Isabel lag nu al de hele nacht op de grond. Naast haar lag een grote plas bloed dat uit alle wonden was gekomen die haar zus haar bezorgd had. Malou was nadat ze haar woedde op haar af had gereageerd, de grot in gerend. Daar stond ze nu al een tijdje onophoudelijk te schreeuwen.
Isabel zuchtte diep, en kromde haar tenen van de pijn bij het ademhalen. Ze sloot haar ogen en probeerde wat te gaan slapen.
De volgende dag stond Isabel moeizaam op. Haar vacht zat aan haar lijf geplakt door het opgedroogde bloed. Het deed pijn als ze bewoog, maar ze moest toch het bloed eraf wassen. Mank liep ze het territorium af en liep naar het meer. Daar ging ze het water in en maakte zich school. Vervolgens keerde ze terug naar haar territorium.
'Zus, gaan we eten!' Vroeg Isabel.
'Jaja, ik ga al!' antwoordde haar zus
'Een mag ik dan mee?'
'Nee, je bent te dom om te kunnen leren jagen.' Meteen rende Malou er vandoor
Even later kwam ze terug met een hele hoop eten. Isabel rende meteen kwispelend op haar zus af, maar werd teruggeduwd.
'Je eten komt eraan, ongeduldig mormel.'
Ze kwispelde, maar keek al gauw teleurgesteld toen hier zus een minuscuul stukje vlees voor haar poten legde. 'Mag ik meer?'
'Nee, dit is het. En als je niet tevreden bent krijg je helemaal niks!'
Ze zweeg en begon maar te eten.
JE LEEST
Isabel's story
AdventureIsabel is een witte wolf met blauwe ogen. Ze wordt geboren, en heeft een oudere zus en een moeder. Voor de rest heeft ze geen wolven in haar roedel. Haar leven is alleen niet zo leuk als dat van de meeste wolven. Haar zus is gemeen tegen haar, waaro...
