The Mad Class

CH03| Zero Class Students

note;: advance apologies for loopholes,
typographical and grammatical errors.

CH03| Zero Class Students

Madrid's P.O.V

  " Wanna go hang out with us?" the guy named Maximo cheerfully exclaimed. Nakaharap sya sa akin at mukhang excited makipag-usap sa akin.

Hindi ko sya nilingon at patuloy sa pagtipa ng phone. Kani-kanina lang umalis si Sir Yael, adviser sya ng Mad Class, at the same time ay nag-iisang teacher din para sa amin. Yes, the girl with green hair told me that we only have one teacher, and also presented me the rules for a Zero Class student.

Not allowed to get out during Monday until Friday.

Not allowed to enter the main campus.

Monday until Friday , schedule for staying in the dorm.

At marami pa ...

Bahagya akong nagtaka. What the hell is wrong with these rules. Hindi ba't parang ang unfair?

Why do we have to stay in the dorm? At para naman atang nakakaoffend yung hindi kami allowed tumuntong sa main campus.

"Simple, Madrid. It's because we are delinquents. A bunch of insane, fool, troublemaker clementians." naalala ko pang sinabi ni Sabina, yung babaeng kulay green yung buhok.

" Tsk. Clementians? In which part?" the guy with highlights butt in na ikinagusot ng mukha ni Sabina.

" Sa damit, Jared." pamimilosopo nito.

" Nakakatawa." sagot nung Jared at saka humagalpak sa tawa na sinabayan pa nito ng paghawak sa tyan.

At nag-away sila.

Ang huli ko lang matandaan ay mula sa harap kung saan yung seat ni Sabina ay lumipad ang isang balloon paint at saktong sakto na natama sa nakangising mukha ni Jared.

Tumayo nalang ako at saka lumabas roon sa bintanang bukas na katabi ko. Napadpad ako sa isang malaking puno. Walang pag-aatubiling umakyat ako roon. Dito ko nalang ipapalipas ang natitira kong vacant.

Yes.Umaattend ako ng klase, hindi ako yung tinatawag na "dilengkwente" na pabaya. I'm just the adventurous type. like, entering the school through roofs. Napangiti ako ng kaunti nang maalala ko na naman si grams.

I feel kind of lonely if she's not around.

Spoiled? Is that how you call it?

I get everything I want, I need and a lot of stuffs except for one thing. Her love. Limang taong gulang ako noon nang mapunta ako sa puder nya. Iniwan ako ng bruha kong nanay at pinili yung bago nyang pamilya. Yung tatay ko, hindi ko alam kung saang lupalop ng mundo ngpunta at hindi man lang magpakita kahit anino lang.

Is it weird to say that I don't give a fuck about those two. Iniwan din naman na 'ko kaya magkalimutan na.

Biglang nagvibrate yung phone ko kaya sinagot ko ito na hindi man lang tinitignan kung sino.

Silence.

Walang nagsalita at nangibabaw ang katahimikan.

"Madie?" kilalang-kilala ko na agad kung sino iyon.

Nanatili akong tahimik.

"Kamusta ka na? Ang sabi ni mama nilipat ka daw nya–" I cut her off.

"What do you need." I calmly asked.

I know it pag tumatawag sya. She needs something. Not money, mayaman na naman sya, may masayang pamilya sa Baguio and yes,  whatever.

And another silence has occurred.