Μικρά Τιτιβίσματα

Στην κοινωνία των υποτελών...

''Οι δυνατοί επιβιώνουν... αυτό έμαθα στους δρόμους που μεγάλωσα.

Και βάλθηκα να γίνω δυνατός. Τι νόμιζες; Εγώ υποτελής δεν γίνομαι. Και δεν σκύβω το κεφάλι σε κανέναν. Οι άλλοι όμοιοί μου έπρεπε να καταλάβουν ποιος είναι το αφεντικό των δρόμων. Εκείνοι θα μου έβρισκαν φαγητό, εκείνοι θα με προστάτευαν, εκείνοι θα εκτελούσαν τις εντολές μου.

Θα ήμουν ο οδοδείκτης τους. Καλά μην αναρωτιέσαι πού έμαθα τόσο ωραίες λέξεις. Παρατηρούσα τους ανθρώπους και τους άκουγα. Οι άλλοι σκύλοι εντυπωσιάζονταν με κάτι τέτοια, αλλά υποτελείς πώς θα γίνονταν;

Μόνο με το φόβο.

Και το φόβο τον προκαλεί η βία.

Και τη βία την επιβάλλει μόνο ο ισχυρός, χωρίς συναισθήματα και αηδίες ανάλογες.

Κι έτσι όλα τα σκυλιά, αρσενικά ή θηλυκά ήταν έρμαια των ορέξεών μου. Μη νομίζεις ότι τα βίαζα, κάθονταν με τη θέλησή τους-ο φόβος είπαμε- κι ας έσκουζαν. Κάποιες δαγκωνιές, γιατί ήμουν στην ανατολή της ζωής μου και είχα δύναμη, ήταν αρκετές για να επικρατήσω. Ναι εντάξει, κάποιοι σκύλοι δεν άντεξαν και πέθαναν. Στο καλό, να μας γράφουν από εκεί πάνω, όπως γράφω και εγώ τώρα. Αυτοί έγιναν παράδειγμα για τους άλλους.

Και που λες, έτσι είχα φτιάξει την Κόζα Νόστρα μου, τη συμμορία μου ντε.

Τα κατηύθυνα να ορμάνε σε ανθρώπινες δημιουργίες για να μάθουν να εκτελούν εντολές που δεν ήθελαν.

Τα κατηύθυνα να βουτάνε διάφορα από αυλές και ανοικτές πόρτες για να μάθουν τη δουλειά της συμμορίας.

Και καλοπερνούσαμε. Εγώ δηλαδή περνούσα όμορφα και ας έσκουζαν τα σκυλιά τα βράδια όταν ικανοποιούσα τις επιθυμίες μου. Ήξερα ότι αυτός ο πόνος θα τους έκανε πιο εξαρτημένους.

Ενέχυρο η ζωή τους στα χέρια μου. Το ήξεραν και συμμορφώνονταν.

Αλλά πάντα υπάρχει ο πιο ισχυρός και δεν υπολόγισα τη δύναμη του ανθρώπου. Τι τον ένοιαξε τον άνθρωπο το τι κάναμε εμείς τα σκυλιά; Εξάλλου εκείνον είχα πάντα ως πρότυπο.

Ομίχλη είχε εκείνο το βράδυ και όρμησα να φάω τη λιχουδιά που μου μύρισε στη διπλανή αλάνα. Ήταν το καταφύγιό μου εκεί και δεν πλησίαζαν τα άλλα σκυλιά.

Όταν μετά από λίγο άρχισαν οι πόνοι, το κατάλαβα. Με δηλητηρίασαν με φόλα.

Θα πέθαινα και τα διαολόσκυλα κοιτούσαν ακίνητα τους σπασμούς μου.

Τώρα είμαι στο βασίλειο των ζώων. Δεν μου μιλάνε τα άλλα σκυλιά και δεν περνάνε νταηλίκια. Δεν έχω τι να κάνω και σου γράφω.

Στην κοινωνία των ανθρώπων όπως και των ζώων πάντα ο ισχυρός επικρατεί.

Αν θες να γίνεις ισχυρός φύλαγε τα νώτα σου.

Θυμήσου το!''

Και πσιτ, μη φεύγεις. Ξεφορτώσου τα αισθήματα. Βασικό προσόν κάθε δυνατού της Γης!''

........................................................

Δημοσιεύτηκε στο'' Παίζοντας με τις Λέξεις''