Dramione. Wrong love?

Hoofdstuk 20: TV

Als ik wakker wordt is Draco al beneden. Ik kijk op de wekker hoe laat het is: 11:45. We hadden al lang op het station moeten zijn. Snel sta ik op en race ik naar beneden. Draco zit in de woonkamer gebiologeerd naar de tv te kijken.
"Waar zijn mijn ouders?" Vraag ik bezorgd.
"Jij ook goedemorgen," zegt Draco zonder zijn blik van de televisie af te halen. "Ze wilden je niet wakker maken, dus zijn ze met de taxi naar het station gegaan." Ik zucht en plof naast Draco neer. "heb je al ontbeten?" Vraag ik. Draco schud alleen zijn hoofd. Blijkbaar is hij te gefascineerd door de televisie om me een redelijk antwoord te geven.

"Wil je wat eten?" Vraag ik. Draco knikt weer en gebaart me dat ik stil moet zijn. Jongens. Ik sta op en loop naar de keuken waar ik twee boterhammen met Nutella smeer en twee koppen thee maak. Ik loop weer naar de bank en ga naast Draco zitten. Ik duw zijn bord in zijn handen en leun achterover in de bank. Gedachteloos neemt Draco een hap van zijn boterham. Eerst denk ik dat hij niet eens door heeft dat hij überhaupt iets heeft gegeten, maar dan kijkt hij raar op.
"Wa-... Wat is dit?" Vraagt hij. Hij klinkt verbaasd, alsof hij had verwacht dat Dreuzel eten ongelofelijk smerig zou zijn.
"Dat is Nutella," zeg ik. "Het is heel populair bij Dreuzels. Ik dacht al dat je het wel lekker zou vinden."
"Lekker? Dit is geweldig! Waarom hebben ze dit niet op Zweinstein?" Ik lach om Draco's verbaasdheid en haal mijn schouders op.
"Waarom kijk je eigenlijk naar Phineas en Ferb?" Vraag ik hem na een korte stilte.
"Ze praten! Ik bedoel ik ken al bewegende beelden, maar geen pratende. Ik had er wel over gehoord, maar ik geloofde nooit dat Dreuzels zoiets geweldigs konden doen. Zelfs tovenaars hebben dit niet!" Ik lach weer om Draco en sta dan op.
"Ik ga me aankleden en daarna kunnen we gaan," zeg ik. "Oh en dit is voor kinderen. Misschien vind je Doctor Who leuker," zeg ik terwijl ik naar BBC ONE zap, waar de herhaling van: 'Angels Take Manhattan' net begint. Ik loop weer naar boven en laat Draco alleen achter met de tv.

In mijn kamer trek ik mijn kast open en zoek ik een leuk setje uit. Uiteindelijk kies ik een spijkerbroek met een groen t-shirt en een zwart vest. Ik neem een snelle *kuch* dertig minuten lag *kuch* douche en doe daarna nog wat mascara op. Ik loop weer naar beneden en zie dat Draco letterlijk op het puntje van zijn stoel zit. Nog een paar centimeter en hij zou er vanaf vallen.
"Draco, ik ben klaar zullen we-...," maar voor ik mijn zin kan af maken onderbreekt Draco me meet een handgebaar dat ik het beste kan beschrijven met iets dat tussen zwaaien en flapperen in zit.
"Shhh. Ik ben bijna klaar," zegt hij. Ik zucht en ga naast hem zitten. Ik had eigenlijk gehoopt dat ik het einde van deze aflevering nooit meer hoefde te zien, maar misschien dat het de tweeduizendste keer minder hard binnen komt. Draco was inderdaad bijna klaar met de aflevering. Toen the Ponds weer 'wakker' werden ging er een zucht van verlichting door Draco heen. Ik had eigenlijk zin om de televisie uit te zetten en Draco de pijn van het einde te besparen, maar het was al te laat. Toen ik opkeek zag ik dat ook Draco een traan in zijn ooghoek had. Ik zuchtte en stond snel op. Ik pakte mijn schoenen en jas en gooide ook Draco zijn spullen toe. Toen we beiden aangekleed waren liepen we naar buiten, waar een laagje sneeuw op de grond lag.

Heyy, het spijt me echt heel erg dat ik al zo lang niet heb ge-update en ik zal beloven dat ik vanaf nu zoveel mogelijk aan dit verhaal zal werken! Love you all! Xxx me