Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφάλαιο 34

 Ήταν η μέρα του γάμου. Στο παλάτι επικρατούσε φασαρία και όλοι έτρεχαν να ταχτοποιήσουν τις τελευταίες λεπτομερές, ενώ εγώ? Εγώ δεν θα μπορούσα να είμαι πιο αγχωμένη. Έμεναν 5 ώρες πριν την τελετή και ήδη είχα αρχίσει να ετοιμάζομαι.

''Πως νιώθεις?'' Με ρώτησε η μητέρα μου. Ήμασταν οι δυο μας στο δωμάτιο μου και εγώ μόλις είχα τελεύσει το ντουζ μου. Τώρα ήταν η ώρα να φτιάξω τα μαλλιά μου.

''Αγχωμένη'' Παραδέχτηκα, καθώς η υπηρέτρια μου έφτιαχνε τα μαλλιά

''Όπως θα έπρεπε να είσαι. Σύντομα μετά τον γάμο σας θα ακολουθητέε η Στέψη σας. Και φυσικά θα υπάρχουν πολλοί εχθροί που θα προσπαθήσουν να σας βλάψουν'' Μου είπε εκείνη

''Το ξέρω μητέρα''

''Οπότε ελπίζω να μην με απογοητεύσεις Αυρορα, ούτε τον πατερά σου ειδικά μετά τα τελευταία σου καμώματα'' Διάλεξα να μην της απαντήσω. Προσπαθούσα να ξεχάσω ότι είχε γίνει, ήθελα να ξεχάσω. Δεν θα την άφηνα λοιπόν να μου το θυμίζει συνεχώς.

''Και σύντομα εσύ και ο Τζουλιαν θα πρέπει να επισκεφτείτε την Αγγλία''

''Το ξέρω'' Την έκοψα πριν συνεχίσει ''Μου το πρότεινε ο Τζουλιαν όπως επίσης πρότεινε να μείνουμε για λίγο καιρό εκεί. Ίσως.... Ίσως η Στέψη μας θα πρέπει να γίνει εκεί?'' Πρόσθεσα στο τέλος. Η μητέρα μου έγνεψε καταφατικά και μου χαμογέλασε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης

''Εσείς οι δυο θα τα πατέ καλά'' Είπε τελικά και με ένα τελευταίο χαμόγελο γύρισε και έφυγε, ενώ η υπηρέτρια συνέχιζε να μου φτιάχνει τα μαλλιά. Και σίγα η ώρα πλησίαζε.

''Είσαι έτοιμη για αυτό?'' Με ρώτησε ο πατέρας μου. πηρά μια βαθιά ανάσα. Είχε έρθει η ώρα. Εγώ, ο πατέρας μου καθώς και τα κορίτσια στεκόμασταν έξω από την αίθουσα της τελετής. Ο πατέρας μου ήταν διπλά μου, κρατώντας με αγκαζέ έτοιμος να με παραδώσει στον Τζουλιαν, ενώ τα κορίτσια ήταν πίσω μου ακριβώς. Μας χώριζε μόνο μια κλειστή πόρτα.

Πηρά μια βαθιά ανάσα. Θα παντρευόμουν τον Τζουλιαν σε λίγα λεπτά, σε λίγα λεπτά θα ήμουν η επομένη Βασίλισσα της Γαλλίας, σε λίγα λεπτά η φυσιολογική -όσο φυσιολογική μπορούσε να είναι- ζωή μου θα τελιών. Έκλεισα τα ματιά μου.

Αλεξαντερ βοήθησε με σε αυτό. Σε αγάπαω, πάντα θα σε αγάπαω, μου λείπεις. Σκέφτηκα από μέσα μου, κάτι σαν μικρή δίκη μου προσωπική προσευχή.

Άνοιξα τα ματιά μου.

''Είμαι έτοιμη'' Απάντησα. Οι φρουροί άνοιξαν την διπλή βάρια πόρτα του δωματίου και με αργά αλλά σταθερά βήματα, αρχίσαμε να περπατάμε. Μουσική από βιολιά ξεχύθηκε στην αίθουσα και όλοι οι καλεσμένοι σηκώθηκαν όρθιοι, τα ματιά τους στραμμένα πάνω μου.