Tek Vazgeçilmezlerim (ABİLERİM)

9.bölüm

Abi beni o adama vermezsiniz dimi?

Asla bebeğim seni bizden kimse alamaz.

Peki ya alırsa abi.

Diğer abilerimin geldiğini farketmemişti beni kucağına çekti ve kafamı göğsüne yasladı. Karşımda sarp oturuyordu ve üzgün olduğu belliydi yavaşça uzanıp elini tuttum ve gülümsedim bana bakıp o da gülümsedi ve elimin üstüne minik bir öpücük kondurdu. Saat o kadar hızlı ilerlemişti ki akşam yemeği saatinin geldiğini farketmemistik bile evdeki yardımcılar sofrayı hazırlamıştır diye kalkıp içeriye gittik. Tahmin ettiğimiz gibi masa hazırdı oturup yemeklerimizi yemeye başladık yemek çok sessiz geçmişti yemekten sonra kalkıp odama çıkmaya başladım arkadan abilerim nereye diye sorsada umursamadan odama gittim ve pijamalarımı da giyip yatağa girdim hayat ne kadar tuhaf saatler öncesine kadar hayatımız daha başkayken yada daha tek başımızayken herşey değişebiliyor hemde baştan sonra herşeyiyle bazen çok acımasız olan bu hayat bazen de yaşanmaya değer olabiliyor diye düşünürken kapımın çalınmasıyla kafamı hafifçe kaldırdım ve gelmesi için komut verdiğimde kapım yavaşça açıldı ve içeriye yavaş adımlarla sarp girdi onu görünce kızarmış gözlerimi ve burnumu umursamadan tebessüm ettim çok tatlı bi çocuk bakışları masum bi çocuk gibi onu daha yeni tanıdım evet ama yanımdan ayrılmasını istemiyorum sanırım ikiz olduğumuz için

Kapıda durma òyle içeriye gelsene.

Yüzündeki kocaman gülümsemeyle bana doğru geldi ve hızlıca sarıldı bende ona sıkıca sarıldım iyice kendime çektim yıllarca mahrum kaldığım ikiz kokusunu içime hapsetmek istiyordum sanırım. Yanıma gecip uzandı ve

Beraber uyuyalım mı miram lütfenn 👉👈

Ya ben sana nasıl hayır diyebilirim ki tamam uyuyalım.

Yanına iyice kırıldım kolları bi abi kadar güvenli masum bi bebek kadar da sevgi dolu kokusunu içime çektim yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu son duyduğum ise

İyi uykular diğer yarım...

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

...

Sabah uyandığımda meriç abim yanımdaydı ve beni izliyordu ama hala çok uykum vardî burnumun ucuna minik bi öpücük kondurup

Günaydın meleğim bugün seni ben uyandırmak istedim hadi kalk artık.

Abicim çok iyi yaptın ama hadi gel biraz daha uyuyalım

Diyip elini tutup yanıma çekmeye çalıştığımda abim gülmeye başladı.

Hadi ama bebeğim biliyorum benim gibi bi yakışıklı ile uyumak çok istiyorsun ama daha sonra.

Ego tavan yapmış durum da abicim.

Asla ben egolu bi insan değilim bi kere.

Tabi abicim kesin.

Hadi cadı kalk ve aşağıya gel yoksa ısırarak kaldırıcam.

Tamam tamam kalktım.

Diyip yataktan fırlayıp odamdaki minik banyoya gittim ve işlerimi hallettim aşağıya indim tüm abilerim ve sarp burdaydı cenk abimin gözlerinde hâlâ büyük bi özlem vardı yerimden kalkıp ona doğru adımladım ve yanına çömelip sarıldım o da bu anı bekliyomuş gibi ellerini belime sardı abilerim ve sarp bizi Gülümseyerek izliyordu ondan ayrıldıktan sonra yerime geçicekken kuzey abimin beni kendine çekmesine kendimi onun kucağında buldum bol sohbetli bi kahvaltıdan sonra abimlerin hepsi şirkete gitmeye karar verdi bi süredir şirket işleri çok aksıyordu ve çok iş birikmişti evde ben sarp ve mert kaldık ama mert çok uykusuz gözüküyordu ve uyumaya gideceğini söyleyip yukarıya çıktı bende kendimi sarpın yanına attım ve sıkıca sarıldım elindeki telefonu bırakıp o da bana sarıldı

Güzelim film izlemek istermisin?

Tabiki isterim.

O zaman sen filmi seç ben de perdeleri falan kapatayım.

Tamamdır.

