One shots & Two boys

Bad Romance

De koude wind blaast onder mijn kleren en ik kijk voor de zoveelste keer op mijn gsm om te zien of ik een notificatie heb die me wijzer maakt, maar ik zie niks.

Ik zucht, kijk hoe de klok aangeeft dat ik al 21 minuten op niemand wacht.

Hij is enkele minuten te laat, maar dat hoeft niet te betekenen dat dit een slechte date wordt.

Toch?

Dan hoor ik enkele voetstappen en kijk ik op.

Het is hem.

'Hey,' zegt Thijn en ik kijk hem afwachtend aan, hopend dat hij zijn excuses gaat aanbieden, maar er komt niks waardoor ik mijn hart haast uit mijn borstkas voel vallen.

Ik vind Thijn namelijk al heel lang leuk en gisteren heeft hij na bijna acht maanden op een afspraakje gevraagd. Ik kon mijn oren haast niet geloven toen hij me vroeg, maar had nog net het verstand om er op in te gaan.

We hebben elkaar eigenlijk leren kennen door een gemeenschappelijke vriend, Marten, een kotgenoot van me.

Marten had hem eens meegenomen naar één van onze kotfeestjes in het begin van het schooljaar en toen zijn we aan de praat geraakt.

Niet veel later volgden we elkaar op Instagram en konden we geen week zonder elkaar te sturen.

Destijds had hij een relatie, maar die is helaas stukgelopen enkele maanden geleden. Ik heb hem tijd gegeven om zijn hart bij elkaar te rapen om hem misschien dan op een date te vragen, maar hij is me voor geweest.

'Ik, euhm, heb ergens een plaatsje geboekt,' zeg ik zodat we onze valse start kunnen vergeten.

'Dan zullen we daar naar toe gaan,' zegt hij en ik ga hem voor naar het restaurant verder op de straat.

Ik was op de hoek gaan staan zodat hij me gemakkelijker kon zien.

We gaan naar het restaurant, maar als we daar aankomen, zegt een ober dat hij onze plaats aan iemand anders heeft afgestaan omdat we te laat zijn.

'M-maar we zijn maar enkele minuten te laat,' zeg ik verward.

'Het spijt me,' zegt de ober en hij wijst naar een meisje en een jongen die tegenover elkaar aan het dineren zijn.

Ze praten met elkaar en ze blozen allebei.

Ik had daar met Thijn moeten zitten, allebei blozend om stomme complimenten.

'Kom op, Elian, we gaan gewoon ergens anders naar toe,' zegt Thijn en hij neemt mijn hand zachtjes vast.

Hij trekt me verder naar buiten en ik laat hem doen.

Ik moet het positief bekijken: hij houdt nu wel mijn hand vast.

We wandelen door enkele straten. Thijn lijkt te weten waar we naar toe gaan dus volg ik hem.

'Oké, we zijn er,' zegt hij vervolgens en ik kijk rond.

Het is een super gezellig restaurantje en mijn hart klopt sneller in mijn keel.

De mensen binnenin lachen en zijn chique gekleed. Ze drinken wijn en hebben het er duidelijk naar hun zin tussen de warme lichten en het mooie decor.

Hopelijk zitten de stoelen net zo goed als hoe ze eruit zien.

Misschien had hij dit al de hele tijd voorbereidt, misschien gaat hij me meteen tot zijn vriendje vragen in het restaurant dat hij zelf uitgekozen heeft.

Maar Thijn trekt me langs het restaurantje door en we gaan de McDonalds binnen waardoor mijn hart neerslachtig hapert en ik slik.

Het ruikt er naar goedkope frieten en vlees dat gewoon opgewarmd moet worden. Er zijn ook een paar kinderen die lawaai maken en ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit een mopje is, maar Thijn wandelt naar een vrije kassa en bestelt.