(Kenma ya kimse seslenmiyor varsayın ve 15.bölümün devamı gibi)
Uyandığımda hala sahildeydim. Hava kararmıştı. Yorulmuştum hem bedenen hem de ruhen.
Göz pınarlarım kuruduğu için ağlamaya devam edemiyordum.Cebimden telefonumu çıkardım ve ezbere bildiğim polis numarasını tuşladım.
" X polis ihbar hattını aradınız size nasıl yardımcı olabilirim? " diye soran kadına "Ben sevdiğimi öldürdüm."demiştim.
Bunu sakinmişim gibi söylemiştim ama sakin değildim. Kendimden nefret ediyordum.
Kadın şoktan çıkıp" Şu an neredesiniz? "diye sordu.
" X şehri Karasuno sahili."dedim.
"Lütfen orada bekleyin polisler bir kaç dakikaya orada olacak."demiş ve telefonu kapatmıştı.
Telefon kapandığında denize fırlattım.Duyduğum siren sesleriyle burukça gülümsedim. Sertçe kolumdan tutulup bileklerim kelepçelendikten sonrası hafızamda yer edinemedi.
Kenma'nın yargılandığı gün;
....
"İtiraz ediyorum! Sayın yargıç, müvekkilimin akıl sağlığı yerinde değildir. O yüzden cezasının müebbet olmaması gerekir. Uygun bir şekilde tedavi görmelidir. Tedaviden sonra devletimize yararlı bir birey olacağını size temeni ederim." demişti avukatım."İtiraz ediyorum.Sayın yargıç, bay Kozume Kenma tek bay Hinata Shouyo'nun değil aynı zamanda, babası bay Kozume, merhum'un ölen eski sevgilisi Kageyama Tobio ve Miya Osamu'nun ölümüne neden olmuştur. Ayrıyeten Bay L.adlı bir şahsın adam yaralama ve tehdit şikayeti de vardır.
Ve bay Kozume Kenma'nın adam kaçırma, yasadışı olarak ilaç alımı,izinsiz olarak merhum bay Hinata'nın mahremiyet alanını izleme-dinleme ve takipçilikte yapmıştır. En doğru cezayı vermenizi dilerim."demişti Hinata'nın ailesinin tuttuğu avukat.Yargıç elindeki belgelere bakıp bir şeyler okudu. Bir kaç saniye sonra yargıcın tokmağının sert sessi ile irkildim.
" Bay Kozume Kenma'nın akıl sağlığının yerinde olmaması dolayısıyla tedavi görmesi için akıl hastanesine yatması, tedaviden sonra 2 sene boyunca ev hapsi ve 2 milyon yen para cezası almasına karar verilmiştir." diye cezamı ilan etmişti.
Hak ettiğim ceza bu değildi. Daha ağır bir ceza almalıydım. Ama ben ne yapabilirdim ki?
3 yıl sonra;
...
Tedavim bitti. Ne demeliyim? Ne düşünmeliyim? Kendimden nefret ediyorum ama onlara bunu belli edemem. Daha uzun süre orada kalırsam kafayı yerim.
Anne,baba ve Hinata sizi özledim.Çok iğrencim. Sizi anmaya hakkım yok benim. Keşke zaman geriye dönse ve her şeyi düzeltebilsem.
Evim korkutucu şekilde hiç değişmemiş. Zaten ne bekliyordum ki? Birinin gelip evimi baştan yapmasını mı?
Bu eşyaları görmek istemiyorum. Hepsini atmalıyım. Hayır atamam. Ugh...
Ben... Ben neden idam cezası almadım ki? Hak ettiğim ceza idamdı.
İlaç... İlacımı içmeliyim.
Tanrısal bakış açısı;
Uzun saçlı çocuk ona verilmiş olan çantayı karıştırırken kapısının açılma sesini duymamıştı.
Olabildiğince sessizce gence yaklaşan sinirli beden "Evine hoş geldin Kenma." demişti. Sesi duyduğu tarafa başını çeviren uzun saçlı genç gerginlikle yutkundu.
Karşısındaki gencin öfkesini iliklerine kadar hissetmişti. Uzun saçlı genç, karşısındaki öfkeli bedenin elindeki susturuculu tabancayı fark etmiş olacak ki gerilemişti.
"Bir selam bile veremeyecek kadar korkuyor musun?" diyen öfkeli genç tabancayı uzun saçlıya doğrultup "Tanrıdan ve öldürdüğün kişilerden af dile Kenma çünkü bu senin buradaki son günün." demişti.
Uzun saçlı genç tabii ki pişmandı ama af dileyecek cesarete sahip değildi. Gözlerini kapattı ve "Yapamam Atsumu." demişti. Bunu duyan öfkeli beden tabancayı ateşlemiş ve saniyeler içinde karşısındaki beden alnından kanlar akarak yere yığılmıştı.
"Elveda Kenma! Cehennem de görüşürüz." demiş susturucuyu çıkarıp kendi kalbine tabancayı dayamıştı.Tabancayı ateşlemeden önce son sözleri "Senin yanına geliyorum kardeşim." idi.
Eveet bu da alternatif sondu. Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Açıkçası asıl finalden daha çok içime sindi. Neyse sizi seviyorum görüşmek üzere.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yandere (Kenhina) >Tamamlandı<
Fanfictionİntihar vb.şeylerden rahatsız oluyorsanız okumayın.