Isabel's story

Deel 2

Negen weken later. Isabel kan al lopen 

'Mam, ik wil naar Zaïra .' gromde Isabel, en ze kwispelde. Zaïra was Isabel's beste en enige vriendin. Ze heeft haar leren kennen toen ze verder trokken, op zoek naar een groter territorium. Ze renden langs een andere roedel en Isabel en Zaïra waren meteen afgeleid. Ze was maar twee weken ouder dan dat Isabel was. Elf weken dus.
'Ik ga wel even mee.' Haar moeder stond op.
Malou wierp Isabel een vuile blik toe.
Isabel, die nog te jong was om de meeste dingen te begrijpen, keek haar zus vragend aan. Die trok vervolgens haar lippen op en liet haar tanden zien.
'Kom maar mee Isabel.' 
Isabel werd door haar moeder opgetild en die begon te rennen. Isabel voelde de wind door haar vacht heen gaan, doordat haar moeder zo snel ging. Ze vond dat altijd heerlijk. Toen stopten ze, en werd ze neergezet.
'We zijn er. Veel plezier en wees braaf. Ik kom je rond schemertijd halen.'
Toen rende haar moeder er vandoor. Meteen rende ze naar Zaïra toe. Beiden zakten ze door hun poten in een speelse houding en daagden elkaar uit. Toen sprong Zaïra op haar en beet speels in haar flank
Zaïra's vader bleef een tijdje kijken, maar was het al snel zat. Hij vond het maar niets dat Zaïra bevriend was met Isabel. Hij vond haar maar een vervelende etter. Ze vertelde zijn dochter allemaal verhalen over haar zus waarvan ze zelf niet wist of ze goed waren of niet. Zijn dochter vertelde al vloekwoorden als rotwolf aan vreemde wolven, terwijl ze niet eens wist wat ze betekenden. Die wolven keken hen dan vreemd aan. Zaïra's vader stond op, en liep weg.
Zonder een oplettend oog in de buurt, zou er heel wat mis kunnen gaan, en dat gebeurde ook. Isabel en Zaïra renden achter elkaar aan. Maar na een tijdje stopten ze.
'Waar zijn we?' vroeg Isabel. 'Ik herken het hier niet meer.'