(POV: Izuku Midoriya)
Hayatlarımızı sihir belirler. Bir çocuk dört yaşına geldiğinde, bazılarını ilk kez kullanma fırsatı verilir. Çoğu zaman tamamen tesadüfen olur, bazı insanlar aniden ağızlarından ateş alırken, diğerlerinde aniden suyun üzerinde yürürler veya bir kaktüs kafasına kapılırlar. Ama nasıl, ne zaman ve nerede olursa olsun, yeteneğinizin kendini ilk kez gösterdiği o an tüm hayatınızı belirleyecektir.
Benim büyük idolüm All Might, o ülkemizin şu anki kralı. İktidara gelmeden önce ülkemizi kaos ve korku yönetiyordu. Tehlikeli canavarlar tüm şehirleri mahvetti, kötüler ve karanlık büyücüler güç için savaştı ve barışı yok etti. Ancak All Might, hepsini yüzlerinde bir gülümsemeyle yenebilir ve hayatımıza düzen getirebilirdi. En büyük ve en korkunç canavarları yakalayabilir ve kötüleri tek bir vuruşla yenebilirdi. Bir gün ben de onun gibi bir efsane olmak istiyorum! En güçlü sihirbazlardan biri olmak ve insanları her türlü tehditten yüzlerinde bir gülümseme ile koruyabilmek istiyorum.
Örneğin, ateş büyüsüne sahipseniz, en iyi ön koşullardan biri maceracı olmak veya hatta kralın hizmetinde çalışmaktır. Güç artışı gibi bir destek sihriniz varsa, kralın sarayında mükemmel bir yaver olabilirsiniz. Yanılsamalar gibi diğer insanları kandırmak için kullanabileceğiniz bir büyünüz varsa, diğer krallıklardan bilgi almak için mükemmel bir casus olabilirsiniz. Nasıl çevirirseniz çevirin, büyünüz hayatınızı belirler, kullanışlı bir yeteneğiniz var mı, şövalye veya macera gibi harika bir şey mi olursunuz, zayıf bir yeteneğiniz varsa, o zaman yine de bir çiftçi, balıkçı veya tüccar olabilirsiniz.
Peki ya tamamen büyülü güçler olmadan doğduysan ve nasıl hala bir hayalim varsa?
Bu, azmim ve içimde taşıdığım çok özel bir güç nedeniyle, tüm zamanların en büyük kahramanlarından biri haline geldiğime dair hikayem.
Her şey, arkadaşlarımla bir maceraya çıkmaya ilk karar verdiğimde çocukluğumda başladı. O zamanki en iyi arkadaşım Kacchan büyüsünü yeni keşfetmişti. Avucunun içinden patlama yaratma yeteneğine sahipti. Bu sihrin harika bir maceracı olmaya çok uygun olduğunu düşündüm. Elbette bununla gurur duyuyordu. "Deku, bak! Büyüm o kadar güçlü ki kesinlikle All Might'tan daha büyük bir efsane olacağım," dedi gururla. Hayalindeki en büyük hayali, bir gün Kral All Might dahil herkesi geçmekti.
Kacchan'ın o zamanlar çok havalı olduğunu düşünmüştüm, çünkü benim yapamadığım her şeyi yapabilirdi. "Sen çok büyük Kacchan'sın" Ona her zaman iltifat ettim. Bana her zaman 'Deku' ya da 'Nerd' gibi kaba isimler vermesi umrumda değildi. Arkadaşlarından biri coşkuyla "Katsuki, köyümüzde gerçek bir canavarın yaramazlık yapmak üzere olduğunu duydum," dedi. "Gece çıkıyor ve tüm tarlaları mahvediyor" diye devam etti. Ben de bu hikayeleri sadece akşam geç saatlerde çıkıp sonra yiyecek aramaya gitmesi gerektiğini duymuştum. "Evet, ama bir yaban domuzu da olabilir," dedi diğer çocuk.
"Hayır, yaban domuzu olamaz! Buradaki bu izler kesinlikle daha küçük bir canavardan, muhtemelen bir goblinden." Kacchan, etkilenen tarlalardan birinde bulduğu tuhaf ayak izlerini gururla bize gösterdi. "Bu canavarı avlamamızı ve bu köyün kahramanları olmamızı öneriyorum," dedi enerji dolu Kacchan ve hemen yolu takip etmeye başladı. Ayak izleri gitmemize izin verilmeyen bir yere gidene kadar coşkuyla peşinden koştuk. "Kacchan dur! Burada daha ileri gidemeyiz" diye uyarmak istedim.
"Neden olmasın? Sen boktan Deku musun?" benimle alay etti. "Hayır ... Ama bu yasak ormana giriş, kesinlikle oraya gitmemize izin verilmiyor, annelerimiz bizi açıkça yasakladı," dedim gergin bir şekilde. Bunun üzerine bana ve arkadaşlarına güldü. "Hahahah, Deku pantolonuna korku yüzünden mi işiyorsun?" arkadaşlarından birine güldü, bu da beni biraz sinirlendirdi. "Büyü kullanamadığı için korkuyor," dedi diğeri.
