One shots & Two boys

Zelfgemaakt II

Cornel en ik chatten regelmatig en soms maken we korte wandelingen om mooie bloemen te vinden voor nieuwe sierraden.

Mam heeft haar cadeau ondertussen gehad en net zoals ik doet ze de ring alleen uit bij het slapen of douchen, al doe ik hem soms uit zodat ik naar de getallen kan kijken.

Er is nog niks gebeurd tussen ons, geen zoen of meer, maar soms knuffelen we elkaar wel wat doorgaat tot enkele minuten gewoon in elkaars aanwezigheid verdrinken.

Gisteren heeft Cornel me gevraagd of ik eens aanwezig wil zijn op een fotoshoot die hij samen met een vriend van hem maakt.

Hij is dan model en de andere jongen trekt de foto's. Ik heb zijn website al een paar keer bekeken en het zijn best mooie foto's.

En dat zeg ik niet alleen omdat Cornel per toeval een mooi uiterlijk heeft.

Nu wandel ik dus terug naar het winkeltje waar we hebben afgesproken zodat we samen naar de plek voor de fotoshoot kunnen wandelen.

Als ik binnenkom en de winkel doorwandel, wachtend totdat Cornel klaar is, roept hij vanuit zijn atelier: 'Kom maar verder, Renie!'

Ik knipper een paar keer met mijn ogen, maar ga dan toch naar achteren.

'Hoe wist je dat ik het was?' vraag ik verbluft en hij glimlacht naar me voordat hij verder gaat met het inladen van enkele juwelen in een koffertje met allemaal vakjes.

'Je voetstappen zijn licht,' zegt hij en ik glimlach met mijn lippen naar binnen gezogen.

Ik wandel een beetje dichterbij en kijk naar de juwelen die hij in het doosje steekt. Er zijn oorbellen en ringen, kettingen en zelfs speldjes.

'Wauw,' zucht ik. 'Zijn de haarspeldjes nieuw?'

'Ja, ik heb ze gisteren afgemaakt,' zegt hij en hij kijkt naar me op, zijn ogen intens. 'Vind je ze mooi?'

'Ja,' zeg ik en hij grijnst.

Vervolgens neemt hij een haarspeld uit één van de vakken, opent de speld en plaats die langs mijn oor in mijn haar.

Ik bloos een beetje en sla mijn ogen neer.

'Ik wist niet dat je een oorbel had,' zegt hij en ik kijk naar hem om terwijl mijn hand bijna automatisch naar mijn oorbel gaat.

Het is gewoon een gouden zon die goed bij mijn blonde haren past. Alleen zijn mijn lokken lang geworden dus vallen ze eroverheen.

'Alleen aan de rechterkant,' zeg ik. 'Eerst had ik er twee, maar van pap mocht ik er maar eentje.'

'O,' zegt hij terwijl hij nog een paar lokken achter mijn oor strijkt.

Ik heb hem verteld over pap en dat hij is vertrokken met iemand anders. Toen heeft hij me gewoon vastgehouden tot de zon onderging.

'Het staat je,' zegt hij dan en ik lach zachtjes.

'Wat?' vraag ik en hij glimlacht.

'De oorbel en de haarspeld,' zegt hij en ik kijk in zijn lichtgroene ogen, breder glimlachend.

'Dankje,' zeg ik en ik wil de speld er weer uithalen, maar Cornel houdt me tegen.

'Houd je hem niet in?' vraagt hij.

'Wel, als je het echt wilt ...,' zeg ik en hij glimlacht. 'Ik houd hem wel in.'

'Geweldig,' zegt hij. 'Ben je klaar? Dan gaan we vertrekken.'

~~~

Cornel heeft met zijn vriend afgesproken bij een open plein, dicht bij het bos.