Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 7

3 μέρες πέρασαν μετά από το φιλί και ο Τζουλιαν δεν μου είχε μιλήσει. Ότι και να γινόταν με απέφευγε συνεχώς, και όταν τον έψαχνα στο παλάτι ώστε να μιλήσουμε δεν τον έβρισκα πουθενά. Δεν έχω ιδέα που χανόταν.

 Μια μέρα, αποφάσισα να πάω στους στάβλους να δω τα άλογα, πάντα με ηρεμούσαν. Όταν έφτασα εκεί, πήγα στο λευκό άλογο που είχα ιππεύσει και άρχισα να χαϊδεύω την μουσούδα του. Ήταν καθησυχαστικό κατά κάποιον τρόπο.

‘’Aurora?’’ Γύρισα προς τον ήχο της φωνής και είδα την Τατιάνα να στέκεται στην πόρτα του στάβλου και να μου χαμογελάσει

‘’Μεγαλειοτάτη’’ Είπα πηγαίνοντας προς το μέρος της

‘’Τι κανείς εδώ?’’ Με ρώτησε.

‘’Εγώ… Ήρθα απλώς να δω τα άλογα.’’ Της είπα

‘’Πρέπει να σου αρέσουν πολύ’’ Σχολίασε και εγώ έγνεψα καταφατικά. 

‘’Θες να πάμε μια βόλτα οι δυο μας?’’ Ρώτησε. Οχ. Γιατί μου φαινόταν κακό σημάδι αυτό?

‘’Ναι…’’ Είπα διστακτικά

‘’Φυσικά’’

 Αρχίσαμε να περπατάμε στον κήπο και εγώ είχα τα χέρια μου ενωμένα γεμάτη αγωνιά. Τι ήθελε να μου πει άραγε? Όσο δεν μιλούσε η αναμονή γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη. 

‘’Λοιπόν…. Γιατί θα θέλατε να μου μιλήσετε?’’ Την ρώτησα

‘’Για τον Τζουλιαν βασικά’’ Είπε και κάθισε σε ένα από τα πολλά παγκάκια που είχε ο κήπος και μετά μου έγνεψε να κάτσω δίπλα της. Κάθισα, και την κοίταξα.

‘’Πως τα πατέ?’’ Με ρώτησε. Οχ όχι. Τι θα της έλεγα τώρα? Ότι ο γιος της ήταν απότομος και ψυχρός από την μια πλευρά και από την άλλη με είχε φιλήσει και από τότε δεν μου ξαναμίλησε?

‘’Εμ…. Καλά’’ Είπα ψέματα. Κάτι πρέπει να είδε στην έκφραση μου γιατί ανασήκωσε τα φρύδια της

‘’Aurora, ξέρω ότι ο γιος μου δεν ήθελε τον γάμο, οπότε μπορείς να μου μιλήσεις ελευθέρα’’ Με παροτρύνε.

‘’Εγώ… Ναι μου το έχει δηλώσει και εμένα ότι δεν θέλει τον γάμο’’ Μουρμούρισα

‘’Πες μου…’’ Είπε στρέφοντας το μέρος της προς το μέρος μου, και τα μάτια της ήταν καρφωμένα στα δικά μου. Εγώ αναστέναξα. Δεν ένιωθα άνετα να της μιλήσω για τον Τζουλιαν και το πώς ήμασταν

‘’Είμαστε…. Προσπαθούμε να το συνηθίσουμε υποθέτω. Την όλη ιδέα’’ Είπα διστακτικά