ජිමින් මෙයාව කාමරේට එක්කගෙන ගිහින් එයාගේ ඇද උඩින් තියලා කාමරේ දොර වැහුවා...ඒත් එක පාරටම ජිමින්ට පෙනුනා එයාගේ පිටි පස්සේන් ලොකූ ආලෝකයක්. දොර වහලා පිටිපස්ස බලද්දි ජිමින් දැක්කේ....
එයාගේ සුගාව..........................
සුදු පාට දුහුල් සලු වස්ත්‍රයකින් වත සරසගෙන හිටිය සුගාව දැක්කම ජිමින්ව ඉන්න තැනම පන නැතිව ඇදගෙන වැටුනා.. සුගා තාමත් ඉන්න තැනමයි...
ජිමින්ට කතා කරගන්න පනක් නෑ... එයා තවමත් මේ දකින්නේ හීනයක් කියලා හිතන් ඉන්නේ...
ජිමින්ගේ ඇඟම සීතල උනා. තොල් වේලුනා... ඇස් නිලංකාර වෙලා ගියා.. වටේ පිටේ සද්ද ඔක්කොම ඇහෙන්නේ නැතුව ගියා...
" ජිමින්.......... "
ජිමින්ගේ කන් වලට අවසානයට ඇහුනේ එයාගේ ඇස් වලින් දැක්ක ඒ හැබෑ නොවන ප්‍රේමයේ සොඳුරු මියුරු වදන්....
.
.
.
.
කොච්චර වෙලා එයා සිහසුන්ව හිටියද කියන්න දන්නේ නෑ... ඒත් ජිමින්ට සිහිට එද්දි එයා හිටියේ එයාගේ ඇද උඩ. එයාගේ එහා පැත්තෙන් හිටියේ ඒ කෙනාම තමා...
ඔව් ඒ සුගා තමා..... අනේ දෙවියනේ මන් මේ දකින්නේ හීනයක්ද.... නැත්තම් එයා ඇත්තටම ඉන්නවද....
ජිමින්ගේ හිත හතර වටේටම පෙරලෙන්න පටන් ගත්තා... ජිමින් එහෙම හිත හිත ඉද්දි එයා ආයිමත් කතා කලා...
"මාත් එක්ක තරහා වෙලාද.... නැත්තම් මාව එපා වෙලාද...."
ජිමින්ගේ ඇස් වලට කදුලු ආවේ නොදැනුවත්වමයි.එයාට සුගාව බදාගෙන අඩන්න ඕනි උනාට එයාට එහෙම කරන්න බෑ... එයාගේ අත් දෙක තොල් දෙක වෙව්ලනවා...
" මාව පිලිගන්නේ නැද්ද...... එහෙනම් මම ආපහු යන්නද.... "
"නෑ නෑ නෑ එපා.......😭😭"
ජිමින් සුගාව බදාගෙන අඩන්න පටන් ගත්තා........ ජිමින්ගේ උනුසුම් තෙත් ආදරනීය වේදනබරිත කදුලු වලට ගොඩාක් කාලෙකට පස්සේ සුගාගේ ඒ ආදරනීය උනුසුම මැද ගලාගෙන යන්න ජිමින් ඉඩ දුන්නා....
" අඩන්න එපා මගෙ පන..... ඔයා ලග දැන් මන් ඉන්නවනේ....... පුලුවන් තරම් කල් ඔයාගෙ ලග මන් ඉන්නවා.... යන්නෙ නෑ..... "
