One shots & Two boys

Rivers off Tears I

Nerveus tik ik met mijn voet tegen de poot van de stoel waar ik op zit. Ik kijk naar de klok, dan naar de deur waar prachtige rockmuziek achter te horen is en kijk dan terug naar de klok.

Vandaag zijn er audities van de rockband Night Vision. Hun gitarist is onlangs gestopt en om de lege plek op te vullen, zoeken ze een nieuwe.

En dat is ook de rede dat ik hier ben.

Mijn huisgenoot heeft me eigenlijk ingeschreven voor deze auditie. Hij hoort me al maanden op mijn kamer gitaar spelen en zegt dat ik ontzettend goed ben al weet ik dat niet zeker.

De deur gaat open en er verschijnt een vrouw met een lange zwarte rok, een rood bloesje en strak naar achter gekamde haren tevoorschijn.

Ze kijkt de kamer rond en vervolgens valt haar blik op mij.

'Olivier?' vraagt ze en ik knik, ga rechtstaan. 'Je mag naar binnen komen.'

Ik gooi mijn gitaarkist over mijn schouder en wandel langs haar door zodat ik in een studio terecht kom.

De drie resterende bandleden zitten langs elkaar achter een tafel met daarover een zwart tafellaken.

Eerst zit Moos, de pianist, dan zit Merylin, de drumster en ten slotte zit Castor, de leadzanger en de leadgitarist.

Ik slik en glimlach een beetje.

'Hallo,' zeg ik, mijn stem een beetje trillend. 'Mijn naam is Oliver Nijlen, drieëntwintig jaar en ik speel nu ongeveer drie jaar gitaar.'

Castor snuift een beetje wat een stomp van Merylin oplevert.

'Laat maar zien wat je in huis hebt,' zegt Moos en ik glimlach klein.

Ik veeg mijn zweethanden aan mijn broek af en haal vervolgens mijn elektrische gitaar uit de kist.

Het gaat het beetje moeizaam om hem in te steken, maar het lukt.

Voordat ik begin, haal ik diep adem om de zenuwen naar onder te drukken, maar wanneer mijn vingers over de snaren van de gitaar bewegen, vallen die vanzelf weg.

Ik speel Rivers off Tears, een bekend nummer van de band en één van mijn favorieten. Het is geschreven door Castor en vanaf de eerste noot kreeg ik kippenvel, iets wat ik nu ook krijg.

Halverwege het nummer neem ik de solo van de leadgitarist over om te laten zien wat ik allemaal kan en heb kunnen leren in de drie jaar.

Mijn vingers bewegen snel, mijn hartslag hamert snel, mijn ademhaling ademt snel.

Wanneer mijn auditie ten einde komt, ontvang ik een klein applaus van Moos en Merylin terwijl Castor me blijft aankijken.

Ik voel zijn intense blik wanneer Moos me complimenteert, maar probeer me geen blik waardig te gunnen, probeer hem te negeren zoals hij bij mij doet, probeer niet te bezwijken.

'We laten nog iets van ons horen,' zegt Merylin tenslotte en als ik van bandlid tot bandlid kijk, voel ik wat zuur in mijn maag.

Ik word het niet.

Ik schud de gedachte uit mijn hoofd en zet een glimlach op. Ik ruim de gitaar op en vervolgens laat de vrouw me buiten waar ik mijn schouders laat zakken.

~~~

'Ik zeg het je, Tam, ik ben niet degene die ze zoeken,' zeg ik wanneer ik aan het eten bezig ben en hij in de zetel nog wat van zijn chips geniet.

'Ging je moet auditie dan niet goed?' vraagt hij waarna hij een hampeltje chips in zijn mond steekt.

'Nee,' zeg ik en ik draai me naar hem toe.