A X A

Sal Beni

6. Bölüm: Sal Beni

♡♡♡

15 saat sonra, gecenin en koyu vakti 02.37,

"Hmngg!"

Ne iyi uyumuşum be! Tüm bitkinliğim buhar olup uçtu, gitti.

"Siktir!!"

Neredeyim lan ben? Hastane odasında ne işim var?

Ahh! Şimdi hatırladım. Hastaneye yatırıldığımı unutmuşum.
Biran gözümü açtığımda karşımda odam dışında yabancı bir mekanı görünce korktum. Önceki olay nasıl işlediyse zihnime artık bende travmaya neden olmuş olmalı.

Saat kaç acaba? Masanın yanında bulunan gece lambası da yanmasa ortalık zifiri karanlığa gömülecek resmen.

Görünürde kimsenin olmaması rahatlatıcı. Tam da işler düşündüğüm gibi gitmiş olmalı.
Telefonum, telefonum nerde? Ah! Buldum. Hemen yanımdaki masanın üzerinde. Kalkmadan biraz uzanarak alabilirim sanırım.

...

Ben. Neden. Hareket. Edemiyorum!?!!

Korkuyorum. Başımı diğer tarafa çevirmeye ve karnımın hemen altında bulunan ağırlığa bakmaya çok korkuyorum.

Tanrım! Bu psikopat herif hiç gitmedi mi?

Gerçekten de korktuğum başıma gelmişti. O koca gövdeyi benle birlikte bu küçücük hastane yatağına sığdırmayı nasıl başarmıştı?

Tanrı Aşkına!

İnanılır gibi değil. Acaba daha uyanamadım da kabus mu görüyorum 🤧. Gerçek olamayacak kadar saçma olan bu görüntü başka nasıl açıklanabilir ki?

Yine heyecan yapıp gerilmeye başlamıştım.

"Sinift! Hihhh!"

Derin derin nefesler alıp az da olsa biraz sakinleşebildim. Şimdi eldeki konuya geri dönecek olursam eğer, bir dejavu hissi içimi doldurmuştu.

Sanki bunu...

Ne sankisi bu yengeçle otel odasında uyandığımda görünen halin neredeyse aynısıydı. Kıskaçlarını yine bana dolaşmıştı. Bu adamın uyurken sarılmakla ilgili ne tür sorunları vardı?

Sanki kaçmamı engellemeye çalışıyormuş gibi görünmüyor mu?

Arghhh!!

Hiçbir şey bilmiyorum. Şimdi ben bu kıskaçtan nasıl çıkabilirim. Önceki gibi fazla yastığa da sahip değilim. Hatta yengeç bey sağolsun yastığın 'Y'sine bile sahip değilim. Koca kafasıyla tüm yastığı kaplamış bana da göğsünü bırakmıştı.

En iyisi fazla düşünmemek, düşünsem de bulunabilecek bir çözüme de sahip değilim zaten. Bu yüzden kolunu yavaş yavaş kaldırarak kıskacından çıkmaya çalıştım. Uzunca bir süre muhtemelen bir 10 dakika kadar uğraşmam nihayet sonuç vermiş ve kurtulmuştum. Üzerimi değiştirmeye vaktim olmadığından bir elime telefonu diğer elime de kıyafetlerimi bohça yaparak kapıya vardım. Yine ne olur ne olmaz diye yavaşça açtığım kapıdan burnumun ucuyla gözledim. Karşımda hiçte şaşırtıcı olmayan bir görüntü bulunmaktaydı. Neden mi? Çünkü iki iri yarı goril kapının iki yanında uyukluyorlardı. Ohh, dostum! Siktir et kapıyı kapatmayı, sadece sessiz bir şekilde kaçalım!!

Zar zor da olsa ses çıkarmadan dışarı çıkabildim. Kapıyı arkamdan hafif aralık bırakarak sessizce bir kaç adım ilerledim. Nereden çıksam diye düşünürken artık ilerlemeyi bırakıp yerimde saydığımı fark ettim.

