Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 10

‘’Τι?’’ Είπαμε ταυτόχρονα εγώ και ο Τζουλιαν. Μετά από την μικρή στιγμή μας στην λίμνη με τον Τζορνταν δεν ήξερα αν είναι η καλύτερη ιδέα να μείνει εδώ
‘’Ξέρω ότι δεν σου αρέσει άλλα-‘’
‘’Για ποιον λόγο να τον φιλοξενήσουμε μητέρα!?’’ Φώναξε εξαγριωμένος και σίγουρα ασυναίσθητα έσφιξε το χέρι μου λίγο πιο δυνατά από ότι έπρεπε άλλα δεν αντέδρασα
‘’Ο Τζορνταν έχει κάποιες δουλειές στην περιοχή μας, δουλειές που του έχει αναθέσει ο πατέρας του και ο Ετήσιος Χειμερινός Χορός είναι κοντά οπότε πρέπει να τον φιλοξενήσουμε’’ Εξήγησε και αναστέναξε προφανώς αναμένοντας την αντίδραση του γιου της
‘’Δεν μένει εδώ!’’ Φώναξε ξανά ο Τζουλιαν. Και αυτό ήταν που μου απέδειξε αυτό που είχα συζητήσει και με τα κορίτσια. Όλο αυτό το μίσος και η έχθρα με τον Τζορνταν ήταν προσωπικό. Δεν ήταν μόνο αυτό που μου είχε πει. Στο μεταξύ η λαβή του στο χέρι μου δυνάμωσε
‘’Με πονάς,…’’ Είπα. Στιγμιαία με κοίταξε και ευτυχώς άφησε το χέρι μου. Τα γαλάζια του ματιά έβγαζαν σπίθες από την οργή.
‘’Τζουλιαν-‘’ Προσπάθησα να τον ηρεμήσω άλλα όπως ήταν αναμενόμενο δεν με άφησε.
‘’Μείνε έξω από αυτό Aurora’’ Είπε απότομα και εγώ δεν ξαναμίλησα.
‘’Μητέρα δεν θέλω να μείνει εδώ’’ Είπε στην μητέρα του
‘’Το ξέρω και λυπάμαι άλλα θα μείνει οπότε κοίτα να συμπεριφέρεσαι σαν κύριος που είσαι. Εξάλλου μην ξεχνάς ότι είσαι ο-‘’
‘’Ο επόμενος Βασιλιάς της Γαλλίας, ο διάδοχος του θρόνου ξέρω. Δεν έχω όρεξη για βραδινό. Καληνύχτα μητέρα’’ Είπε και έφυγε προφανώς πηγαίνοντας στο δωμάτιο του. Η μητέρα του κούνησε το κεφάλι με απόγνωση και μετά με κοίταξε με ένα παρακλητικό βλέμμα
‘’Πήγαινε μίλησε του Auroraσε παρακαλώ’’ Μου είπε. Οχ όχι. Πέρασα μια αρκετά ωραία μέρα άλλα τώρα που ο Τζουλιαν ήταν θυμωμένος σίγουρα θα γέρναγε στον κακό του εαυτό του. Την κοίταξα διστάζοντας.
‘’Σε παρακαλώ’’ Ξαναείπε
‘’Μάλιστα Μεγαλειοτάτη’’ Είπα κάνοντας μια υπόκλιση και αφού με ευχαρίστησε και μου είπε καληνύχτα ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Αποφάσισα ότι θα ήταν κάλο να τον αφήσω να ξεθυμάνει και μετά να του μιλήσω. Οπότε χρησιμοποίησα τον χρόνο που είχα ώστε να κάνω ένα μπάνιο.
 Μόλις τέλειωσα μάζεψα τα ακόμα βρεγμένα μαλλιά μου ψηλά, και αφού ντύθηκα βγήκα με κατεύθυνση το δωμάτιο του άλλα πριν βγω έπεσα πάνω στην Ισαμπελλα.
