One shots & Two boys

Voorstellen

De jongen die met de leerkracht praat is aantrekkelijk.

Hij heeft donkerbruine haren die een beetje warrig voor zijn ogen vallen en hij probeert ze weg te vegen, maar zijn lokken blijken een eigen wil te hebben.

Zijn groene ogen staan geconcentreerd op de leerkracht zijn gezicht, maar alsof hij voelt dat iemand naar hem kijkt, draait hij zijn gezicht een beetje zodat hij kort mijn ogen vindt.

Er trekt een schok door mijn lichaam heen door het snelle oogcontact en ik sla blozend mijn ogen neer, hopend dat hij niet dacht dat ik hem aan het bestuderen was.

Ik slik en waag het erop om nog eens even op te kijken om dan te zien of dat hij ook naar mij kijkt, zijn mondhoeken een beetje opgetrokken.

Vervolgens vraagt de leerkracht iets en knikt de jongen waarna onze leraar Frans in zijn handen klapt.

'Oké,' zegt hij over het geroezemoes uit. 'We hebben vandaag een nieuwe leerling die zich nu even gaat voorstellen.'

De jongen wiebelt een beetje ongemakkelijk op zijn benen wanneer iedere leerling zijn ogen op hem gericht heeft.

'Hallo,' zegt hij dan. 'Euhm, ik ben Rolf en ik ben achttien jaar. Ik ben net naar hier verhuisd om ... familiale redenen en ...'

Hij vindt mijn ogen.

'... ik val op jongens,' sluit hij af en ik slik.

'Goed,' zegt de leerkracht wanneer er enkele mensen onderling beginnen praten. 'We gaan beginnen met de les. Rolf, kies maar een plaatsje.'

Ik kijk naar de stoel langs me waar niemand zit, maar ze zijn ook nog andere tafeltjes leeg.

Ik waag het erop en neem mijn rugzak van de stoel om mijn boek Frans eruit te nemen en zet mijn tas vervolgens langs me op de grond.

'Is het oké als ik hier kom zitten?' vraagt dan een stem en ik kijk op om die groene ogen weer te zien.

Ik knik en de nieuwe jongen, Rolf, neemt langs me plaats en neemt zijn spullen uit zijn rugzak.

~~~

Tijdens de les praten we niet met elkaar, maar we delen wel enkele aanrakingen die per ongeluk gebeuren zoals wanneer zijn knie tegen de mijne botst, of onze ellebogen elkaar raken.

Uiteindelijk is het middagpauze en neem ik mijn spullen bij elkaar, draai me vervolgens om naar Rolf.

'Ik ben Mex, trouwens,' zeg ik en Rolf kijkt van zijn rugzak op.

'Dat weet ik,' glimlacht hij. 'Je bent echt goed in Frans.'

'Dankje,' zeg ik blozend, denkend dat hij me vast een nerd vindt omdat ik zoveel juiste antwoorden heb gegeven. 'We gaan ieder jaar naar Parijs omdat er vrienden wonen.'

'Het is cool,' zegt hij. 'Ik wou dat ik zo goed in Frans was.'

Ik glimlach naar hem en bijt dan zachtjes op het puntje van mijn tong, twijfelend.

'Heb je al iemand om bij te zitten?' vraag ik en de jongen kijkt op, zijn glimlach geamuseerd.

'Wat denk je zelf?' vraagt hij. 'Ik ben niet per toeval tegen een groepje nieuwe vrienden gebotst op mijn eerste schooldag.'

'Juist,' zeg ik en ik schraap mijn keel. 'Je mag anders wel bij mij komen zitten.'

'Vinden je vrienden dat wel oké?' vraagt hij en nu lijkt hij onzeker.

'Ik zit graag alleen,' zeg ik. 'Maar ik heb wel een paar vrienden, dus als je liever daarbij gaat zitten, is dat ook goed. Ze vinden het vast niet erg.'