Dostum, ben neden havada süzülüyordum!?

Derin düşüncelerimden çıkınca şimdi fark ettim de belimde bir şey var. Bakmaya korkuyorum ama en sonunda yine merakıma yenik düşerek baktım. Kalın ve kaslı bir kol belime sarılarak beni havaya kaldırıyor. Arkama baktığımda ise yatakta uyuyor olması gereken yengeci görmemle neredeyse küçük dilimi yutmuştum. Bu adam az önce derin bir şekile uyumuyor muydu?

"Yalın ayak dolaşma Will."

Derin, uyku mahmuru boğuk çıkan sesini duymamla yine daldığım düşüncelerden sıyrılarak ona baktım. Şimdi konumuz bu muydu? Alooo!! Bir bırakırsan kaçmaya çalışıyoruz burada!!!

Ahh! Doğru ya! Kaçacaktım ben. Ne yazık ki bu yengeç işime çomak sokup duruyordu. Kaçmayı falan boş verelim. Her ikimizde yetişkiniz, konuşarak da anlaşabiliriz, değil mi?

Anlaşırız yaa, neden anlaşmayalım.

"Seninle konuşmamız lazım."

"Tabi, konuşalım Will. Ne hakkında konuşmak istersin?"

Dur bir dakika neden bunu utanarak söyledin şimdi? Zihninde bir kaç tahta mı eksik yoksa?

"İlk önce beni yere indir, sonrada oturup konuşalım. Sen ve ben ile ilgili."

"Tamam konuşalım bizle ilgili." Dedi sayın yengeç. Beni indirmek yerine hala kucağında tutarak geri odaya girdi ve nazikçe beni yatağa oturttu. Hizmetten memnun olmanın hiç de sırası değil! Daha önemli konular var burada...

Hayır, bu yengeç benimle anlaşmak falan istemiyor. O zaman sadece ne istediğini öğrenelim ve buna bir son verelim.

"Pekala, benden ne istiyorsun?!? Ve beni yere bırak!"

Harika! Ayakta beklemeyi tercih ederim. Neden bana beterin beterini göstermeye bu kadar hevesli?

Şu an ne mi yapıyor?

Beni kucağından indirmek yerine ilk yatağa koymuş daha sonrada sanki oyuncak bir bebekmişim gibi geri kaldırıp odadaki geniş koltuğa geçerek beni de kucağına oturttu. Altımda hissettiğim, beni dürten şeyin uyuyan aleti olması ve hala bu kadar büyük hissettirmesi normal mi?

Merak ettim doğrusu, bu şeyin uyanık hali bana defalarca nasıl girdi!? Daha önce bunun gibi bir şeyde deneyimim olmadığı ve omega da olmadığım düşünülürse, sonuç olarak bunun bana uyanık halinin girebilmesi fazla imkansızdı.

Amanın!! İyi ki kıçım yırtılmaştı. Oh, düşüncesi bile çok korkunç...

Yine konudan saptım. Neredeydim... Hah, evet! Derdi...

"Seni böyle sonsuza kadar tutmak ve hiç bir şekilde bırakmamayı istiyorum. Baksan tam kucağıma göresin. Tamamen birbirimiz için yaratılmışız."

"Haa!!!"

💕💕💕💕💕💕

Bölüm bayağı bir gecikti üzgünüm. Sürekli daha uzun yazacağım diyerek erteledim ve yine kısa kaldı. Yüzünüze bakamıyorum ama bunu da böyle yarım yamalak bırakmak istemiyorum. Özellikle Will bu kadar tatliyken(๑♡⌓♡๑)

Neyse beğenirsiniz umarım...

Hadi sağlıcakla..♥╣[-_-]╠♥ෆ╹ .̮ ╹ෆ

Kahika