ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ တပ္ထားရတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလးကိုႀကည့္ပီး ဇ ရင္ထဲက တင္း
ႀကပ္လာတဲ့ခံစားခ်က္က ေျပာျပမျပတက္ေအာင္ပင္။ နွစ္ရက္ရွိပီ လူလူ သတိမရတာ ။ ဘာမွဆက္လုပ္နိုင္စြမ္းမရွိေတာ့တဲ့အေျခအေနမို ့ ဇ ကိုယ္တိုင္ကလဲ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ေန၏။ ေဖေဖကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့ မေန ့ကတည္းက ေရာက္လာသည္မို ့ တျခားဘာမွ မလုပ္ေတာ့ပဲ လူလူေလးနားမွာပဲ ကပ္ေနျဖစ္သည္။
ကတၱရာလမ္းနဲ ့ရုိက္မိပီး ေခါင္းကြဲ သြားလို ့ ငါးခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ တခုအေျခေနေကာင္းတာက နံရုိးတေခ်ာင္းက်ိဳးသြားပီး
ညာေျခေထာက္ အရုိးအက္သြားတာပဲျဖစ္ပီး အသက္အႏၱရာယ္ေတာ့ မစိုးရိမ္ရေတာ့ေပ။
"သား ကိုတိုင္း တခုခုစားလိုက္အုန္း "
ျငိမ္သက္ေနရာမွ ေဖေဖ့အသံႀကားေတာ့ ဇ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။
"ေဖေဖ အမူ ့အေျခအေနထူးေသးလဲ "
" မထူးဘူး ကိုတိုင္း။ လမ္းမွာ တိုက္ပီးထြက္ေျပးသြားတာ ဆိုေတာ့ ကားနံပါတ္မွတ္မိလိုက္တဲ့ သူလဲမရွိဘူး။ ကားတိုက္ခံရတဲ့ နားမွာလဲ CCTV ရွိတဲ့ ဆိုင္မရွိေတာ့
နည္းနည္းခက္ခဲေနတယ္ ။ အသက္အႏၱရာယ္လဲ မစိုးရိမ္ရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့
ဒါကိုဒီတိုင္းထားပီး ေဖေဖတို ့ျပန္ရေအာင္ "
ဇ ေမးေႀကာေတြေထာင္တဲ့အထိ အံႀကိတ္မိသည္။ ဒီတိုင္း အမူ ့ကို ရဲလက္မွာထားခဲ့ဖို ့ မလုပ္ခ်င္ေသာ္လဲ လူလူ ့ကို ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ ေဆးရုံမွာ ျပဖို ့ သူ ျပန္မွျဖစ္မည္။ တိုက္တဲ့ေကာင္ကို ခြင့္မလႊတ္ခ်င္ေပမဲ့ သူ ေလာေလာဆယ္ဆယ္ေတာ့
လူလူ အျမန္ဆံုးျပန္ေကာင္းဖို ့ကို ေရွးရွု ့ရမည္။
က်ြီ …
တံခါးဖြင့္သံႀကားပီး ဝင္လာသူက ဟိုေန ့က ကယ္ခဲ့တဲ့ ဆရာဝန္ဦးေလးႀကီး ။ ပီးေတာ့ လူလူ ့ရဲ့ အေဖဆိုေသာသူ။
" ေအာ္ ကိုထြဋ္တင္ ေရာေရာက္ေနတာလား"
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေသာ္တာ ။ က်ြန္ေတာ္ ရဲစခန္းက ခုမွျပန္လာတာ အေျခေနက မထူးပါဘူး။ မ်က္ျမင္သက္ေသမရွိ CCTVကမရွိဆိုေတာ့ နည္းနည္း အခက္ေတြ ့ေနတယ္"
YOU ARE READING
ဇ ( Completed)
Romanceစာအေရးအသားအရမ္းနုပါတယ္ အရမ္းစာဖတ္သက္တမ္းႀကာသူ စာေရြးသူမ်ား ဖတ္ဖို ့စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ စာအရေးအသားအရမ်းနုပါတယ် အရမ်းစာဖတ်သက်တမ်းကြာသူ စာရွေးသူများ ဖတ်ဖို့ စဉ်းစားစေချင်ပါသည်။
