindi na ako nag-abalang tignan pa yung mga reply nila. Nag-ready na ako kasi papasok pa ako. Umaga na rin kasi. Nasobrahan sa pagpapahinga kahapon.

Dala ko pa rin yung sakit na dulot ng dare na 'yon. I don't know why pero kasi dare lang naman 'yon but nevermind, I'll just want to ignore it kasi wala rin naman mapupuntahan 'yon.

Bago pa ako maglakad palabas ng pinto ay agad ako natigilan.

“Hmmm. Parang may kulang..” sabi ko sa sarili ko at umaktong nag-iisip. “I wonder what is it. Oh yeah! Right! My ID.”

Naaalala kong inilagay ko 'to sa cabinet kahapon. Hindi ko nga lang matandaan.

Umakyat ulit ako sa kwarto and began searching for my ID. I'm such a dumb for not remembering where's my ID was. Kainis.

Masyado yata akong napagod kahapon kaya pati mahalagang bagay, nakakalimutan ko. Inuna ko ang pink na cabinet ko. When I open it, there's a lot of jewelry. Mix na siya ng cheap at expensive jewelry. Ano bang pake ko eh hindi naman ako mahilig diyan but one jewelry caught my attention.

Ito yung necklace na nakalagay pa rin sa nakabukas na box nito and it seems familiar. It has diamond in heart-shapex pendant. It is a real diamond! Grabe! Sino ba nga nagbigay niyan?

Nagsimula akong mag-aalala pero sumasakit lang ulo ko but when I deeply swim on my past. My head hurts when some images flashes on my head.

“Happy Birthday Love..” bati ng lalaki sa babae which is me.

I can't clearly see the face of the boy pero alam kong matangkad, maputi at gwapo siya. His face is blurry.

“Aw thank you! You know that I really love beaches so I'm grateful na dito ako nagbirthday mismo. Ang ganda promise and thank you kasi ipinunta mo ako with my family dito.”

“It's nothing besides I have a gift for you. I hopes you likes it.” blurred man yung image but I can say that he's smilling.

“Oh!? Sabi ko naman sa'yo na kahit 'wag ka kasi sapat na yung beach para sa birthday ko.”

“I just want to give this to you. This is the symbol of my love for you.” sabi ng lalaki sabay labas ng isang box na maliit at saka binuksan and it reveals the diamond necklace with a heart shaped pendant.

“AGHHHH!” daing ko matapos lumabas ng mga images.

I'm confused. Who's that boy? At saka bakit niya sinasabing ang neckalce ang simbolo ng pagmamahal niya sa'kin? And lastly, why there's something wrong with my pass memories?

Nevermind.. Kailangan ko nang magmadali kasi baka malate pa ako. Pinilit ko nalang tumayo kahit sumasakit pa yung ulo ko.

«CAMPUS Ground»

Pagpasok ko sa gate ng campus ay bumungad sa'kin ang maguhulong estudyante. Nakalimutan kong hindi pa pala tapos 'yung event. We still have the last day for the free day. Which means, pwede naming gawin lahat ng gusto naming gawin sa ground basta't walang violence. Seriously? Sa kabataan ngayon? Nag-expect pa silang walang violence. I doubt that.

“Are you lost?” dinig kong salita ng pamilar na boses and it's Reinber.

“No I'm not. Hindi lang ako sanay sa magulo.”

“Wala namang gagawin ngayon so do you mind if I ask you to come with me?” nakangiting tanong niya.

“Saan naman?”

“Iikot lang. And let's have fun. Gusto ko matry yung mga booth.”

“Have fun nga lang ba? Hmmm?” sabi ko sabay pinanliitan ng mata. “Kung let have fun lang, ayoko.”

“Eh anong gusto mo?”

“I want some foods.”

“Okay, If thats the queen wants, My treat?” saad niya.

“Seryoso ka?” hindi makapaniwalang tanong ko.

“Yes, so let's go?”

“Okay. Basta libre mo ah?”

“Sure! for the queen!” sambit niya. Napansin ko ring maraming nakatingin samin pero hindi ko na pinansin. “Tara na.”

Ngumiti nalang ako saka sumond sa kanya pero hindi pa ako nakakalayo ay nahagip ng mata ko ang nanlilisik na tingin ng kung sino.

It's the unbothered king of ice. Chan.

What's wrong with him?