Μικρά Τιτιβίσματα

Μούσι είναι...

Ο παππούς και η γιαγιά έμεναν μακριά από την Αθήνα αλλά όχι και τόσο μια και τους επισκεπτόμασταν τακτικά τα σαββατοκύριακα.

Από μικρό παιδάκι είχα ριζωμένη μέσα μου την αγάπη για τους παππούδες μου και το σεβασμό.

Δεν ήταν τρυφεροί , αλλά έβλεπες στο βλέμμα τους την αγάπη και στις πράξεις τους το νοιάξιμο για μας.

Όταν γνώρισα το σύντροφό μου φυσικά θα τον πήγαινα να τον γνωρίσουν.

Ξεκινήσαμε ένα Σάββατο πρωί που μάλλον θύμιζε σούρουπο. Η βροχή μας έραινε σε όλη τη διαδρομή, ενώ ο ουρανός μας σκοτείνιαζε την ψυχή με το θυμό του.

Η πρώτη συνάντηση δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Είχα ενημερώσει τον αγαπημένο μου για τις πεποιθήσεις του παππού ειδικά, μια και η γιαγιά ήταν ανεκτική.

-Δεν θα πεις κάτι για τα πολιτικά σου πιστεύω.

-Δεν θα αντιδράς έντονα σε ό,τι ακούσεις

-Δεν θα προσπαθείς να αλλάξεις νοοτροπίες σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας

-Δεν θα....

-Μήπως θα ήταν καλύτερα να μην έλθω καθόλου; ρώτησε χαμογελώντας

Μόλις φτάσαμε στο σπίτι και πριν καλά καλά διώξουμε τις σταγόνες της βροχής από πάνω μας, η γνωριμία του μελλοντικού εγγονού τους, δεν τους άρεσε.

Ο παππούς σούφρωσε τα φρύδια του και είπε δυνατά

'' Έχει μούσι. Οι μουσάτοι δεν είναι καλοί άνθρωποι. Δεν τα έχουμε πει;''

''Εμένα μου αρέσει παππού και θα δεις όταν τον γνωρίσεις πώς θα αλλάξεις γνώμη''

Τα φρύδια του αγαπημένου μου σούφρωσαν...

Τον σκούντησα. ''Μη δίνεις σημασία '' είπα ψιθυριστά

''Δεν μ' αρέσουν οι άνθρωποι με μούσι...'' συνέχισε ο παππούς στον ίδιο το μνηστήρα μου

''Ο παπάς δεν έχει μούσι;'' ρώτησε εκείνος μια και ήξερε ότι ήταν θρησκευόμενοι άνθρωποι

''Όχι , έχει γένια! '' είπε έντονα ο παππούς. ''Άλλο τα γένια και άλλο το μούσι. Δεν ακούς που λέει ο λαός μούσι είναι αυτό που λες; Δηλ ψεύτικο. ''

''Καλά καλά '' είπα εγώ ας καθίσουμε τώρα

Συζητούσαμε τα του γάμου, ενώ η βροχή χτυπούσε αλύπητα κάθε τι που τολμούσε να της αντισταθεί.

Η ζωή τους μέσα στην απλότητα της επαρχίας φώναζε αυτάρκεια και ικανοποίηση

Η τηλεόραση ήταν ανοικτή αλλά κανείς δεν παρακολουθούσε, εκτός από την ώρα των ειδήσεων.

Μανιώδης ο παππούς ήθελε να ακούει τα πολιτικά δρώμενα

Και φυσικά να βρίζει το δημοσιογράφο που έλεγε τα νέα.

''Μα δεν ακούτε παρακάτω τι λέει έτσι που μιλάτε'' τόλμησε να πει ο σύντροφός μου

''Κοινωνία είναι αυτή που ζούμε; Ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει '' είπε ο παππούς

''Μια τάξη χρειάζεται. Μια κεφαλή να επιβληθεί στο λαό και να του μάθει τους κανόνες και τους νόμους''φώναξε

Φτου, είπα μέσα μου. Ξεκινήσαμε

Ως εδώ ο αγαπημένος μου κουνιόταν ρυθμικά στην καρέκλα αλλά έμενε αμίλητος

''Μωρέ μια χούντα μας χρειάζεται. Να δεις θα τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι;''

''Ψωμί κι ελιά και χούντα στην καρδιά''' είπε ξανά ο παππούς παραφράζοντας το γνωστό με το βασιλιά.

Πολύ πήγαινε βεβαίως βεβαίως...

Να μην μιλήσει; Μεγάλης ηλικίας αλλά ψηφίζουν μου είπε αργότερα.

Υποσχέθηκε όμως...

Κι έτσι, ο αριστερών πεποιθήσεων μέλλων σύζυγός μου, άνοιξε την πόρτα και βγήκε στην βροχή χωρίς μιλιά...

Να μην μιλήσει είπα, όχι να μην το βάλει στα πόδια!

''Είδες; '' Είπε ο παππούς '' Μούσι έχει, απαίσια φέρεται, στα πα''!

......................................

Με αφορμή το δρώμενο ''Παίζοντας με τις λέξεις''