Tek Vazgeçilmezlerim (ABİLERİM)

10.bölüm

Uyandığım da burnuma kötü bir koku geldi hastane kokusu ama neden burdayım ki doğru ya mert merdivenlerden düştü hızlıca doğrulmaya çalıştım ama sarp beni tutup geri yatırdı.

Miram napıyorsun yatman lazım.

Ya sarp bırak beni mertin yanına gitmem lazım.

Hayır gidemezsin söz veriyorum serumun bitince beraber gidicez güzelim lütfen.

Gözleri dolu doluydu kıyamadım ve tamam demek zorunda kalıp geri yattım derin bi nefes aldı ve yanıma oturup beni göğsüne yasladı daha rahat hissediyordum. Kapı hızla açıldı ikimizde oraya baktigimiz da kuzey abimi gördüm yanıma gelip sarıldı

Bebeğim iyimisin?

Ben iyiyim abi mert nasıl?

İyi olucak abicim.

Onu görebilir miyim?

Eminmisin?

Evet abi lütfen.

Peki abicim ben bi doktorla konuşup geliyim.

Dedi ve odadan çıktı onun bana ihtiyacı vardı bunu hissediyorum korkuyordur o sevmez tek uyumayı. Yaklaşık 10 dakika sonra abim bir hemşireyle odama geldi ve

Sadece 5 dakka görebilirsin abicim hemşire hanım sana yardım edicek.

Tamam abim

Hemşirenin verdiği giysileri giyip yoğun bakımîn önüne geldim derin bi nefes aldım ve içeriye girdim yüzü çok solgundu gücü yok gibiydi o güzel gözlerini görememek içimi paramparça ediyordu. Yanına yaklaşıp elini tuttum o an gözümden yaş gelmeye başladı umursamadan onla konuşmaya başladım

Yakışıklım uyanman gerekiyor bak herşey bu kadar karışıkken benim sana çok ihtiyacım o güzel gözlerine bakmaya kalbini dinlemeye uyumaya lütfen kalk biliyorum sen beni bırakmazsîn bırakmadın mert nolur çok çaresizim gitme...🥺 (ben niye bu kadar duygulandım yaw)

Kapının açılmasıyla mertin sıkıca kavradığım elini yavaşça bırakmak zorunda kaldım son kez ona baktığımda gözünden yaş düşmüştü beni bırakmak istemediğine eminim nolur uyansın diye düşünürken kendimi kuzey abimin kollarında buldum ve kendimi onun kokusuna hapsettim.

Bebeğim bişeyler yemelisin

Ama canım istemiyor abi.

Hadi bebeğim hatrım için.

Peki.

İstemesemde onun bendeki emeğini es geçemem ben onun sayesinde ayaktayım ve onu üzmeye hakkım yok ben kötü olunca benden daha kötü oluyor ona buna yaşatamam zaten yük oluyorum ona ben olmasam herşey daha iyi olurdu... Bunu hafif sesle söylemiştim umarım abim duymamıştır abime baktığımda bakışlarına anlam veremedim tuhaf bakıyordu çok tuhaf ama bi o kadarda içten derin bi nefes alıp elimi tuttu ve buruk bi gülümsemeyle

Hadi bebeğim kantine gidelim

Tamam abi :)

Kantine inip bişeyler yemeye başladık hiç istemesemde mecburdum işte

KUZEYDEN

Bebeğim onu duymadığımı düşünüyordu ama onu büyütmek benim için herseyden daha güzeldi onu ağlarken görmek içimi yakıyordu adeta onsuz bi hayat düşünmek bile içimi yakıyor o da bunun farkında biliyorum ama kafası karışık olduğu için bişeyde diyemiyordum Mert mira için fazlasıyla değerli ve Mert'e bişey olursa nolur düşünemiyorum daha doğrusu düşünmek istemiyorum bi yandan da öldüğünü sandığımız babamız çıkıp geldi bize kardeşlerimizi getirdi ve kafalarımız zaten karışıkken gene karıştı o sırada telefonumun çalmasıyla irkildim miraya baktığımda korkuyla bana bakıyordu arayan yağızdı umarım kötü bişey yoktur..