KESTANE GÖZLÜM | TEXTİNG

Yirmi İki

Bir saattir Melis'e yalvarıyordum.

" Hadi Meliiiss ben senin en yakın arkadaşın kankan değil miyim ne demek ben gelmem?"

" Ya kızım mal mısın ilk buluşmada benim ne işim var sizin yanınızda ?"

" Bayılırım ben heyecandan Meliis lütfeeeeğn."

" Sen benim başıma bela mısın?
Sıçmaya da beraber gidelim anasını satıyım."

" Seni çok sevdiğimi söylemiş miydim ?"

" Hayır."

" İşim düşmemiştir."

" Yarım saat sonra demi ?"

" Aynen hadi gidelim nefes egzersizleri yapıyım ben."

Arka bahçeye doğru yürümeye başladık. Allah'ım heyecandan yığılabilirdim şuraya.

Yirmi dakika sonra geldiğini gördüm. Öylece bahçede mal gibi dikiliyordum.
Melis biraz arkamdaydı.
Emir gülümseyerek geliyordu. Terleyen ellerimi üzerime siliyordum. Giderek yaklaşıyordu ve benim kalbim daha fazla dayanamayacak gibiydi.

Yaklaştı ve yanımdan öylece geçip gitti nasıl ya ??
Beni farketmedi mi bile yani.
Gözlerim dolmuştu. Arkama döndüğümde Emir Melis'e sarılıyordu.

" Gökçe , iyi ki çıktın karşıma o kadar ihtiyacım vardı ki sana."

Melis de donup kalmıştı. Gözleri far görmüş tavşan gibiydi. Kafamı olumsuz anlamda sallayıp koşmaya başladım. O kadar yaralanmıştım ki...
İnsan bir bakışından anlayamaz mı ya ?
Çirkinlerin sevmeye hakkı yok mu ?
Benim olabileceğim ihtimali aklından bile geçmedi. Melis güzeldi ve gidip ona sarıldı. O kadar zaman boyunca bakmaya doyamadığım dokunmaya kıyamadığım ölmekten beter etmişti beni. Hayalim bu değildi.
Göz yaşlarım asla durmuyor sürekli bir yenisi bir yenisi ekleniyordu. Etrafimdakiler tuhaf bakışlar atıyorlardı bana ama onları umursayacak durumda değildim. Daha fazla nasıl yara alabilirdim ki...

Benim sevgimi başkasına nasıl yakıştırır ya nasıl o kadar mi imkansızdı benim onu sevmem ?
Yakıştıramadı mı bana ?
Eve vardığımda annemin soru yağmurlarina aldırmadan odama girip kapıyı kilitledim. Nefes alamıyordum. Yatağıma yatıp hıçkırıklara boğularak ağlamaya devam ettim. Nefesim tükenene kadar ağlamak istiyordum. Hayattan tek bir şey istemiştim en masum duygularımla birini sevmiştim çok sevmiştim hemde. Kalbimi söküp elime verseler bu kadar acır mıydı bilmiyorum ? Peki ya bundan sonra ben toparlanabilir miydim adam olabilir miydim bilmiyorum. Yaşayabilir miydim bilmiyorum. Yaşamak istiyor muydum bunun cevabı netti istemiyordum ama elbette bunu yapacak değildim. Ağlayarak uykuya daldigimi hatırlıyorum ve hep gözümün önünde o görüntü. Beni es geçip en yakın arkadaşıma sarılan Emir.
Ah be Emir keşke uzaktan sevmeye devam etseydim seni en azından o zaman bir umudum hayallerim vardı. Oysa şimdi senin benim seni sevme hakkım bile olmadığını gösterdin bana. Oyun bitti perde kapandı uyuyan güzel masalından uyandı.