Ben film seçerken o da perdeleri kapatıp içerden atıştırmalık biseyler getirip eski yerine oturdu bende bir film seçip yanına geçip eski pozisyonumu aldım ve filmi izlemeye başladık. Filmin bitmesine yakın sarpın telefonu çaldı ve o da konuşmak için odasına geçti.

Mertten

Kendimi yorgun hissettiğim için yukarıya uyumaya çıkmaya karar verdim mira zatenbtek kalmazdı sarp burdaydı yatağıma yatar yatmaz uyuya kaldım birkaç saat geçip uyandığım da başım ağrıyordu bi kaç gündür belli etmesemde yoğun bi zamandan geçiyorum ve uykusuz zaman geçiriyorum sadece mira beni rahatlatıyor onun yanına gitmek için aşağıya inmeye başladım ama merdivenin başına geldiğim de dengemi saģlayamadım ve kendimi boşluğa bıraktım en son basamağa kadar yuvarlandigim da kafamı sertçe vurduğumu farkettim bilincim kapanmak üzereydi o sırada içersen koşarak mira geldi ve ağzından "MERTTT" diye bi bagirma ciktigin da kendimden nefret ettim ağlamaya başlamıştı ama ben ona sarılıp geçti bitanem iyiyim diyemiyordum koşarak yanıma çömelip elimi tuttuğun da gözlerimi çok zor olsada açtım ve miraya baktım saniyeler içinde çökmüştü kitlenmiş gibiydi sadece "sende gitme" diye sayıklıyordu kısık sesimle "bebeğim ağlama" dedikten sonra bilincimi daha fazla açık tutamadım ve kendimi karanlığa bıraktım.

Sarptan

Merdivenlerden gelen gürültüyle  oraya koştum ve yerde yatan merti gördüm mira sadece ağlayarak sayıklıyordu şoktan çıkıp hemen ambulansı aradım ve kuzey abimi de arayıp hemen gelmelerini söyledim mira kitlenmiş gibi merte bakıyordu yanlarına gidip mertin nabzına baktım çok düşüktü miranın bu kadar etkilenmesinin sebebi merti bizlerden ayırmıyor oluşuydu. Miranın daha fazla oraya bakmaması için kafasını hemen çevirip göğsüme yasladim onun bu halde oluşu benimde canımı yakıyordu onun kalbi acıyordu ruhu yaralanmıştı bunu hissedebiliyorum ambulans görevlileri ve abimler geldiğinde korumalardan biri hızlıca kapıyı açtığında kuzey abi hemen miranın yanına geldi ve bana

Tamam koçum bana bırak ikiside iyi olucak.

Abi mira konuşmuyor bile kitlenmiş gibi ona bişey olmasın

Olmıycak abicim ağlama hadi bizde hastaneye gidelim.

Dedi ve arabaya gitmeye başladık ağladığımı farketmemiştim mirayı öyle görmek içimi parçalamıştı arabaya bindigimizde kuzey abim mirayı yavaşça bana verdi ve sürücü koltuğuna geçti mira biraz rahatlamış gibiydi bi anda uyuya kaldı saçlarına kafamı gömdüm ve öylece durdum hastaneye vardığımız da miraya sakinleştirici serum taktılar ve odaya aldılar ben basinda bekliyordum diğerleri ise ameliyathanenin önündeydi zaman geçmiyor gibiydi merte bisey olursa mira toplayamazdî ve onu kaybedemezdim onun minik bedeni bu olanları kaldıramaz ki bizler bile mahvoldu merti öyle görünce mira Asla kaldıramaz koltuğu yanına çekip  hızlıca elini tuttum ve kafamı ona yakin biyere koyup gözlerimi kapattım. Kokusu ćok huzurlu

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

Evet ballarım yeni bölüm geldi geciktirdim farkındayım gerçekten özür dilerim ama bu aralar hiç iyi hissetmiyorum bu kitabı yazarken dolmasını istediğim boşluğu hayal ederek yazıyorum ama bazen o kadar yanlız hissediyorum ki bi karanlığın içinde olmaktan farksız bi duygu iyi gözükmeye çalışsam da bazen başaramıyorum ama bunun güçsüzlük olduğunu düşünmüyorum sadece içime atıp sonrasında çevreme ve kendime zarar vermiş olmak istemiyorum. O boşluk bazen doladı bazen çok can yakıyor sadece kimse görmüyor beni yanlış anlamayın biraz içimi dökmek istedim sadece :) sizleri çok seviyorum oy ve yorumlarınızı bekliyor olucam canlarım :)❤🦋