Yandere (Kenhina) >Tamamlandı<

6

Kenma'nın ağzından;

Bilgisayarımda Hinatamın fotoğraflarına bakarken telefonum çaldı. Arayan kişi Hinataydı gözlerim parlayarak hemen aramasını onayladım.

Sessi kötü geliyordu. Ağlamış mıydı?
Bir süre konuşmadı. "Beni .... hastanesinden alır mısın Kenma-kun?" dedi. "Bir şeyin mi var?" dedim endişeli bir ses tonuyla. Soruma karşılık bir kaç dakika sessizliğini korudu. "Beni aldıktan sonra konuşsak?"demişti bende hemen onaylayıcı bir şeyler geveledim.

Siyah dar pantolonumu ve kırmızı tişörtümü üstüne geçirdim. Anneme arabayı aldığımı söyleyip hemen arabaya bindim ve Hinatamın dediği hastaneye geldim. Ağlamaktan gözleri ve minik burnu kızarmış şekilde yere bakıyordu. Arabayı park edip yanına gittim. Adım seslerini duymuş olacak ki yüzünü kaldırıp bana baktı ve minicik kollarını bana sardı. Kafasını ise boynuma gömdü. Sarılışına bir kokunla karşılık verdim diğeri elim ile ise yumuşacık saçlarını okşadım.

Boynumda hissettiğim ıslaklıkla gözlerine kurban olduğumun çenesinden tutup bana çevirdim ve gözyaşlarını elimle sildim. "K-Kenma-kun." dedi. Onun dudaklarına yapışma isteğimi bastırırken geri çekildi ve "Yakındaki bir kafeye oturalım.Ne olduğu anlatıcam." dedi yine sesi çatlamıştı. Dediği gibi yakındaki bir kafeye oturduk garsondan su istemişti bende limonata almıştım.

"Ka... Kageyama hayır hayır anlatamıycağım. Sadece şu  kağıtları  oku lütfen ve hastanede olmamın nedeni bayılmış olmam."demişti kısık sesle. Çok fazla üzüldüğü her halinden belliydi ama ben hiçbir şey hissetmiyordum.

Kenma,

Hinatayı benim için koru lütfen. Onun yanında dur. Biliyorum aramız hiçbir zaman iyi olmadı nedenini az çok anladım. Tabii ki aptalım fazla saf olduğu için anlamadı senin hislerini. Ve biliyorum ki sanki onu senden çalmışım gibi hissediyorsun ama ona cidden aşıktım. Bu mektubu aldıysan zaten çoktan ölmüşümdür.

Elveda

"Hinata..." diye cümleye başlamış ama ne diyeceğimi bilmediğimden sessizleşmiştim. Hinatam buruk bir tebessüm verdi bana"Hiçbir şey demek zorunda değilsiniz Kenma-kun. Ben artık kalkayım Suga-san ve Daichi-sanın yanına gideceğim. Onlarında mektuplarını vermeliyim." dedi. Parayı ödedikten sonra kafeden çıktı ve ben sadece kalbimin istediğini yaparak arkasından koştum. Kolunu yakaladım kafasını bana çevirdiği an o tadını hep merak ettiğim dudaklara yapıştım.

Dayanamadım.

Ne yazdığımı bilmiyorum sadece yazıyorum kwıdkd. Ve kitabın ismini değiştiresim var ama ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok -_-.