‘’Οου σορρυ’’ Μου είπε χαμογελαστή
‘’Δεν πειράζει Ισαμπελ’’
‘’Που είχες χαθεί εσύ σήμερα?’’ Με ρώτησε σοβαρή. Ο ναι. Δεν τους είχα πει για το χθεσινοβραδινό μου φιλί με τον Τζουλιαν και σήμερα σχεδόν όλη μέρα έλειπα.
‘’Εγώ… Ήμουν… Με τον Τζουλιαν. Στην λίμνη.’’ Είπα αργά
‘’Τι?’’ Σχεδόν τσίριξε
‘’Σςςς.’’
‘’Μα πως? Αυτός χθες δεν-‘’
‘’Ναι αλλα….Μιλησαμε κάπως το βραδύ και…. Φιληθήκαμε. Ξανα. Και σήμερα περάσαμε την μέρα μαζί.’’ Σταμάτησα και χαμογέλασα
‘’Και μου άρεσε πολύ’’ Η Ισαμπελλα μου χαμογελάσε και μου χάιδεψε τον ώμο όμως ήταν ξεκάθαρο ότι για κάποιο λογο δεν μοιραζόταν τον ενθουσιασμό μου.
‘’Roχαίρομαι που δείχνεις χαρούμενη άλλα…. Σαν πολύ γρήγορα δεν άλλαξε συμπεριφορά ο Τζουλιαν? Δηλαδή σήμερα δεν τσακωθήκατε καθόλου?’’ Ρώτησε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά
‘’Αντιθέτως πέρασα πολύ ωραία και φιληθήκαμε ξανά.’’ Όχι μια φορά πρόσθεσα στο μυαλό μου άλλα δεν το είπα δυνατά.
‘’Καλώς. Απλώς πρόσεχε εντάξει?’’ Με ρώτησε και έγνεψα καταφατικά. Δεν είχα ιδέα γιατί ανησυχούσε τόσο πολύ όμως. Όλα ήταν μια χαρά από χθες το βραδύ και τίποτα δεν πήγαινε στραβά –αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι θα φιλοξενούσαμε τον Τζορνταν- άλλα όλα ήταν καλά. Νομίζω ότι ίσως υπερέβαλε όταν μου είπε να προσέχω.
‘’Ναι λοιπόν… έχω μια δουλίτσα οπότε… Καληνύχτα’’ Της είπα βιαστικά
‘’Καληνύχτα Ρο. Και πρόσεχε’’ Έγνεψα και συνέχισα τον δρόμο μου προς το δωμάτιο του Τζουλιαν. Δεν έπρεπε να αφήσω την Ισαμπελλα να με επηρεάσει έξαλλου.
 Όταν έφτασα στο δωμάτιο του χτύπησα και μπήκα. Ο Τζουλιαν ήταν με την πλάτη του σε μένα και κοιτούσε έξω από το παράθυρο του.
‘’Τζουλιαν…’’ Είπα καθώς τον πλησίασα
‘’Τι θες Aurora?’’ Ρώτησε απότομα γυρνώντας προς το μέρος μου και κοιτώντας με
‘’είναι μόνο μια εβδομάδα. Μπορείς απλά να τον αποφεύγεις.’’ Του είπα
‘’Δεν το καταλαβαίνεις. Τον μισώ όσο δεν έχω μισήσει ποτέ κανέναν!’’ Είπε κοφτά και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω. Ναι τώρα ήμουν σίγουρη ότι κάτι μου έκρυβε. Ότι και να είχε γίνει μεταξύ των δυο, έπρεπε να είναι πολύ σημαντικό.
‘’Τζουλιαν τι έχει γίνει μεταξύ σας?’’ Ρώτησα πριν προλάβω να σταματήσω. Σταμάτησε να βηματίζει και το βλέμμα του διασταυρώθηκε με το δικό μου.