"Bu hiç doğru değil! Sihir olmasa bile cesur olabilirim!" İnançla söyledim ve üçünü yasak ormana kadar takip ettim. Bundan rahatsız olsam da korkak olmak istemedim. Ormanın derinliklerine gittikçe karanlıklaştı. Ancak diğerleri caydırılmadı ve sadece yürümeye devam etti. Kendimi güvende hissetmek için Kacchan'ın elini tutmayı çok isterdim, ama arkadaşları etrafta varken bunu yapmamızı istemedi. İkisi olmadan, bazen tamamen farklı bir yön gösterdi ki, gerçekten çok daha çok hoşuma gitti.
Aniden çalılardan birinde bir hışırtı oldu, bu yüzden neredeyse korku içinde donuyordum. "Ahhh Kacchan! O neydi?" Endişeyle sordum. "Deku'yu hemen ağlamaya başlama, bu kesinlikle rüzgardı," dedi hiçbir şey göstermeden. Kacchan korkmuyorsa, buna ihtiyacım yoktu, değil mi?
"O .. Tamam" Hala titriyordum ve yürümeye devam ettim. Orman çok kasvetli ve ıssız görünüyordu, bu da beni çok korkuttu. Buraya gitmek bir hataydı. Dördümüz birdenbire, Kacchan'ı bile ürküten yüksek bir kükreme duyduk.
Bize doğru sessiz adımlar atıldı, bu da beni daha da tedirgin etti. Aniden çalıların arasından bir yavru ejderhanın küçük başı sıkışmış. Tamamen kırmızıydı ve iri mavi gözleri vardı, aslında oldukça sevimliydi. "Katsuki, sence bütün tarlaları mahvetti mi?" iki arkadaştan birine sordu. "Muhtemelen ondan korkmuyorum, buraya gel," dedi korkusuzca ve hatta elini küçüğe uzattı. "Um, Katsuki, belki bunu yapmamalısın," dedi arkadaşlarından biri endişeyle.
"Ah, bana hiçbir şey olmuyor, o kadar küçük ki bir sineği bile incitemez," diye güldü. Ufaklık korkmuş görünüyordu, bu yüzden yüksek bir çığlık attı. "Kacchan, eminim ki küçüğün burada yalnız kalmayacağı, bir yavrunun olduğu yerde, bir annenin de uzakta olmadığı" diye uyarmak istedim. "Ne yazık ki, Deku ile aynı fikirde olmalıyım, öyle olsa iyi olur," bir çocuk benimle aynı fikirdeydi. "Hadi gelmeden eve gidelim" dedi diğer arkadaşı. Kacchan kendinden emin bir şekilde "Ah, bunu yapabilirim, sihrimle iyi bir donanıma sahibim," dedi ve hala ejderhayla birlikte kalıyor.
Kacchan bazen inatçı olabilir. "Kacchan! Uçurtmayı bırak ve hadi, sana ne olmasını istemiyorum!" Onu aradım. "Ne diyorsun Deku? Kendime bakamayacağımı mı sanıyorsun" dedi öfkeyle. "Hayır, Kacchan, bunu kastetmiyorum, lütfen birlikte gidelim," dedim endişeyle. Ama o zamana kadar çok geçti. Bize yaklaştıkça yaklaşan ormandan yüksek bir kükreme duyuldu. Şimdi Kacchan da korkuyordu, itiraf etmese bile dizleri titriyordu ve yavaşça bebekten uzaklaştı. "Sorun değil, çocuğunuza dokunmadım," dedi sarışın panikledi.
Kızgın bir ana ejderhanın büyük başı, beklenmedik bir şekilde ağaçlardan dışarı çıktı. Öfkeyle homurdandı ve şoktan sertleşen Katsuki'ye baktı. Yüksek bir kükreme kulaklarımızı uyuşturdu, binlerce kez özür diledi ama ejderha sakinleşemedi ve bizden birini yakalamak istedi. Pençelerinden zar zor kurtulabildik. "Koşmak!" çocuklardan biri panik içinde emretti. O anda kaçmak için sahip olduğumuz tek çözüm buydu. Bu büyüklükte bir uçurtma bizi kolayca ezebilir. Panikledim, bir kök tarafından yakalanana ve yere düşene kadar koştum.
"Yardım! Kacchan!" Panik içinde aradım ve tekrar kalkmaya çalıştım. Sarışın aniden durdu ve beklemediğim bir konuda bana yardım etmek istedi. "Deku, bazen gerçekten sakar oluyorsun" dedi ve benimle kaçmak istedi ama ejderha gittikçe yaklaştı. Kaçma şansımız olmadı. Arkadaşımın gömleğini tuttum ve gözlerimi kapattım. Sadece beni bir kenara ittiğini ve benim yerime ejderhanın onu aldığını fark ettim. Cennete gitmeden önce, Kacchan'ın hayatım boyunca asla unutmayacağım çaresiz yüzünü gördüm.
Elbette ailesi için bir trajediydi. Annem bana bunun benim hatam olmadığını defalarca açıklamaya çalıştı ama yine de bundan sorumlu hissettim. Onu kurtarmak için daha fazlasını yapabilirdim. Ailesi o gün benimle konuşmayı bıraktı. O gün kesinlikle hayatımı değiştirmişti, büyülü bir gücü kullanamadığım için onu kurtaramıyorum bile. Kralın ordusuna katılmayı planlıyordum ama bunu yapmak için bir beceriye ihtiyacım olacaktı.
Ama pes etmeyeceğim, endişelenme Kacchan, hayatıma mal olsa bile seni bulacağım.
"Bitti yeni bölümü bekleyin aklıma böye bir fikir geldi ve yazdım çünkü neden olmasın" 😂😂
