Μικρά Τιτιβίσματα

Το πρώτο φιλί

Πρέπει να σου μιλήσω για μένα, αλλιώς δεν θα καταλάβεις.
Στα 16 μου, είμαι ένα ώριμο κορίτσι... έτσι λένε όλοι, τρομάρα μου. Πρώτη μαθήτρια ξέρεις, αγαπώ το διάβασμα και ασχολούμαι με μουσική και ζωγραφική, ετοιμάζομαι για Πανεπιστήμιο και έχω έφεση από μικρή στις ξένες γλώσσες. Ω, μη διαμαρτύρεσαι, δεν περιαυτολογώ. Αυτή είμαι, δεν χρειάζομαι πολύ διάβασμα για να γίνω πρώτη. Αλλά είμαι ένα φυσιολογικό κορίτσι που γίνεται γυναίκα. Νοστιμούλα λέω ότι είμαι, λεπτή, ψηλή και γυμνάζομαι ξέρεις. Καλά, ρωτάς κι εσύ πού βρίσκω τις ώρες για όλα αυτά; Είπαμε, δεν θέλω χρόνο πολύ.
Ο μπαμπάς και η μαμά, είναι πολύ περήφανοι για μένα. Και ποτέ δε μου στέρησαν τη φυσιολογική ζωή της ηλικίας μου.
Πάντα είχα φιλίες και από μικρή ήμουν ήπιος χαρακτήρας, ήρεμη και χαμογελαστή ακόμη και με τους συμμαθητές μου που με λένε ''φυτό'' επειδή είμαι άριστη και με σνομπάρουν επειδή δεν κάνω κοπάνες από το σχολείο ή επειδή είμαι μια ''παρθενώπη'' όπως με φωνάζουν.
Γι αυτό απόλαυσα περισσότερο από κάθε τι μέχρι σήμερα, την προσοχή και το φλερτ του Υπέροχου της τάξης μου και του πιο δημοφιλή μαθητή όλου του σχολείου. Ξαφνιάστηκα στην αρχή, δεν στο κρύβω. Να προσέξει εμένα, όταν το πιο όμορφο αγόρι του σχολείου έχει ένα σωρό κορίτσια που ξερογλείφονται για χάρη του; Χαμογελούσα κι εγώ όταν τις έβλεπα να τρέχουν γύρω του, έτοιμες να τον εξυπηρετήσουν δουλικά, σε ό,τι χρειαζόταν. Έτσι, για να κερδίσουν την εύνοιά του. Τι αναξιοπρέπεια, σκεφτόμουν!
Αλλά όταν έδειξε σε μένα πόσο του άρεσα, όταν με φρόντιζε διακριτικά μεν, αλλά ολοφάνερα ευνοϊκά, τότε ένοιωσα τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια μου.
Δεν μπορούσα να βγαίνω ραντεβού και έδειχνε να το κατανοεί. Με συνόδευε ως το φροντιστήριό μου, μου έκλεβε και ένα φιλί πεταχτό στις γωνίες του δρόμου και φαινόταν να του αρκεί. Δεν παραπονιόταν και τον έβρισκα τόσο ώριμο και σωστό. Φοβόμουν και λίγο μην μας δει κανείς. Όσο να ναι στα 16 μου ήμουν, οι γονείς μου δεν ήθελα να ανησυχήσουν και ήξερα ότι ήταν εναντίον των σχέσεων στην σχολική ηλικία. ''Έχεις καιρό'' μου έλεγαν. ''Πρώτα το σχολείο, να μπεις πανεπιστήμιο και μετά όλα θα έλθουν και εσύ θα είσαι ώριμη και ελεύθερη''.
Το σεβάστηκα και το υποσχέθηκα.
Αλλά όλα αυτά πριν αρέσω στον όμορφο της τάξης μου. Και πώς να του αντισταθώ; Υπεράνω των δυνάμεών μου ήταν ή μήπως υπεράνω της θέλησής μου; Θα σε γελάσω.
Όμως χαιρόμουν αφάνταστα την φροντίδα του και την προσοχή του. Και ναι, χαιρόμουν που τα κορίτσια έδειχναν τη ζήλια τους!
Τα συναισθήματα που ένοιωθα ήταν φοβερά και πρωτόγνωρα.
Έφτασε και η διήμερη εκδρομή της τάξης μου.