‘’Πολλά και άσχημα πράγματα’’ Ήταν το μόνο που είπε. Πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του ξεφυσώντας και έπειτα, ήρθε και κάθισε δίπλα μου, στο κρεβάτι. Δεν είπε τίποτα και ούτε είπα και εγώ κάτι. Δεν μπορούσα να τον πιέσω να μου εξηγήσει τι εννοούσε, αν και ήθελα απεγνωσμένα να μάθω.
 Μετά από λίγα λεπτά έπιασε το χέρι μου και το έσφιξε. Τα ματιά του βρήκαν ξανά τα δικά μου
‘’Μείνε μαζί μου απόψε’’ Απ’ όσα περίμενα να πει αυτό δεν ήταν στην λίστα μου. Θα ήταν πολύ λίγο να πω ότι με έπιασε απροετοίμαστη.
‘’Εγω…ε..εμ…’’ Τραύλισα χωρίς να ξέρω τι έπρεπε η τι ήθελα να απαντήσω. Το σφάξιμο στο χέρι μου έγινε πιο επίμονο
‘’Μείνε’’ Τα γαλάζια ματιά του ήταν σχεδόν παρακλητικά
‘’Απλώς θα κοιμηθούμε αν ανησυχείς για αυτό. Έχουμε μείνει ξανά μαζί αν θυμάσαι’’ Μου υπενθύμισε. Σε αυτό είχε δίκιο και δεν μπορούσα να πω κάτι. Και ίσως υπήρχε ένα κομμάτι μέσα μου που ανυπομονούσε να χωθεί στην αγκαλιά του και απλά να μείνει εκεί.
‘’Θα μείνω’’ Είπα και τα χείλη του ανασηκώθηκαν σε ένα χαμόγελο
 Μετά από αυτό δεν είπαμε πολλά απλώς απλώσαμε στο κρεβάτι του. Τράβηξα το πάπλωμα έτσι ώστε να σκεπαζόμαστε και οι δυο και γύρισε στο πλάι κοιτώντας με
‘’Υποσχέσου μου κάτι’’ Μουρμούρισε μέσα στ σκοτάδι
‘’Τι?’’ Ρώτησα εγώ
‘’όταν έρθει την άλλη εβδομάδα ο Τζορνταν απλά… Απλά μείνε μακριά του εντάξει?’’ Ρώτησε. Δάγκωσα το χείλος μου και η καρδιά μου άρχισε να χτύπα δυνατά. Αν ήξερε ότι είχα πει στον Τζορνταν ότι δεν τα πάμε καλά…. Έπρεπε να πω στον Τζορνταν να μην πει τίποτα αν και δεν νομίζω να το έκανε έτσι κι αλλιώς άλλα άπρεπε να του το πω
‘’Εντάξει μην ανησυχείς’’ Τον διαβεβαίωσα. Μα γιατί τον μισούσε τόσο? Φαινόταν τόσο κάλος σε μένα τις προάλλες στην λίμνη. Άλλα φυσικά δεν θα το έλεγα αυτό στον Τζουλιαν. Όχι τώρα που τα πηγαίναμε κάπως καλά.
‘’όλα θα πάνε καλά’’ Τον διαβεβαίωσα χαμογελώντας. Επέστρεψε το χαμόγελο και μου έδωσε ένα γρήγορο φιλί στα χείλη που όμως ήταν αρκετό για να κάνει το στομάχι μου να δεθεί κόμπος. Θεέ μου ήμουν…. Ερωτευμένη μαζί του? Η απλώς μου άρεσε? Και αν άλλαζε πάλι συμπεριφορά?
‘’Καληνύχτα Aurora’’ Είπε
‘’Καληνύχτα’’ Απάντησα και γύρισα πλευρό.
 Λίγα λεπτά πέρασαν και ένιωσα το χέρι του να τυλίγεται γύρω από την μέση μου άλλα φυσικά δεν έκανα κατή για να τραβηχτώ. Δεν ήθελα. Έτσι απλώς έκλεισα τα ματιά μου και αποκοιμήθηκα.