Er is maar één regel op de academie. Wordt nooit verliefd op je experimenten. Morgan kijkt op en ziet Leonardo praten met zijn assistent. 'Ja, ja,' dat geloof ik.' Reageert Morgan. De mannen kijken op en ziet Morgan lachen. 'Maar nog om even terug te komen op uw model, mocht nou model voor u staan?' Leonardo kijkt de dame met belangstelling aan. Hij wriemelt wat aan zijn baardje. 'Misschien, misschien,' lacht hij zacht. Met wat gemurmel en de zon die langzaam achter de bergen verdween... werd ook de stemming wat luider. Morgan had een slokje wijn genomen en was niet meer te herkennen. Ze wist alles wat de architect haar uitlegde of liet zien en maakten ook af en toe wat grapjes. 'Het is de hoogste tijd dat je naar bed gaat,' glimlachte de oude man en hij nam de jongedame met zich mee naar zijn bed.
Eenmaal bij het bed aangekomen, liet hij haar vallen op het bed. Morgan viel meteen langzaam in een roes. Nee, ze dacht, niet meer, aan het verleden, niet meer aan het heden, en ook niet meer aan de toekomst, ze was haar tijd al vooruit aan het gaan met aanpassingen. Leonardo kwam op het voeteneind zitten en begon een liedje te neuriën en daarna te zingen.
Ave Maria
Gratia plena
Maria, gratia plena
Maria, gratia plena
Ave, ave dominus
Dominus tecum
Benedicta tu in mulieribus
Et benedictus
Et benedictus fructus ventris
Ventris tuae, Jesus.
Ave Maria
Ave Maria
Mater Dei
Ora pro nobis peccatoribus
Ora pro nobis
Ora, ora pro nobis peccatoribus
Nunc et in hora mortis
Et in hora mortis nostrae
Et in hora mortis nostrae
Et in hora mortis nostrae
Ave Maria
Gegroet Maria,
vol genade
Maria, vol genade
Maria, vol genade
Gegroet, gegroet heerser
De heer zij met u
Gezegend zijt Gij onder de vrouwen
En gezegend
Gezegend zij de vrucht van Uw schoot
Van uw schoot, Jesus
Gegroet Maria
Gegroet Maria
Moeder van God
Bid voor ons, de zondaars
Bid voor ons
Bid, bid voor ons, de zondaars
Nu en in het uur van de dood
En in het uur van onze dood
En in het uur van onze dood
En in het uur van onze dood
Gegroet Maria
Morgan werd langzaam even wakker en zag Leonardo Ave Maria zingen. Ze genoot ervan en keek de man aan. 'Ik weet zeker dat u wereldberoemd gaat worden, al denkt u nog van niet.' Leonardo keek haar knipogend aan. 'Ik ben te ver vooruit gaan kijken, ik denk teveel toekomst,' Hij knipoogde naar haar en stond op. Morgan keek de man aan. 'Zeg maar niets Leonardo, ik ben straks weg, als u me straks zoekt morgen ik ben niet dood ik ben terug naar mijn eigen tijd.' Leonardo hoorde wat Morgan zei en keek haar indringend aan. 'Dat wist ik, dat wist ik, ik loop ook al vooruit in mijn tijd, en jij bent anders.' Morgan wilde terug reageren maar de lieve aardige behulpzame oude man de slaapkamer al uit gelopen.
De deur ging dicht en Morgan keek of er echt niemand was pakte een lucifer uit haar laatste doosje. Borg snel het doosje weer op in haar broekzak en, stak de lucifer aan. 'Was ik maar in de Toekomst,' riep ze en kijkend naar de gele vlam. Voordat alle Italianen zagen en wat Leonardo doorhad wat er gebeurde, verdween de dame ze als sneeuw voor de zon. Nergens was het meisje terug te vinden. En ze gingen maar door met hun leven. Ook de bekende Leonardo hij besloot vol trots een meesterwerk te creëren gebaseerd op Morgan. En daarom is nog altijd de vraag uit het museum waarom lacht die dame zo geheimzinnig.
JE LEEST
Speel met vuur!
RandomVerhaal volgt Prompt 1 van de ONC21 wedstrijd = wanneer ze een luciferstokje aansteekt beland ze in een andere wereld = Wanneer Morgan een dure jas koopt en geen geld overhoudt, valt bij haar het kwartje. Ze moest voor haar moeders verjaardag een c...
