Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 33

Ξύπνησα στην αγκαλιά του. Δεν είχε κουνηθεί καθόλου όλο το βραδύ ώστε να μην με ξεβολέψει η κάτι τέτοιο, και κοιμόταν ακόμη. Και μετά από καιρό είχα κοιμηθεί καλά, χωρίς εφιάλτες. Ήταν η πρώτη νύχτα από τότε που γύρισα στο παλάτι που βασικά κατάφερα να κοιμηθώ καλά, χωρίς να ξυπνήσω καθόλου. Επιτέλους μετά από καιρό ένιωθα ξεκούραστη. Κινήθηκα λίγο και εκείνος άνοιξε τα ματιά του, βλεφαρίζοντας μιας και το φως του ήλιου που έμπαινε από το παράθυρο, μάλλον τον ενοχλούσε. Παρόλα αυτά όμως έκανε τα ματιά του σχεδόν να λαμπιρίζουν.

''Καλημέρα'' Του είπα χαμογελώντας. Σίγα ανταπέδωσε και αυτός το χαμόγελο.

''Καλημέρα Αυρορα'' Απάντησε και ανασηκώθηκε ελαφρώς στρέφοντας τα καταγάλανα ματιά του πάνω μου

''Κοιμήθηκες καλά?'' Ρώτησε και εγώ έγνεψα καταφατικά.

''Δεν έχω ξανακοιμηθεί καλύτερα από τότε που ξαναγύρισα'' Παραδέχτηκα κάτι που τον έκανε να χαμογελάσει περισσότερο

''Λοιπόν..... Τότε χαίρομαι που βοήθησα'' Είπε με έναν παιχνιδιάρικα τόνο στην φωνή του. Χαμογέλασα και ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση έπιασε το πρόσωπο μου ανάμεσα από τα χεριά του. Εγώ έμεινα ακίνητη κρατώντας κυριολεκτικά την ανάσα μου. Θα με φιλούσε? Ήθελα να με φιλήσει? Όχι, όχι, δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, όχι ακόμα, ήταν πολύ....νωρίς.

''Δεν έχεις ιδέα ποσό πολύ θέλω να σε φιλήσω τώρα'' Μουρμούρισε κοιτώντας τα χείλη μου

''Τζουλιαν δεν....δεν μπορώ..'' Μουρμούρισα και έκανα να τραβηχτώ και προς μεγάλη μου έκπληξη με άφησε.

''Συγγνώμη'' Είπε απολογητικά, περνώντας το χέρι του μέσα από τις ξανθές μπούκλες του.

''Υποτίθεται πως δεν πρέπει να σε πιέζω. Συγγνώμη''

''Δεν πειράζει'' Απάντησα ανασηκώνοντας τους ώμους μου. Εκείνος απλά έγνεψε καταφατικά και σηκώθηκε

''Έλα να πάμε για πρωινό. Οι γονείς μας θα μας ανακοινώσουν την απόφαση τους'' Μου είπε καθώς πλησίασε την πόρτα

''Θα ετοιμαστώ και θα κατεβώ. Ευχαριστώ για απόψε Τζουλιαν'' Σαν απάντηση απλώς μου χαμογέλασε και βγήκε κάτω.

Στο πρωινό όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που η μητέρα του Τζουλιαν καθάρισε τον λαιμό της κάνοντας την προσοχή μας να στραφεί πάνω της, και ήξερα ότι ήταν η στιγμή που θα μας ανακοίνωναν τι θα γινόταν. Αν θα παντρευόμουν η όχι τον Τζουλιαν. Τον Τζουλιαν τον οποίο, είχα πληγώσει, του είχα ραγίσει την καρδιά και το ήξερα, αλλά ο ίδιος.... Ο ίδιος ακόμα με αγαπούσε και μου έδινε μια δεύτερη ευκαιρία. Μια ευκαιρία να ξαναρχίσουμε από την αρχη.