One shots & Two boys

Zelfgemaakt I

Het is zaterdaiddag wanneer ik in een klein winkeltje sta. Ik ben al dagen op zoek naar het perfecte cadeau voor Moederdag, maar steeds was het niet goed genoeg.

Mam verdient het beste cadeau aller tijde.

Meestal ben ik goed in het vinden van het perfecte cadeau, maar deze keer was het een stuk moeilijker.

Ik wou eigenlijk naar huis gaan toen ik in een straatje dichtbij de winkelstraat dit kleine winkeltje vond.

Er lagen een hoop juwelen in de etalage en ik kon het niet laten om binnen te gaan kijken.

De winkel is gezellig en hoewel het klein is, de ruimte wordt goed gevuld met sieraden. Er zijn armbandjes, ringen, oorbellen en kettingen.

Het is misschien ook een beetje eng, maar de hoofden van paspoppen die zoals dieren aan de muur hangen, houden alle sieraden op een bijzondere manier omhoog.

'Hallo?' klinkt er dan en ik draai me naar de kassa om waar er een jongen achter de balie staat.

Hij is lang en misschien een beetje slungelig, maar hij straalt zoveel persoonlijkheid uit dat mijn knieën knikken.

Hij heeft bruine krullen die in een dotje zitten waardoor ik zijn oorbellen zie. Hij heeft er drie aan elke kant en de oorbellen het dichts bij zijn gezicht zijn lang en groen.

Hij heeft een zwart shirt aan waar er een prachtige tekening op de achterkant gedrukt is.

Er zit een zwarte, dunne bril op zijn neus waardoor zijn lichtgroene ogen door kijken, recht naar me toe.

'H-hey,' zeg ik en ik schaam me een beetje voor mijn gestotter dat ik eigenlijk niet heb.

'Kan ik je misschien verder helpen?' vraagt hij en hij houdt zijn hoofd een beetje schuin.

'Euhm, ik ben opzoek naar iets voor mijn moeder,' zeg ik en ik schraap mijn keel wanneer ik naar hem toestap.

'Oké,' zegt de jongen en hij fronst een beetje, nadenkend. 'Heb je al iets in gedachten?'

'Nee, eigenlijk niet,' zeg ik. 'Ik dacht misschien aan een ketting, maar ze heeft er al zo veel.'

De jongen gniffelt waardoor ik ook glimlach.

'Ik kan je misschien een paar ringen laten zien,' zegt hij en hij gaat me voor naar de rechterkant van de winkel. 'Of heeft ze er al enkele?'

'Nee, ze heeft er geen meer,' zeg ik, maar ik weet dat ze haar trouwringen mist.

Soms zoekt ze ernaar als ze stress heeft, maar wrijft dan gewoon langs haar vingers, alsof ze wel een ring had.

De jongen laat me de ringen zien die op een tafeltje staan waar allemaal paspophanden met zwarte handschoenen die verschillende ringen dragen te zien zijn.

Ze zijn prachtig!

Ze zijn met gedroogde bloemen gewerkt en ik weet dat mam dat geweldig gaat vinden als ze dat zou krijgen.

'Heb je misschien iets met een paardenbloem?' vraag ik als ik door de verschillende ringen gekeken heb.

'Mm, dat heb ik nog niet geprobeerd. Ik kan het wel maken als je het wilt,' zegt hij en ik knipper een paar keer met mijn ogen.

'Je maakt de ringen zelf?'

'En de andere sieraden ook, alleen de kettingen bestel ik, maar de hangers heb ik zelfgemaakt,' zegt hij en mijn ogen rollen bijna uit hun kassen.

'Wat?' vraag ik verbluft en ik kijk naar zijn jongen uiterlijk. 'Ben je daar niet jong voor?'

De jongen lacht.