Isabel's story

Deel 16

Haar zus zag er slecht uit. Ze was broodmager. Je kon haar ribben tellen. Ook zag haar vacht er onverzorg uit. Het zat onder het bloed en de modder. Haar asgrijze vacht was haast niet te zien door het bloed.  Verbaasd keek Isabel haar aan. Haar zus had blauwgroene ogen. Ja, Malou zag er heel anders uit dan Isabel. Ze was een kopie van hun moeder. Alleen had haar moeder een iets lichtere vacht. En hoe haar vader eruitzag? dat had niemand haar ooit verteld. Ze had er ook nooit naar gevraagd. 

'Wat is er met jou gebeurt?' Isabel's ogen waren groot van verbijstering. Malou keek haar woest aan, maar Isabel kon zien dat ze bang was, waarvan wist ze niet.

'Ik wist dat jij hier achter zat! Jij brengt ook alleen maar ellende mee!' Malou's stem beefde, en ze haalde nogsteeds gejaagd adem.

'Ellende? Hoezo?'

'Dat weet je best! Jij hebt ze hierheen gejaagd!'

'Ze? Wie zijn ze!' Isabel begon nu erg ongeduldig te worden. Ze wilde weten waar haar zus het over had.

'Ik hoef jou niet te vertellen wie ze zijn. En nu wegwezen!' gromde ze fel. Ze ontblootte haar tanden en gromde.

Isabel schrok van de plotselinge felheid in de stem van haar zus, maar deinsde niet terug. 'Nee!' riep ze. Ze hield zich sterk, en liet zich niet meer commanderen door haar zus.

Plots sprong Malou op haar. 'Als je niet verdwijnt, zal ik je doden!'

Isabel raakte in paniek. 'Laat me los! Ik ga al!.' Haar zus liet haar los. Isabel wilde net weggaan maar draaide zich om.  'Wat doen die grizzly's eigenlijk op jouw territorium?' 

'Dat weet je best! Doordat jij ze hierheen hebt gejaagd heb ik geen thuis meer!'

Dus dat bedoelde haar zus met "ze". Isabel begon het al een beetje beter te begrijpen. Maar wat zou er dan precies gebeurd zijn? 

Plots klonken er pootstappen. Isabel en Malou keken geschrokken op.

Er kwam iets de struiken in gerold. Het was de grizzly welp.  

Beiden wisten ze dat waar een jong dier was, ook de moeder is. 

Isabel wilde wegrennen maar Malou was haar voor. Terwijl die wegrende, werd Isabel opzij geduwd. Nog net wist ze haar evenwicht te bewaren. Ze wilde achter haar zus aanrennen maar die kwam alweer terug gerend. Ze vroeg zich af waarom ze kwam terugrennen maar niet veel later had ze op die vraag een antwoord. Er kwam namelijk een grote en gespierde, mannelijke grizzly achter haar aan. Snel rende Isabel de andere kant op. Maar van die kant kwam de moeder grizzly, waardoor ze ingesloten zaten. Er was geen uitweg, maar er was nog maar een optie: vechten. Isabel keek met angst in haar ogen naar haar zus. 

Die stond er als bevroren bij. Ze gaf geen kick en kwijl droop uit haar bek. Het leek zelfs bijna alsof ze niet ademde. 

Malou had een blik in haar ogen die Isabel zo even niet kon plaatsen. Isabel zou het dus in haar eentje op moeten nemen tegen twee grote beren. Waarschijnlijk zou dit haar dood worden, maar er was niets anders wat ze kon doen. 

De twee beren gingen dreigend op hun achterpoten staan en brulden (of is het nu grommen? Ik dacht dat beren net als leeuwen, brullen) woest. 

Het jonkie had zich inmiddels achter zijn moeder verstopt. 

Isabel keek angstig van de ene beer naar de andere. Welke moest ze nu als eerste aanvallen? Ze had niet lang om te twijfelen, dus rende ze maar op het mannetje af. Isabel hapte naar het mannetje, maar die deinsde niet terug, en haalde uit met zijn poot. Nog net op tijd kon Isabel zijn poot ontwijken. Voorzichtig ging ze weer op de beer af, en sprong op hem. Ze beet zich vast in zijn flank. De beer probeerde haar van zich af te duwen, maar Isabel liet niet los. De beer brulde harder en toen lukte het hem om Isabel van zich af te krijgen. Die kwam op Malou terecht. Daar bleef ze kreunend liggen

'Ga van me af jij!' riep Malou kwaad. Ze wurmde zich onder haar zusje uit en schudde het zand uit haar vacht.

De twee beren kwamen dichterbij en haalde uit. 

Beide wolven waren te zwak om het tegen hen op te nemen.

Isabel sloot haar ogen en voelde hoe de beren haar aanvielen. Ze kon toch niks meer doen. Het was nu alleen nog wachten op de genadeklap. 

Het spijt me voor het korte hoofdstuk. Ik wilde weer eens met een cliffhanger eindigen.

Sorry dat jullie zo lang moeten wachten op een nieuw hoofdstuk van The Dark Shadow. Ik heb nogal snel dat ik geen inspiratie meer heb. Maar voor dit verhaal heb ik al wel weer wat inspiratie. Dus totdat ik weer ideeën heb voor mijn andere verhaal, zal ik aan dit verhaal gaan werken. 

Mocht je zelf nog leuke ideeën hebben die ik kan gebruiken voor dit verhaal of voor The Dark Shadow, dan mag je ze altijd plaatsen. Ik heb er namelijk veel aan.

Ik wens jullie in elk geval veel leesplezier voor dit hoofdstuk, en vergeet niet om een stem achter te laten als je het een leuk verhaal vindt.