Δίπλα μου καθόταν στο πούλμαν, χεράκι -χεράκι να με κρατά και κρυφά να αφήνει φιλιά στην παλάμη μου και στον καρπό μου και εγώ να ανατριχιάζω σύγκορμη.
Έπλεα σε πελάγη ευτυχίας γι αυτό...κατανοείς γιατί βρεθήκαμε στον κήπο του ξενοδοχείου μας το πρώτο βράδυ. Ήθελα το φιλί του, το κανονικό φιλί και όχι τα πεταχτά που μου χάριζε.
Χωθήκαμε ανάμεσα στα δέντρα και έστρωσε το πανωφόρι του για να καθίσω. Τι Ιππότης !
Μου μιλούσε τόσο τρυφερά και όταν φιληθήκαμε... τα αστέρια που κρύβονταν στον ουρανό χόρευαν τριγύρω μου. Οι παλμοί μου νομίζω ότι ακούστηκαν ως τους συνοδούς καθηγητές μας και το χέρι του, που κάτω από το πουκάμισό μου εξερευνούσε απάτητα μονοπάτια, με ζάλιζε. Τα χέρια μου τυλιγμένα γύρω από το λαιμό του ανταπέδιδαν φιλιά και χάδια. Το άγγιγμα των χειλιών του στο λαιμό μου,με μεθούσε.
Φτερούγιζα σε κάθε άγγιγμά του.
Δεν πίστευα ότι θα ένοιωθα έτσι στα χάδια του και όσα είχα διαβάσει φάνταζαν τόσο λίγα.
Πώς μπορεί να αισθάνεσαι ότι γυρίζει ο κόσμος γύρω σου με ένα φιλί; Πώς γίνεται να νιώθεις τόση μεγάλη λαχτάρα για έναν άνθρωπο; Κάθε επαφή με το δέρμα του με γέμιζε ανατριχίλες.
Η θέρμη του φιλιού του με κατέκλυσε. Ολόκληρη ένοιωθα να τρέμω και να καίγομαι, όταν τα χείλη του βασάνιζαν τις θηλές μου. Οι αντιστάσεις μου μια μια έπεφτε σαν χάρτινος πύργος.
Ως την ώρα που ξεκούμπωσε το παντελόνι μου... πετάχτηκα όρθια ντροπιασμένη... θα σου πω γιατί, ενώ είμαι ένα φυσιολογικό κορίτσι αντέδρασα με πουριτανισμό.
Δεν ξέρω, αλλά σαν να με περιέλουσε κρύο νερό...Ξέχασα να σου πω ότι είχαμε πει να το πάμε σιγά σιγά και ότι δεν είμαι έτοιμη για ολοκλήρωση της σχέσης μας ακόμη. Το είχε δεχθεί.
Του το θύμισα ξανά. Οι ανάσες μας προσπαθούσαν να βρουν το ρυθμό τους. Έσκυψε το κεφάλι και εγώ ...ντράπηκα. Ναι, ναι, οι αρχές μου, αρχές των γονιών μου με λύγισαν από όσα η φύση με πρόσταζε να δεχθώ.
Και ξαφνικά χαλάρωσε.
Χαμογέλασε και έδειξε απεριόριστη κατανόηση. Θεέ μου τον ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ! Τι ωριμότητα, σκέφτηκα.
Και με πήρε στην αγκαλιά του.
-Έλα μου είπε να βγάλουμε μια φωτογραφία με το κινητό σου να την έχουμε ενθύμιο
Αντέδρασα χλιαρά έτσι όπως ήμουν με τα μαλλιά ανακατεμένα και ο πουκάμισο μισάνοικτο...αλλά εκείνος μου είπε αφοπλιστικά
-Δικό σου το κινητό κούκλα μου σβήσε τις αν δε θες και έτσι τράβηξε αρκετές.
Ξαφνικά κατεβάζει το σουτιέν μου από τη μια μεριά και το στήθος μου ξαφνιάστηκε στο φλας που άναψε
Σηκώθηκε όρθιος. Συμμαζεύτηκα και πήγα να του πάρω το κινητό
Γελούσε ξεκαρδιστικά.
-''Μην ανησυχείς ''φυτό '' μου, θα σκίσεις στο φέις'' μου είπε και έφυγε γελώντας!

..................................

Συμμετοχή   στο δρώμενο ''Ερωτική Υμνωδία''.