Speel met vuur!

deel 14

Nadat Morgan haar hamburger eindelijk had opgegeten en Jasmine alles had verteld. Trok ze haar stoute schoenen aan. en bekeek ze haar rode jas. De kleur was helemaal hetzelfde gebleven als toen ze hem kocht. 'Wat is het eerste wat je gaat doen?' vroeg haar vriendin. Morgan keek Jasmine aan en gaf haar een knipoog. 'Dat weet je gauw genoeg,'

Die middag gingen beide dames naar het winkelcentrum. Een groep jongeren kwam de lift binnen en waarna Morgan plots een daarvan herkende. 'Jullie daar,' glimlachte Morgan.

De jongeren schrokken en zagen Morgan op hen afkomen. 'Nu kennen jullie mij niet goed, maar ik jullie wel.' Een van de jongeren slikte zacht. 'Wat wil je van ons,' vroeg hij snel. 'Ik heb laatst gehoord dat er velen jongeren geen huis hebben en onder ene viaduct samenkomen. De leider van de groep kwam naar voren waardoor Jasmine gauw een stap naar achteren deed.

'Dat klopt wat wil je daarmee zeggen,' hij maakte een grote mond en keek haar barbaars aan. 'Wij hebben nog wat kamers in ons appartement, als we nu samen met elkaar daar gaan wonen. En we betalen samen de huur, Hebben we onderdak.' De leider van de groep boog zijn hoofd waar na anderen de lucht in keken. 'Je hebt gelijkt,' zei hij zachtjes. 'Wij komen hier alleen maar om ruzie te maken en kattenkwaad uit te halen, er is nooit iemand geweest die ons in vertrouwen nam en ons echt te hulp schoot.' Jasmine keek verbaast.

Morgan was nooit zo geweest, hoe kon ze zo veranderd zijn. Morgan knipoogde naar haar vriendin. 'Wij gaan nu naar de winkel, ik hoor wel van jullie,' antwoorde ze terug. 'Zo dat is ook opgelost.' Glunderde Morgan in zichzelf en wreef in haar handen. Jasmine was met stomheid geslagen.

Eenmaal met de fiets kwamen ze bij het grote warenhuis aan. Morgan zag de Rode jas weer hangen en keek in haar plastic tas. 'Ik doe hem terug, ik heb er nooit wat aan gehad.'

Ze stapte de winkel binnen waarbij de deuren automatisch opende en zich weer achter haar sloten. Ze liep op de kassa af en de vrouw achter de balie hielp haar meteen.

De winkelierster nam de jas meteen aan en Morgan vertelde in het kort waarom ze hem terugbracht. De Winkelierster snapte het verhaal bijna niet. Ze begon de jas netjes op te vouwen en legde hem apart. Daarna kwam het wisselgeld en Morgan liep de winkel uit.

Plots ging haar mobieltje af met een alarm. Ze pakte snel haar mobiel uit haar kontzak en keek naar de herinnering. "MA" stond er met grote letters. Dit keer ging vergat ze het niet!

Jasmine zag het geld en kuste Morgan op haar voorhoofd. 'We kunnen de huur betalen,'

Met de wind in haar rug draaide beide dames zich snel om en namen de snelste route.

Beide dames kwamen bij het kleine winkeltje uit en zagen een vrouw buiten zitten. 'Ah, daar is de verloren meid,' riep ze blij en verrast. 'Ik was zo bang dat je weg zou blijven,' Morgan gaf geen reactie maar gaf de laatste lucifers terug. 'Verbrand het maar zo gauw mogelijk,' zei ze snel. De vrouw glimlachte. 'Dat mag je zelf doen, steek ze maar aan maar zeg niets,'

Morgan legde het pakje op de grond en zag de vrouw een aansteker aan haar geven. Morgan trok eraan en het pakje maakte een vlam. Als sneeuw voor de zon verdween het pakje pardoes. 'Maar, maar waar is het pakje,' riepen de dames. De vrouw maakte een grimas.

'Dat noemen ze nou Magie,' zei de vrouw. 'Ga maar gauw naar je moeder, ze is erg bezorgd.' Morgan wist waar de vrouw over had, stapten met haar vriendin op de fiets en reden weer weg. De vrouw pakte een bezem en begon de as weg te vegen. 'Weer was er iemand erin geslaagd terug te komen,' de vrouw haalde diep adem en keek de lucht in. 'Waarom wil men ook de toekomst veranderen of terug naar het verleden, je ziet wat voor ergs ervan komt,'

De volgende dag had Morgan zich opgemaakt en was met de trein vertrokken. Eenmaal bij de deur van haar oude huis stond een vrouw voor het raam. Morgan stuurde haar vriendin een appje. De deur ging plots open en haar moeder keek bezorgd. 'Ik wilde bijna je huisgenoot bellen,' zei ze.

'Mam, het spijt me zo, wat moet ik doen, wat wil je hebben,' Haar moeder kreeg tranen in haar ogen en kneep haar dochter bijna fijn. 'Weet je wat ik graag wil,' zei ze teder. 'Ik wil graag dat je een weekend thuis komt, dat is een groot verjaardagscadeau dat een moeder wensen kan,' Morgan wist dat haar moeder daarin gelijk had. Plots kreeg ze een appje.

'En, wat zegt Jasmine ervan?' vroeg ze snel. Morgan las het bericht van haar vriendin. 'Er is een groep jongens in ons appartement gekomen, ze betalen mee met onze huur en ze zijn blij onderdak te hebben.' Morgan lachte. 'Oh, niets bijzonders, ik heb enkele mensen blij gemaakt, en daarom ben ik ook erg blij gemaakt,' haar moeder nam haar dochter mee naar binnen en sloot de deur. Morgan keek uit het raam en zag plots de vrouw van de winkel staan. De vrouw keek Morgan aan, stak een lucifer op, zei iets en verdween als sneeuw voor de zon. Nergens was de vrouw terug te vinden. En ze gingen maar door met hun leven... 

EINDE!