Penaltılar

Atış 5

Şu fotoğrafı nedensizce çok seviyorum yahu

Atıştırmalık tadında bir bölüm gençler anca bu kadar çıktı nsovpcşjşm

Bir de şarkıyı kesinlikle dinlemenizi tavsiye ediyorum bölümle çok uyuyorlar zaten

"Ayrılmış olmanızı, senin yeni bir sevgili yapmanı anlıyorum. Ama iletişiminizi kesmenizi istemiyorum. En azından sahada. Sahadaki uyumunuz inkar edilemez çünkü. İkiniz de çok zekisiniz, oyunu çok güzel okuyorsunuz. Ancak iletişiminizi tamamen keserseniz bu uyum körelir, biliyorsunuz. Bunu Oflaz'a söyledim, şimdi sana da söylüyorum. Milli arada birbirinize iyi davranın."

"Milli arada görüşeceğimizi sanmıyorum, koç. Takıma çağırılmadık."

"Biliyorum. Oflaz söyledi. Nedenini anlamıyorum ama," dedi şaşkınlık kırışmaya başlayan sevimli yüzününde gezinirken.

"Türkiye bize hazır değil."

"Aklım almıyor bu kararlarını ama... Yola gelirler, merak etmeyin."

"Endişeni anlıyorum, Fabián. Ama emin ol sahada vereceğim kararlar ona karşı ne hissedersem hissedeyim değişmeyecek."

"Bu dediğine inanıyorum. Oflaz da aynısını söyledi, ona da inanıyorum. Yine de..." deyip onaylamayacağım bir şey yaptığını haber eden zoraki bir gülümsemeyle kapladı yüzünü. "Bireysel antrenman ekledim size."

Hayretle kalkan kaşlarımı açılan ağzım takip etti. "Neden?" Oflaz'ın Fabián'ın odasından çıktığında neden dalgın dalgın yeri izlediğini, bana Fabián'ın beni çağırdığını söylerken bile yüzüme bakmadığını şimdi anlayabiliyordum.

"Asla iletişim kurmayacağınızı birbirinize bakışlarınızdan bile anladım, Feza. Yanlış anlama, sizi yeniden birleştirme yönünde bir plan yaptığım yok. Oyuncuların özel hayatına asla karışmadığımı en iyi siz biliyorsunuz. Takım için en iyisini istiyorum sadece. Normalde nasıl olduğunuzu bilmiyorum, yalnızca Oflaz gitmeden önce sürekli birlikte olduğunuzu hatırlıyorum ancak sahada birbirinizi anlıyorsunuz. Sen onun yapacağı koşuları tahmin ediyorsun, o senin vereceğin pasları. Ama bununla kalmanızı istemiyorum, çok daha iyi olabilirsiniz. Bu yüzden itiraz etmezseniz sevinirim." Düşünmeden bir şeyler söylememek, dediklerini sindirmek için kafa sallamakla yetindim. "Aradan döndüğünüzde başlayacaktı antrenmanlarınız ama ikiniz de burada olacağınıza göre daha öne çekebiliriz, değil mi?" Yeniden kafa salladım bir an önce odadan çıkmak isteğiyle kıvranırken.

"Demek Oflaz geldi," dedi Pablo kapıdan çıktığımı görür görmez yanıma gelip.

"Sen nereden biliyorsun?"

"Raúl söyledi."

Öfkeyle göğüs geçirdim zira Raúl'la olan arkadaşlıkları iyice sinirimi bozmaya başlamıştı. Ancak arabama doğru yürürken neşeyle sekerek yürümesi, arada koluma temas etmesi sinirimi çok geçmeden yatıştırmıştı. "Sahiplenmek için mi geldin?" dedim gülerek.

"Bugün son gününüz olduğundan geldim. Çıkışta bir şeyler yaparız diye."

"Son günüm değil. Oflaz'la bireysel antrenmanlara kalacağız."

Ağzı açıldı şaşkınlıkla. "Geldiği ilk günde bile hiçbir fırsat kaçmıyor," dedi kıkırdayarak.

"Onun istediğini sanmıyorum."

"Senden bahsediyorum," deyince omzuna yumruk attım.

Çantamı arabama attıktan sonra kapattığım kapıya yasladım sırtımı. "Ne yapacağız?"