Dramione. Wrong love?

Hoofdstuk 3: Zweinsveld

Naast de gebruikelijke hoi's en hallo's als we 's ochtends naar de grote zaal lopen en de welterustens als een van ons naar bed gaat spreken Malfidus en ik elkaar niet. Ik zie hem vaak bij het meer of onder de boom zitten als ik mijn huiswerk maak, maar ik vraag nooit wat hij daar doet. Hoe nieuwsgierig ik ook ben.

Na verweer tegen de zwarte kunsten blijf ik vaak nog even hangen om met Harry te praten. Ik ben blij dat hij er nu ook is. Ik heb hier niet zoveel vrienden meer. Vroeger had ik Harry, Ron, Ginny, Marcel en Luna, maar nu zijn Harry en Ron van school, Marcel en Luna zijn altijd samen en Ginny heeft ook vrienden in haar eigen jaar, dus blijf ik alleen over. Nou ja... ik en Malfidus blijven alleen over. Maar hem heb ik altijd gehaat en hij mij ook. Aan hem heb ik dus ook niets.
Het voelt nog steeds raar om een kamer met hem te delen, maar nu voelt het toch ook weer vertrouwd. Het schooljaar is nu anderhalve maand bezig en ik kan me al niet meer voorstellen om Malfidus niet in onze woonkamer te zien zitten.

Op een middag besluit ik om mijn huiswerk buiten te gaan maken. Het is al herfst aan het worden. Er staat een koud briesje, maar met een dikke jas aan heb ik daar weinig last van. Ik ga onder de boom, waar ik Malfidus vaak zie zitten, zitten en tover een houten plankje tevoorschijn om op te schrijven. Ik moet voor volgende week donderdag nog een dertig centimeter lang werkstuk voor toverdranken schrijven over Felix Felicis, ook wel bekend als Vloeibaar Geluk, en aangezien het al vrijdag is dacht ik dat ik maar beter snel kan beginnen.

Ik ben op tien centimeter als ik zie dat Malfidus er aan komt lopen. Hij gaat naast me zitten, wat me verbaast want dat doet hij niet eens in onze kamer!
'Hey,' zegt hij een beetje verlegen. 'Mag ik je iets vragen?'
'Oké, maar... Technisch gezien was dat ook al een vraag.' Kom op Hermelien, waarom zeg je dat nou, je wilt toch dat hij je aardig gaat vinden?
'Sorry... natuurlijk mag je me wat vragen.'
'Ehm... Oké, dit klinkt misschien een beetje raar, maar dit weekend mogen we weer naar Zweinsveld en ik dacht dat we er misschien samen naartoe konden gaan?' zegt hij snel. Als hij ziet dat ik hem een beetje verward aankijk voegt hij er snel aan toe: 'Om elkaar wat beter te leren kennen aangezien we de rest van het jaar met elkaar opgescheept zitten. En ik zag dat jij niet zo veel vrienden meer hebt, omdat ze allemaal van school zijn, en ik ook niet meer. Dus toen dacht ik dat wij dan samen zouden kunnen gaan. Als jij het ook leuk vind natuurlijk...' Ik ben zo verbaasd dat Malfidus míj, het modderbloedje Griffel, mee vraagt naar Zweinsveld dat ik bang ben geen woord meer over mijn lippen te krijgen, maar toch lukt het me.
'Ja... Oké dat lijkt me leuk,' stamel ik. Malfidus blijft nog even ongemakkelijk zitten en ik weet niet zeker of ik door moet gaan met mijn opstel of dat ik met hem moet praten. Ik weet niet eens of hij me nou op een date heeft gevraagd of om als vrienden naar Zweinsveld te gaan. Uiteindelijk staat hij op, zegt gedag en loopt weg. Ik ga snel verder aan mijn opstel.
Als het begint te schemeren en het tijd is voor het avondeten in de grote zaal heb ik al twintig centimeter geschreven.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker. Ik ga meteen mijn kleren uitzoeken. Het moet casual zijn maar ook een beetje chic, als het een date is moet ik er wel goed uitzien, maar als het gaan date is en ik zie er heel chic uit denkt hij misschien dat ik denk dat het een date is en dat wil ik niet. Ik ben nooit zo'n meisjesmeisje geweest maar op de een of andere manier maak ik me hier heel druk over. Het zou toch niet door Malfidus komen? Ik borstel snel mijn haar en ga naar beneden voor het ontbijt. Uiteindelijk heb ik een spijkerbroek en een rood shirtje aan gedaan. Als ik beneden kom zit Malfidus al aan zijn ontbijt. Als ik binnenkom, kijkt hij even op, glimlacht naar me en richt zijn aandacht dan weer op zijn boterham. Ik ga aan de tafel van Griffoendor zitten, naast Ginny.
'Hey,' zegt ze opgewekt. 'Ik ga met mijn vriendinnen naar Zweinsveld, maar als jij nog niemand hebt mag je wel met ons mee,' Ik weet dat het goed was bedoeld maar ik vatte het op als een belediging. Alsof ik zelf geen vrienden heb.
'Nee, ik ga al met Malfidus,' zeg ik.
'Malfidus? Maar je háát hem,' zegt Ginny verbaasd.
'We zijn nu allebei Hoofdmonitor dus we zitten met elkaar opgescheept. We kunnen maar beter vrienden worden anders wordt het een lang jaar.'
'Oké, maar naar Zweinsveld? Dat klinkt als een date,' zegt ze plagerig, terwijl ze haar wenkbrauwen optrekt.
'Het is geen date.' toch? 'We gaan gewoon als vrienden, omdat we allebei niet echt iemand hebben.'
'Maar jij hebt mij toch, je mag gewoon met ons mee!' Ze kinkt heel verontwaardigd dus ik bied snel mijn excuses aan.
'Ja, maar dat is anders. Jij gaat al met je eigen vriendinnen en ik wil jullie niet tot last zijn. Bovendien ken ik ze niet dus dat zou een beetje ongemakkelijk zijn.'
'Oké, succes met Malfidus,' zegt Ginny begripvol.

