Tek Vazgeçilmezlerim (ABİLERİM)

5.bölüm

KUZEYDEN,

Mira gittiğinde ayakta duracak mecalim yoktu o benim tuttuğum kolunu benden çektiğinde tutunacak hiçbirşeyim dayanacak gücüm kalmamıştı tökezleyip yere düştüm istemyordu korumaları peşine takamazdım bir iki dakika içerisinde yağız yanıma gelip beni ayağa kaldırdı ve salona götürdü hepimiz mirayı aramaya başladık yağız bi çok kez aradı açmadı ben emir ve arasta aramıştı ama açmıyordu bi süre ara verip tekrar denedim ama bu sefer telefonu kapalıydı deliye dönmek üzereydim hem şimdiden onu özlemiştim hemde dışarda tehlikede olabilirdi başına ne geldiğini bilmiyordum merti aramaya karar verdim miranın çocukluktan beri tek arkadaşıydı aynı zamanda da kuzenimizdi mirayı kardeşi gibi görüyordu kız kardeşini kaybetmişti ve mirayı onun yerine koymuştu mira belki onun telefonlarını açardı denemeye karar verdim ve merti aradım iki yada üçüncü çalışta açtı.

Efendim kuzey abi.

Mert sana çok acil bişey sormam lazım.

Tabi abi dinliyorum.

mirayla hiç konuştun mu bugün

Hayır abi bazı sorunlardan dolayı uzun zamandır onunla konuşamadım kesin trip atıcak yanındaysa versene hem benim ona bi süprizim var oraya taşınıcam yakın zamanda ama ona belli etme.

Mert mira yok.

Nasıl yok abi ne demek yok ya

Şöyle ki diyip ona konuyu anlattım mertin sinirleride çoz bozulmuştu ama bişey dememişti telefonu kapattı o da miraya uaşmaya çalışacaktı ve bi kaç haftaya buraya gelecekti telefonu kapattık hiçbirimiz hali yoktu yağız ve emir zor da olsa kalktı ve şirkete gitti bi şekilde miranın konumunu bulmaya çalışacaklardı arasta yanına bir kaç koruma alıp okulun çevresine bakmaya gitti ben eve durup bi yandan mirayı aramaya devam ediyor bir yandan da hazırlanmaya çalışıyordum çıkıp aramak ve bebeğimi bulmak zorundaydım ağustos sonlarındaydık ve havalar baya soğumaya başlamıştı dışarda çok üşürdü ve bünyesi çok kuvvetsizdi kendini koruyamazdı hiçbir şeye karşı biri ona dokunursa benim elimden çekiceği vardı önce sahile bakmaya karar verdim sahile doğru yürümeye başladım araba kullanırsam kaza yapma ihtimalim vardı çünkü evden çıkmadan önce kafamı toplamak adına birkaç kadeh bişey içmiştim sahile geldiğimde mirayı aramaya başladım hava kararmıştı o çok korkardı karanlıktan kuytu köşelere bakmaya başladım.

MİRADAN,

o kadar ağlamadan sonra vücudum uyuşmuştu hava soğuyordu ve kararmaya başlamıştı çok korkuyordum ama elimden bişey gelmezdi çantamdan ceketimi çıkarıp üstüme giydim ve iyice köşeye sindim kafamı kaldırıp baktığımda uzaktan kuzey abimin geldiğini gördüm ağlıyarak etrafa bakınıyordu beni görebilirdi ama ben onu dinleyemezdim ordan çıkıp koşmaya başladım ayak seslerini duymuştu ve arkamdan "MİRA DUR ABİCİM" diye bağırmaya başlamıştı astımım vardı ve ilacım çantamda değildi tıkanana kadar koşmaya devam ettim bi adama çarptm ve kucağına düştüm nefes alamıyordum abim yüksek sesle MİRAA diye bağırdı ve daha fazla koşarak yanıma geldi hemen çarptığım kişinin kucğından beni alıp kendi dizine kafamı koyup cebinden çıkardığı ilacını bana verdi ve yanımızdaki çocuğa gidebilirsi diyip bana döndü

bebeğim hadi nefes al hadi abicim 

zorla nefes almaya çalıştım düzene sokamasamda nefes alıyordum kendimi toparlayınca hızlıca dizinden kalktım ve gitmeye çalıştım ama o hızlıca kolumu tuttu

mira gitme bebeğim ne olursun gitme ben sen yokken nefes bile alamıyorum özür dilerim yalvarırım eve dön tek isteğim senin üzülerek değil de mutlu bi şekilde büyümendi anne babamızı daha yeni kaybetmiştik bunları düşünerek iyice kendini harap etmeni istemedim zarar almadan büyü istedim canın yansa benim de canım yanıyordu sensizliğe dayanamazdım ki o yüzden sana elimden gelen en iyi koruayı ve en mutlu hayatı vermeye çalıştım hatırlasana bana daha 8 yaşındayken beni bırakma abi demiştin sende beni bırakma bebeğim nolur