Μικρά Τιτιβίσματα

Εκείνος και ο Άλλος,

...δυο διαφορετικοί νέοι άντρες!

Εκείνος, εραστής των γραμμάτων, των βιβλίων και αχόρταγος για γνώση.

Ο Άλλος, εραστής των κατασκευών, χρησιμοποιούσε τα χέρια για τα πάντα, εκτός από το να κρατά ένα βιβλίο.

Από τα μικράτα τους μαζί.

Από τα μικράτα τους διαφορετικοί. Αριστούχος Εκείνος, ίσα που πέρναγε τις τάξεις ο Άλλος.

Ήρεμος Εκείνος, νευρόσπαστο ο Άλλος!

Μα ποτέ κανένας τους δεν εμπόδισε τον φίλο του να κάνει αυτό που αγαπούσε. Εκείνος να μάθει, ο Άλλος να δημιουργήσει.

''Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη'' είπε ο Αριστοτέλης.

Ένα νόμισμα με δυο όψεις! Αυτό ήταν οι δυο τους! Και σφυρηλάτησαν μια δυνατή φιλία που προκαλούσε το θαυμασμό, αλλά και το φθόνο πολλών.

Ακόμη και οι γονείς στα χρόνια του σχολείου προσπάθησαν να τους χωρίσουν. ''Είναι το βαρίδι σου, έλεγαν σ' Εκείνον που ήθελε να σπουδάσει. Ο Άλλος νοιάζεται μόνο να περνάει η μέρα του καλά '' επέμεναν. Μα η φιλία τους γιγαντωνόταν μέρα με τη μέρα.

Σπούδασε ο ένας, άνοιξε εργαστήρι ο άλλος και οι δυο ήταν καλοί σ'αυτό που επέλεξαν.

Κανένα ίχνος δυσαρέσκειας ανάμεσά τους.

Μπορεί να είχαν μέρες να ειδωθούν, αλλά πάντα ξέκλεβαν κάποιες ώρες το μήνα δικές τους

Μπορεί να είχαν άλλο κύκλο γνωριμιών, αλλά πάντα υπήρχε θέση στη ζωή τους για τον φίλο.

Σχέση καρδιάς, σεβασμός στην ατομικότητα, αγάπη χωρίς όρια, νοιάξιμο και ενδιαφέρον του ενός για τη ζωή του άλλου.

Γέλαγε Εκείνος με τη χαρά του Άλλου!

Έκλαιγε ο Άλλος με τη λύπη Εκείνου!

Κανένα σύννεφο δεν σκίασε τη φιλία τους.

Μέχρι που το άσχημο πρόσωπο της ζωής χτύπησε την πόρτα Εκείνου. Παραστάτης πλάι του ο Άλλος! Πονούσε Εκείνος, μόρφαζε ο Άλλος. Τα βλέμματα συναντιόνταν και ήξερε Εκείνος τι ένοιωθε ο Άλλος, ήξερε ο Άλλος τι σκεφτόταν Εκείνος.

Έως ότου ήλθε η ώρα του αποχαιρετισμού.

-Μην τυχόν και δε ζήσεις τα όνειρά σου... Ορκίσου μου, του είπε Εκείνος

Το κατευόδιο έγινε με δάκρυα στα μάτια, με τον πόνο στην καρδιά, τον όρκο στα χείλη και με μια κιθάρα που ο Άλλος έπαιξε, εκεί στο τελευταίο σπίτι Εκείνου, το αγαπημένο του τραγούδι.

Τα λουλούδια ήταν άσπρα το αγαπημένο χρώμα Εκείνου.

Κι από τότε, όλοι όσοι τους ήξεραν, ως ορισμό της φιλίας επαναλάμβαναν τα λόγια του Σαίξπηρ:

'' Ένας φίλος είναι κάποιος που σε ξέρει όπως είσαι, καταλαβαίνει αυτό που έχεις, αποδέχεται αυτό που έχεις γίνει, και ακόμα, ευγενικά σου επιτρέπει να προχωρήσεις'', δηλαδή, Εκείνος και ο Άλλος!

.........................................................

Συμμετοχή στο 14ο Παιχνιδι των λέξεων