CHAPTER 2

48 41 2
                                    


I was just staring at him while he's lying on the bamboo bench. Wala akong ibang marinig kundi ang malamim na paghinga niya lang at ang pag katok ng mga daliri ko sa lamesa. I was smiling like stupid infront of him everytime he averts his gaze on me. Like what else should i do?

"Manang!!" Sigaw ko pagkakita ko palang kay manang mula sa labas ng pintuan.

"Diyos kong bata ka! Bakit kaba sumisigaw hija?"

"Buti po naka-"

"Nathan hijo?" Nagulat ako nung nabitawan ni manang ang bitbit niyang  basket na may lamang mga gulay. Pabalik balik ang tingin ko mula sa mga nahulog na kamatis sabay pulot sa mga yon at kay manang.

Bahagya ring nagulat si manang at yuyuko sana upang kunin iyon but i offered a help.

"Diyos ko anong nangyari sayo hijo?" Nag aalalang tanong ni manang sabay hawak sa noo ng lalake.

Why does it seem they knew each other?

"Hija, paki abot nga ng first-aid-kit sa kwarto pakibilisan,"

"Ah o-opo," Pinatong ko muna sa lamesa sa kusina yung basket tsaka ako dumiretsyo sa kwarto upang hanapin yung kit na pinapautos ni manang.

There's actually a lot of stuffs in manang's room kaya nahirapan pa akong maghanap at nung nahanap ko na iyon ay natalisod pa ako sa may pintuan dahil sa kamamadali. Buti nalang walang nakakita kundi Gosh!

"Ano bang nangyari sa iyo hijo? May kasama ka ba?"

Marahan lamang siyang umiling habang nakapikit ang kanyang mga mata.

Kumuha si manang ng gamot at inalalayan siyang bumangon ngunit tinanggihan niya iyon at bumangon siya ng magisa. I see he's not feeling good, but he managed to support himself on his own.

"Kasama mo ba si San-"

"Hindi po," Sagot niya kaagad nang hindi man lang pinatapos si manang sa sasabihin nito.

"Siyasiya hahayaan muna kitang magpahinga, ang taas tast ng lagnat mo hijo." Nagtungo si manang sa kwarto at nung paglabas niya ay may dala na siyang damit na pang itaas.

"Hijo magpalit ka muna, baka mas lalo kang magkasakit niyan,"

Bahagya siyang tumango at tinanggap ang bigay na blue t-shirt. Nung tinanggal na niya ang puti niyang damit na basang basa ay agad akong napa lingon sa ibang direksyon.

Napansin kong bumalik na siya sa pagkakahiga. Ipinatong niya ang kanyang braso sa kanyang noo at  biglang napa tikhim.

Pumasok ako sa kwarto ko at niligpit na lamang ang mga paint brushes at iba pang mga materials for painting. I was planning to paint kaninang umaga but i don't have inspiration that's why napadpad nanaman ako sa tabing ilog.

I love drawing, sketching and painting. I'm more into portraits but i don't have any charcoal or graphite pencils with me. Wala naman talaga akong dinalang mga materials on my way here dahil dito ko na nabili ang mga ito.

I honestly don't know when this thing would last.

I sit back and lean against the wall, i'm currently preoccupied right now and all  i want to have as of the moment is just peace of mind. Nag aalala ako para kay Angelica, I wonder if she's awake now. Hindi ako makatulog ng maayos kapag naiisip ko ang nangyari sa kapatid ko. I can't forgive myself if something bad's going to happen to my sister.

Pinagmasdan ko mga materyales na nakakalat sa sahig at bigla kong naalala ang mom ko. I use to paint with her back then, that's how we spend our time together.. but now that she's gone, i could hardly look for inspiration and put colors into my canvas.

RIVER FLOWSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon