Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 18

Τζουλιαν pon

''Τι εννοείς δεν είναι εδώ?'' Ρώτησε η μητέρα μου. Όταν βγήκα έξω και δεν την βρήκα στην λίμνη η πουθενά άλλου, κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα να μιλήσω στους γονείς μου

''Εννοώ ότι μετά τον χορό εξαφανίστηκε'' Αναστέναξα και έκλεισα τα μάτια μου για λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν δικό μου λάθος που έφυγε. Κοίταξα τον πατερά μου.

''μας άκουσε... Έμαθε για το σχέδιο''

''Φρουροί!'' Ήταν η απάντηση του πατερά μου και ο αρχηγός της Βασιλικής φρουράς μπήκε στο δωμάτιο. Καθώς ο πατέρας μου του έλεγε ότι έπρεπε να βρει την Aurora, η μητέρα μου με πλησίασε και έβαλε το χέρι της στον ωμο  μου.

''Θα την βρούμε μην ανησυχείς'' Μου υποσχέθηκε.

''Εγώ φταίω...'' Της είπα

''Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου. Σου υπόσχομαι ότι θα την βρούμε'' Είπε. Ο αρχηγός της φρουράς έφυγε από το δωμάτιο και εγώ κοίταξα τον πατερά μου που ξεφύσησε και κάθισε στον θρόνο του

''Πρέπει να την βρούμε... Αν έπαθε κάτι χάνουμε την συμφωνία'' Είπε. Ένιωσα το αίμα μου να βράζει. Η Aurora μπορεί να βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο και αυτός σκαφτόταν την καταραμένη συμμαχία?

''Στα κομμάτια η συμμαχία!'' Φώναξα εκνευρισμένος

''Το μονό που με νοιάζει τώρα είναι να βρω την Ρο- την Aurora'' Είπα και έλπιζα να κάλυψα το γεγονός ότι την είπα Ρο. Να πάρει μου έλειπε και ανησυχούσα για αυτήν! Δεν ήξερα ακριβώς πως ένιωθα για αυτήν τον τελευταίο καιρό αλλά ήξερα ότι κάτι υπήρχε μεταξύ μας. Και δεν ήταν για την συμμαχία. Όχι πια.

''Βασικά... Θα πάω με την φρουρά εγώ ο ίδιος'' Είπα και χωρίς να περιμένω γύρισα προς την πόρτα αλλά με σταμάτησε η μητέρα μου

''Τζουλιαν είναι αργά-''

''Δεν με νοιάζει! Εγώ φταίω που έφυγε και το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να την φέρω πίσω'' Της είπα απότομα

''Τζουλιαν πρόσεχε τον τόνο σου!'' Γρύλισε ο πατέρας μου αλλά εγώ απλώς τον αγνόησα και βγήκα έξω πηγαίνοντας προς τον στάβλο. Ήθελα να την βρω και δεν θα με σταματούσε κανείς.

Εκτός από την Ισαμπελλα.

''Τι έγινε εκεί μέσα?'' Με ρώτησε.

''Έστειλαν φρουρά για την βρει αλλά θα πάω και εγώ ο ίδιος.'' Απάντησα κόφτα και εκείνη απλώς εγνεψε

''Τι συνέβη μεταξύ σας?'' Ρώτησε χαμηλόφωνα. Εγώ αναστέναξα καθώς η σκηνή ξαναέπαιξε στο μυαλό μου. Πως τα καταπράσινα μάτια της με κατηγορούσαν γεμάτα προδοσία, πως μου φώναζε νευριασμένη....