Μικρά Τιτιβίσματα

Ερασμία

Κοίτα ομορφιά, κοίτα φινέτσα!! Με το σκουλαρικάκι της, το κοτσάκι της το συμμαζεμένο, με τη ρομπίτσα της τη μακριά , πλέκει η κυρά μου ορεξάτη ορεξάτη. Και το τζάκι να ζεσταίνει το δωμάτιο γιατί κάνει κρύο. Ούτε γυαλιά δεν χρειάζεται στο πλέξιμο η κυρά Φρόσω. Σαν κοπελούδα μου γλυκοτραγουδά. Μέσα στα κέφια ...

Εμ δεν μ' αφήνει και μένα να λαγοκοιμηθώ εδώ στα κρύα πλακάκια λίγο!! Να πεις ότι δεν της ζήτησα ένα χαλάκι, κάτι τις να ζεσταίνεται η κοιλιά μου; Αμ της το ζήτησα

Νιαρ νιαρνιαρ νιαρ!! Πόσο πιο απλά να της το πω; Που σημαίνει ένα χαλάκι κυρά Φρόσω!! Τίποτε εκείνη , ναι μάτια μου, μου απαντά, θα σου τραγουδήσω αφού θέλεις. Τι κατάλαβε τώρα απορώ. Ποιος της είπε ότι θέλω τραγούδι; Μα εγώ πώς την καταλαβαίνω; Κι εκείνη ούτε μια λεξούλα στα νιαουρίστικα δεν έμαθε. Άνθρωπος είναι το ξέρω, πού μυαλό!

Εδώ λοιπόν παρέα της να παγώνει η κοιλιά μου. Μέχρι το σκαμνάκι της δεν ξεχνά για να ξεκουράζει τα πόδια της. Εγώ; να μην πω εγώ; Δεν είμαι ατομίστρια καλέ, αλλά τον εαυτό μας έχουμε υποχρέωση να τον φροντίζουμε.

Το ξέρω ότι την κυρά Φρόσω θα υποστηρίξεις. Την ξέρεις εσύ; Εγώ όμως την ξέρω καλά, από τη δεύτερη ζωή μου ξέρω τη Φροσούλα. Μαθήτρια ήταν όταν πήγα σπίτι τους. Μου φέρθηκε πάντα καλά, δεν μπορώ να πω. ''Α θα σε λέω Ερασμία σαν τη γιαγιά μου που έχασα ''είπε όταν με πρωτοείδε. Παίζαμε μαζί ξέρεις, ήταν καλά μαζί της με φρόντιζε η μικρή Φρόσω και ήταν και πολύ χαδιάρα που εγώ δεν τα ήθελα τόσα χάδια, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα στη ζωή ε; Αλλά η Φροσούλα ευτυχώς είχε τα δικά της, τις φίλες της, το σχολείο της, έτσι με άφηνε και εμένα ανεξάρτητη να πηγαίνω όπου ήθελα

Και στη τρίτη ζωή μου, έψαξα και βρήκα την κυρά Φρόσω πάλι και ξέρεις τι είπε όταν με είδε;'' ''Α θα σε φωνάζω Ερασμία όπως μια γάτα που είχα όταν ήμουν μικρή. Τη χτύπησε αυτοκίνητο και την έχασα''. Νιαρνιαρνιαρ νιαρνιαρ νιαου, της απάντησα. Δύσκολο είναι να καταλάβει ότι της έλεγα εγώ είμαι η Ερασμία η παλιά σου γάτα; Ναι με χτύπησε αμάξι αλλά είπαμε 7 ζωές έχουμε. Έμεινα καιρό μακριά της να συνέλθω, να πάρω την τρίτη μου ζωή και να ξαναγυρίσω κοντά της. Είχε μεγαλώσει βέβαια, είχε γίνει δασκάλα όπως ονειρευόταν μικρή, αλλά τη βρήκα. Σιγά , γάτα η Ερασμία όχι παίζουμε. Φυσικά τη βρήκα και την ακολούθησα στον τόπο διορισμού της. 'Ένα χωριό με πιο πολλούς σκύλους από γάτες... τι να πω; Άγνωστες οι βουλές του γατό -θεού.