Terwijl we naar Zweinsveld lopen is er een ongemakkelijke stilte tussen ons. Ik weet niet goed waar we over moeten praten en hij blijkbaar ook niet. Dus begin ik maar over zwerkbal. Ook al ben ik daar niet verschrikkelijk in geïnteresseerd.
'Zit je eigenlijk nog in het zwerkbal team dit jaar?'
'Ja, maar ik ben geen zoeker meer,' hij lijkt even te twijfelen, maar gaat dan verder. 'Ik eh... Ik was niet hun beste zoeker,' Hij stoot een zenuwachtig en verlegen lachje uit. 'Ik ben nu jager.'
'Oh, en vind je dat leuk?' Vraag ik.
'Ja, het is geen zoeker, maar ik ben allang blij dat ik nog in het team zit. En ik ben er veel beter in.'
Malfidus praat nog door over zwerkbal tot we in Zweinsveld zijn. Ik vind het eigenlijk niet zo interessant, maar het is tenminste niet meer stil.
We gaan eerst naar Zacharias zoetwarenhuis. Je zou denken dat het na al die jaren wel gaat vervelen, een winkel met alleen maar snoep, maar je bent daar gewoon nooit uitgekeken. Daarna gaan we naar de drie bezemstelen. Nu we wat losser zijn blijken we best veel gemeen te hebben.
'Dus, Malfidus...' begin ik, maar hij onderbreekt me.
'Zeg maar Draco.... Malfidus doet me denken aan mijn vader. Draco is tenminste van mij.'
"Oké, Draco,' het voelt raar om zijn voornaam te zeggen.
Dan komt er iemand binnen. Ron.
'Ron!' Het is er al uit voordat ik er echt over heb nagedacht.
'Hermelien!' Hij komt naar ons toe en ik geef hem een knuffel.
'Wat doe jij hier?' vraag ik, verbaasd dat hij niet in zijn broers winkel is
'Harry zei dat jullie naar Zweinsveld mochten en ik miste je zo en ik weet dat het uit is, maar ik moest je gewoon zien,' Hij glimlacht en kijkt rond. Dan zie hij Draco zitten. 'Wacht, ben je uit met Malfidus? Ben je nu al over me heen? Ik weet dat ik we hadden afgesproken om niet jaloers te worden. Maar Malfidus?'
'Ron, we zijn gewoon... vrienden,' stel ik hem gerust. 'En hoe kan je ook maar één seconde denken dat ik al over je heen ben?' Zeg ik op een beetje een boze toon.
'Oh, oké,' zegt hij een beetje beschaamd. 'Natuurlijk. Ehm... Ik ga maar weer weg,' hij klinkt nogal ongemakkelijk.
'Dus jij en Wemel zijn uit elkaar?' vraagt Draco. Hij klinkt oprecht geïnteresseerd.
'Ja, we dachten niet dat een lange afstandsrelatie zou werken en hij werkt nu in Gorge's winkel en daar komen een hoop leuke meisjes. Ik wil niet dat iemand die heel goed bij hem past misloopt door mij.'
'Oh,' zegt hij met een twinkeling in zijn ogen. Het lijkt wel of hij blij is om te horen dat ik single ben. Dan leunt hij naar voren en druk zijn lippen op de mijne.

Hey sorry dat het zolang duurde, maar ik had het heel druk. Ik heb nu vakantie dus ik ga proberen om zoveel mogelijk te uploaden. Als je nog tips hebt om dit verhaal te verbeteren laat het dan vooral weten. En natuurlijk heel erg bedankt voor alle reads, comments en votes!!!