Speel met vuur!

deel 9

Nadat Jasmine bijgekomen was en haar make-up opnieuw had gedaan. Was ze weer naar de kamer van Morgan gelopen. ze opende de deur maar haar vriendin was er nog steeds niet. Toen besloot ze het maar te wagen. 'Ik ga naar de winkel waar ze laatste is geweest,'

Vol passie zelfvertrouwen nam ze alle mee wat van Morgan zou zijn geweest en verliet haar appartement. Ze sloot de deur, ging met de trap naar beneden. Ineens kwam er een viertal jongens de flat in. Jasmine wist dat de jongens, haar wel met rust lieten en liep verder.

Toen trok ze de stoute schoenen aan en liep op de jongens af. 'Ik zoek Morgan,' zei ze snel. De leider van de groep deed een stap achteruit en slikte. 'Morgan?' Vroeg hij afdrupt.

Jasmine toverde de plastictas van de dure winkel uit haar binnenzak. 'Wacht, er was hier wel een meid die met die tas binnenkwam,' zei een andere knul. Jasmine bedankte meteen.

'Ik ben haar kwijt, dus ik wil haar vinden,' zei ze nog voor ze de flat verliet.

Jasmine stapte op haar fiets en reed richting de winkel waar Morgan laatst was geweest.

De zon scheen volop en de blauwe lucht schoof de schapenwolkjes maar gauw voorbij.

Jasmine kwam aan bij de winkel en zag dat er een dure rode jas voor de etalage hing.

'Wat een stoere jas,' dacht ze bij zichzelf. Ze liep naar binnen en keek of er iemand aanwezig was van het personeel. Een dame stond bij de kassa en zag Jasmine zoeken. 'Zoek je iets speciaals, of...' ze werd meteen onderbroken door Jasmine die een kassabon neerlegde.

De kassière keek verrassend en maakte een verbaasde blik. 'Weet u waar deze winkel zich bevind, ik zoek mijn vriendin nadat ze bij deze winkel iets gekocht heeft.' De kassière legde de route uit en Jasmine bedankte haar en verliet meteen de winkelzaak, zonder iets te kopen.

Jasmine gooide haar fiets op slot en zette hem tegen een kleine boom. Ze bekeek het kleine winkeltje wat er troosteloos uitzag. Misschien wist die eigenaresse wel waar Morgan zou zijn gebleven. Ze opende de deur, waarbij een bel zachtjes afging. Het was er donker maar wel sfeervol verlicht. Kleine lampen hingen aan het plafond en een kroonluchter van kaarsen stond te flikkeren in de andere kant van de winkel. Jasmine liep op de kassabalie af.

'Kan ik je helpen?' Vroeg de dame die uit de achterdeur van de winkel kwam gelopen.

'Ja, ik zoek mijn vriendin, Morgan ze is hier geweest en heeft lucifers gekocht.'

De dame trilde zacht en keek het meisje trillend aan. 'Ze is niet terug hé,' gaf ze zuchtend toe.

'Hoe bedoelt u? Nog niet terug.' Vroeg Jasmine aarzelend. De dame glimlachte wat stroef en keek Jasmine inprentend aan. Jasmin vond het eng worden en ging een stap achteruit.

'Ik kan aan je zien dat je hier heen bent gekomen, omdat je Morgan mist,' Jasmine stond stil en zweeg. Hoe wist die vrouw dat, maar dat in tegen zou ze gewoon knikken. De dame zag hoe ze knikte. 'Dat is een lang verhaal, ik leg het kort uit,' vertelde de dame. Jasmine luisterde aandachtig naar de vrouw die alles uitlegde en de moed zonk haar in de schoenen.

Na de korte impressie, keek Jasmine de dame aan. 'Hoe kan ik Morgan bereiken,' De vrouw schudde haar hoofd en sloeg voorzichtig een arm op Jasmine haar schouder. 'Ik had je graag willen helpen met het vinden van Morgan, maar ik kan het echt niet.' Jasmine maakte een veeg langs haar ooghoek en een traan rolde weg. 'Voor eeuwig zit ze vast,' snikte ze.

De dame keek op de verpakking van de lucifers en knikte langzaam terug.

'Het is hopen dat Morgan het woord Thuis duidelijk uitspreekt,' antwoorde de vrouw.

'Voor nu is het bidden en hopen dat ze terugkomt, als ze de laatste lucifer maar niet opbrand.'

Jasmine bedankte de vrouw ondanks dat ze niet verder opgeschoten was met haar zoektocht.

Ze liep de winkel uit en keek weer omhoog naar de blauwe lucht. 'Morgan, als je me hoort waar je ook bent spreek het woord "THUIS" uit en kom hierheen,' daarna verliet Jasmine de winkelstraat en reed terug naar haar flat waar ze straks weer alleen zonder Morgan zat.