I Can't Find The Words To Say GOODBYE

22

Lovely's POV

Pagkahatid sa akin ni Jacob ay nauna na akong bumaba at hindi na din sya sumunod.

Great! Just great! NI hindi manlang ako pumalag sa ginawa ni Isaias kanina. Ginusto ko din ba? Ganoon ko na ba sya ka-miss? Hindi ba sya galit sakin? All I can see in his eyes is sadness. Kalungkutang alam kong ako ang dahilan.

Hanggang kailan pa ba 'to? Haay.

I've decided na tawagan si Kuya. Kahit boses lang nya gutso kong marinig dahil kapag tumawag ako kay mom o kay dad, masaktan lang ako. Ayos na yung si kuya nalang muna ang makausap ko.

[ "Hello?"]

Huminga muna ako ng malalim bago ako nagsalita. " Kuya, it's me"

[ "Baby? Oh my god, Lovely! Nasaan ka ba? We've been looking for you! Oh my god, my baby sister, I miss you so d*mn much!] Bakas ang gulat at lungkot sa boses ni Kuya. Pero hindi. Kailangan kong maging matapang. Kahit kay Kuya manlang mapakita kong ayos ang lahat, na babalik din ako kaagad.

"I called because I missed you too. Ayoko tumawag kila dad dahil alam kong ganyan din ang magiging reaction nya, or worst, baka mas doble pa. Alam kong may mga connections si dad at kaya nyang ipa-trace ang phone number ko pero please Kuya, please! Wag mong sasabihin sa kanila na tumawag ako, ayoko silang mag-alala."

[ "Ok, for you. Pero sis, nasaan ka nga ba? Bakit ka umalis? Buong angkan na ang naghahanap sa'yo. Lalo na si dad na halos ilang gamit na ang nababasag sa bahay dahil sa pagkadismaya sa hindi mo pagpapakita sa tuwing ipapahanap ka nya."] What?!

" Ano?! Oh my god. I'm sorry for what's happening, Kuya. Maniwala kayo sa'kin ginagawa ko 'to para sa'ting lahat. Just please trust me at matatapos din 'to kaagad, I promise." Hindi ako pwedeng umiyak at magpakita ng kahinaan. I need to be strong.

[" I understand. Just please, sana hindi maputol ang communication natin. Na kahit ako nalang yung maka-alam na ok ka."]

"I promise, Kuya. Sorry I need to go. I love you all"

[" Ok sis, I love you too. Take care"] then I hang up.

Nag-unahan nang bumagsak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Ang sakit. Ang sakit marinig na unti-unting nagiging miserable ang buhay ng mga mahal mo. Ang sakit lang na wala kang magawa para maibsan yung sakit na nararamdaman nila sa tuwing iniisip nila kung nasaan ako, anong ginagawa ko, o ligtas ba ako. Ang sakit sakit. Ayoko na. Tama na.

"I HATE THIS! UGH!" nagkabasag-basag ang vase na naibato ko.

I need to do something. I need to stop this. Kahit sa simpeng paraan ma-lessen yung hirap at bigat na nararamdaman ko.

Tinawagan ko si Kenneth dahil alam kong sya lang ang makakatulong sakin.

---------

Nakapag update din! Whew! Sorry sa NAPAKA ikling update... Hope you like it!

-justEnded00