Isabel's story

Deel 12

Langzaam liep Isabel de plek op. De zon scheen aan de hemel, die helemaal blauw was op een of twee wolkjes na. Er was een lange rivier met een waterval. er naartoe leidde een aantal stenen waartussen het water stroomde. De plek werd omringd door bomen. Plots sprong er iets uit het water. Ze keek nog eens goed, en weer kwam er iets uit het water springen. Het was zalm. Misschien kon ze wel vis vangen. Het jagen op konijnen had ze nooit onder de knie gekregen, maar vissen moest makkelijk zijn. Ze ging aan de rand van het water zitten, en wachtte tot ze een vis in het water zag verschijnen. Een lange tijd was er niks te zien in het water, totdat ze plots een zwarte schaduw zag verschijnen. Meteen stak ze haar poot in het water, maar ze had niets. Ze bleef het proberen. Langzaam ging de zon onder, en ze had nogsteeds niets gevangen. Het vissen was moeilijker dan ze had gedacht. Ze besloot om maar een slaapplaats te gaan zoeken voordat het helemaal donker was. Ze dacht na. Waar kan er een slaapplaats zijn. Ze keek van het pad naar de waterval. Misschien daarachter. Ze sprong van steen naar steen. Ze was er bijna, maar gleed uit. Nog net lukte het haar te blijven staan. Toen kwam ze bij de waterval. Voorzichtig stak ze een poot door de waterval. Meteen voelde ze een ruwe ondergrond. Er was hier dus iets achter. Voorzichtig stak ze haar andere poot erdoor. Toen haar kop en de rest van haar lijf. Jap, er was hier een grot. Dit is een perfect territorium. Ze zou hier haar thuis van maken. Meteen bakende ze haar territorium af en keerde terug naar de grot. Daar viel ze meteen in slaap.

Zo gingen er dagen voorbij. Na verloop van tijd leerde Isabel te vissen, en leefde ze van zalm. Ze voelde zich helemaal thuis op haar territorium. Langzaam werd het bladgroei, toen groenblad, bladval en sneeuwval. 
Totdat het het jaar erop bladgroei was, en Isabel twee jaar was, volwassen dus. Ze besloot de buurt eens te gaan verkennen. Vrolijk huppelend liep ze door het bos. Het was prachtig weer en de vogeltjes floten vrolijk een lied. Ook Isabel was vrolijk, iets wat ze eerder nog nooit geweest was. Ze lette enkel niet erg goed op waar ze liep. Ze botste ergens tegenaan en stond gauw weer op. Toen zag ze dat er plots iemand voor haar stond.