Dramione. Wrong love?

Hoofdstuk 18: Thuis

We verschijnselen voor het huis van mijn ouders. Snel bel ik aan in de hoop dat ze thuis zijn en dat ze mijn uil hebben gekregen. Mijn moeder doet openen vliegt me meteen om de hals. Als ze klaar is met me knuffelen roept ze mijn vader en van hem krijg ik ook een stevige omhelzing. Dan zien ze Draco staan.
"En jij moet Draco zijn," zegt mijn moeder. Ze steekt haar hand uit ter begroeting. Draco twijfelt even, hij heeft immers zijn hele leven geleerd om Dreuzels te haten, maar neemt hem dan toch aan. Ook van mijn vader krijgt hij een stevige handdruk en dan gaan we met zijn allen naar binnen.
"Willen jullie thee." Vraagt mijn moeder.
"Ja, graag, mam. Maar eerst laat ik Draco mijn kamer zien." Zeg ik terwijl ik Draco achter me aan naar boven sleep. Ik twijfel even voordat ik de deur naar mijn slaapkamer open maak.
"Beloof dat je niet gaat lachen oké? Ik heb mijn kamer niet meer veranderd sinds mijn elfde." Nadat Draco het heeft beloofd, doe ik mijn deur open. Ik ben blij dat ik niet zo'n kind was dat haar hele kamer roze had, maar dat betekent niet dat mijn elfjarige zelf nou zo'n geweldige smaak had. De muren hangen vol met posters van schattige dieren en een paar boybands waar ik de naam niet eens meer van weet, maar waar ik vroeger blijkbaar wel fan van was. Mijn bureau is bezaaid net allemaal kleine beeldjes van eenhoorns en stickervellen. En mijn boeken kast is gevuld met kinderboeken. Het enige normale is mijn dekbed overtrek. Die is gewoon wit.
"Oh, dit is toch niet zo verschrikkelijk!" Zegt Draco, duidelijk opgelucht dat hij zijn lachen niet in hoeft te houden. "Het is gewoon een kinderen kamer. Ik had een soort van roze explosie verwacht!" Ik geef toe dat ik het misschien wat heb overdreven, maar ik wilde niet dat Draco me kinderachtig zou vinden.
"Gelukkig heb ik wel een tweepersoons bed. We hebben geen extra matras dus we zullen mijn bed moeten delen." Zeg ik twijfelachtig. We hebben tot nu toe altijd netjes op onze eigen kamers geslapen. Wat als hij helemaal niet in het zelfde bed als ik wil slapen? Draco moet de twijfel in mijn stem gehoord hebben want hij pakt me bij mijn middel vast en trekt me naar zich toe.
"Hermelien Griffel, het is me een eer om een bed met jou te delen," zegt hij en hij drukt een kus op mijn lippen. Eerst zacht, maar als ik zijn kus beantwoord, wordt hij steeds ruwer. Uiteindelijk trek ik me los.
"We moeten thee gaan drinken met mijn ouders," zeg ik. Ik wil net de deur uitlopen als me iets te binnen schiet. "Mijn ouders zijn een beetje... overbezorgd als het om jongens gaat... Ze weten wel dat je mijn vriendje bent, maar probeer alsjeblieft een beetje een goede indruk te maken."
"Hermelien, je weet hoe charmant ik ben." Zegt Draco met een grijns op zijn gezicht. "Het komt wel goed." Hij pakt mijn hand vast en samen lopen we de trap af.

Sorry, sorry, sorry. Ik weet dat ik had beloofd dat ik snel weer verder zou schrijven, maar ik heb het echt heel druk gehad (plus de WiFi in Parijs was niet heel geweldig :(). Maar ik ga nu weer vaker updaten en ik heb ook nog een heel leuk idee gekregen van MashanXx en daar kan ik voorlopig nog wel heel veel mee doen (echt super bedankt!)
Ik hoop dat jullie dit weer een leuk hoofdstuk vonden en tot de volgende keer!
Xxx- jes