Güzel Ve Çirkin [YiZhan Ver. ✓]

10| Kalp.

Güzel Zhan canavarın bağırışı yüzünden korksa da odadan çıkmamıştı. Birkaç dakika boyunca birbirlerine baksalar da güzelin aklında bir yerlere çarparak cevap bulmaya çalıştığı soru dönüp duruyordu.

Ne anlatmak istemişti ki? Güle dokunan insanlar ölüyor mu? Yoksa gül tamamen kurumasın diye yalan mı söyledi?

"Odana git, ben uyuyacağım. Kaçmaya çalışırsan seni öldürürüm, kapını kilitlememi istemezsin."

Zhan kafasını sallayıp canavara arkasını döndüğünde bay duvar saati onunla beraber dışarıya adımlamıştı.

İkisi koridora tekrar geldiklerinde kapı arkalarından öyle sert kapanmıştı ki canavarın içeriden gelen haykırışları ancak bu sayede fark edilmedi.

"Güzel efendim, sizi götürmediğim tek yer kütüphane kaldı. Eğer oraya geçmeyi şimdi isterseniz yemeğinizi odaya geçtiğiniz zaman getireceğim."

Güzel Zhan kaşlarını çatıp bay duvar saatine eğildiğinde burnunu kaşımış ve elinin tekini yumruk yaparak çenesinin altına sıkıştırmıştı.

"Ya efendiniz? O akşam yemeği yemeyecek mi? Benim kaçacağımdan şüphelenip gözünün önünde olmamı isteyeceğini sanıyordum."

Bay duvar saati Zhan'a yaklaşıp gözlerini onun siyahlıklarına diktiğinde sessizce fısıldamaya başladı.

"Efendimiz bu gece bir şey yemek istemediklerini ve yalnız kalmak istediklerini söyledi."

"Nasıl? Ne zaman söyledi, ben nasıl duymadım?"

Duvar saati minik minik geriye çekilerek gülümsedi ve arkasını döndü.

"Eğer kalbinizi gerçekten ona açarsanız, siz hem onu hem de bizi duyabilirsiniz güzel efendim."

一•
♡