Speel met vuur!

deel 1

De wind waaide stevig door de straten. Alles leek uitgestorven maar dat was het toch niet.

Ouders met kleine kinderen renden winkel in winkel uit. Weer andere mensen liepen met hun schooltas te slenteren. En weer anderen keken af en toe verlekkerd naar binnen bij eetzaakjes.

Een jonge meid van eind twintig liep door de winkelstraten. Ze bekeek de winkels met hun mooie aanbiedingen. Spijkerbroeken, rokjes, schoenen, alles was weer in de mode.

Vol trots dacht ze na over haar eigen verdiende geld. Ze stond stil opende snel haar portemonnee en bekeek de losse briefjes. 'Wat zou mijn moeder leuk vinden?,' dacht ze peinzend na en een blond-bruine haar vloog langs haar ooghoek naar beneden. Ze fronste haar wenkbrauwen en maakten een schatting van wat ze kon uitgeven ja of nee.

Bloemen, flesje wijn met leuk kaartje of, of, een grote doos chocolade. Morgan noemde alles op wat haar maar te binnen schoot. Ze stopte haar kleine portemonnee diep in haar zak en wist dat ze die met pijn en moeite bij elkaar had gespaard. De horeca was een leuke plek om stage te lopen of een baan te hebben. Maar als afwashulpje gore borden afwassen. Nee, dat was niet haar idee. Ze moest wel een manier hebben om de huur van haar flat kunnen betalen.

Gelukkig wist ze, dat, ze na deze drukke maand een week vrij van afwassen was.

Ze liep snel verder de winkelstraat in waardoor de gure wind de tijd nam om door haar kleren te waaien. 'Ach, ze moest ook nog een nieuwe jas regelen, eentje die niet zo duur was. Sinds ze uit huis was gegaan leek alles zo gemakkelijk. "Je hebt de tijd van je leven." Zeiden ze.

Nu daarover terugdenkend stak ze in haar hoofd een middelvinger terug naar die mensen.

Ja, toen ze nog thuis woonde kon ze nog alles kopen, nu moest ze zelfs bereken wat ze wel kon kopen en wat niet. Het was zelfs zo erg dat ze een week bij ene vriendin had staan eten. Die vriendin had haar dan wel geholpen maar na een week was het voor die vriendin ook de maat vol. 'Ja, Morgan je zult toch zelf je brood moeten verdienen, ik ga niet meer voor jou koken,' had ze bot gezegd. Ach, ze was blij met haar bijbaan als afwasser. Punt uit. Maar ja een studente had in deze tijd niet veel te besteden. En zeker een dame genaamd Morgan.

Na te zijn doorgelopen bij het drukke stuk kwam ze ineens op een andere zijstraat terecht. Haar oog viel meteen op een grote winkelruit. "heden nieuwe mode," stond er met grote koeienletters opgeschreven. Plots zag ze een leuke jas een mooie rode met spijkerstof. 'Oh, die kleuren,' De stof blonk en de zon maakte er mooie glimmende patronen op.

Ze greep met een hand in haar binnenzak ze voelde het geld rammelen. Oh, wat zou ze zo graag die jas hebben. Enkele mensen liepen voorbij, keken naar de etalage en schrokken terug van de prijs die naast de jas en andere kledingstukken hing. 'Zo, duur,' riep een wat oudere vrouw die haar echtgenoot bij de arm pakte en snel doorliep. Morgan keek ze met rollende ogen na.

Ze stapte de winkel binnen waarbij de deuren automatisch opende en zich weer achter haar sloten. Ze keek haar ogen uit. Nog nooit had ze zo'n groot warenhuis gezien. Ze woonde hier al bijna een maand en toch was haar dit nooit opgevallen. Zoeken of ze de jas kon vinden was geen optie. Ze had hem al bij binnenkomst gespot aan het rek. Ze keek snel in de jas of ze de goede maat had en nam er eentje in haar handen. De stof voelde meteen elegant aan.

Ze liep er verheugd mee naar de kassa. De vrouw bij de kassa hielp haar meteen.

De winkelierster nam de jas meteen aan en begon de alarm-labels eruit te halen.

Ze begon hem daarna netjes op te vouwen en scande met haar apparaat de prijscode.

Morgan zag het bedrag tevoorschijn komen en schrok zachtjes. De assistente bij de kassa zag het gebeuren maar hielp ondertussen een andere klant. Het meisje bij de kassa zag hoe Morgan haar zuurverdiende geld op de balie neer begon te leggen en knikte vriendelijk.

Ze nam de bankbiljetten in haar hand vouwde ze even goed en legde ze keurig in de kassa-la.

De la schoof dicht en ze duwde met haar ene hand de tas met de jas erin over de toonbank.

Morgan greep de tas beet en liep vol genot en vrolijkheid, de kledingzaak uit. Snel voelde ze nog in haar zak of ze nog iets overhield. Plots voelde ze nog twee euro en vijftig cent in haar zak. 'Gelukkig dan kon ze toch nog iets kopen om te eten vandaag,' wist ze.

Eenmaal buiten de winkel trok, ze haar oude jas uit en trok, ze de rode nieuwe jas aan. Haar oude stopte ze in de kledingtas.

Plots ging haar mobieltje af met een alarm. Ze pakte snel haar mobiel uit haar kontzak en keek naar de herinnering. "MA" stond er met grote letters. Warempel, dat had ze moeten doen,' schrok ze bij zichzelf. Ze keek naar haar nieuwe jas en voelde zich meteen schuldig. Stom, stom, was ze geweest. Nu had ze geen geld meer over voor de huur van haar studentekamer en haar moeder was ook binnen deze dagen jarig. Met de wind in haar rug draaide ze zich snel om en rende naar haar studenteflat. Wat was ook alweer de snelste route.