Η Συμμαχία Της Αγαπης {GWattys15}

Κεφαλαιο 19

 Όταν ξύπνησα, ήταν επειδή άκουγα την φωνή του Τζορνταν να βρίζει εκνευρισμένος. Όταν ρώτησα τι έγινε κατάλαβα τον λόγο που ήταν νευριασμένος. Και δεν ήταν κάλος.

 Είχαμε αποκλειστεί στην ηλιθία σπηλιά επειδή είχε χιονοθύελλα έξω και το χιόνι ήταν τόσο πολύ που τα άλογα δεν θα κατάφερναν να μας κουβαλήσουν. Οπότε είχαμε κολλήσει εδώ. Και έκανε ακόμη περισσότερο κρύο, αν ήταν δυνατόν.

 ''Να πάρει!'' Είπε για χιλιοστή φορά ο Τζορνταν και χτύπησε με την γροθιά του τον πέτρινο τοίχο. Τράβηξε το χέρι του πίσω και έβρισε ξανά όταν είδε ότι αιμορραγούσε. Νευριασμένος έκοψε λίγο ύφασμα από το μανίκι της μπλούζας του και επεχείρησε να δέσει το χέρι του αλλά δεν τα κατάφερνε. Ήταν σχεδόν κωμικό και ένα γελάκι μου ξέφυγε. Με αγριοκοίταξε

''Βλέπεις κάτι αστείο?'' Είπε απότομα.

''Δεν φταίω ΕΓ-εγώ για τον και-καιρό'' Τραύλισα από το κρύο. Έγνεψα προς το χέρι του

''Άσε με να σε βοηθήσω'' Πρότεινα. Με κοίταξε σαν να το σκαφτόταν για λίγο προς μεγάλη μου έκπληξη. Μετά κοίταξε πίσω προς τους υπηρέτες του και τελικά ήρθε και γονάτισε μπροστά μου. Δεν το περίμενα και κοκάλωσα για λίγο. Όταν συνήλκα κοίταξα με νόημα τα χεριά μου.

 Ανασήκωσε το φρύδι του.

''Δεν είναι κάποιο σχέδιο για να το σκάσης έτσι? Ξέρεις ότι οι άνδρες μου είναι στο μπροστινό μέρος της σπηλιάς και έχουμε χιονοθύελλα'' Μου είπε. Μα πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα αυτό? Το να το σκάσω.... Αν και είχε δίκιο δεν μπορούσα.

''όχι'' Είπα τελικά και του έδωσα τα χεριά μου τα οποία και έλυσε. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να τρίξω λίγο τους καρπούς μου που πονούσαν από το σφίξιμο του σχοινιού, ενώ πρόξενα ότι είχε σχηματιστεί ένα κόκκινο ''βραχιόλι'' γύρω από τους καρπούς μου. Έκανα μια γκριμάτσα

''Λυπάμαι για αυτό. Τους είπα να μην τα σφίξουν πολύ'' Μουρμούρισε ο Τζορνταν κοιτώντας τα χεριά μου. Χωρίς δεύτερη κουβέντα μου έδωσε το ύφασμα και το χέρι του. Προσεκτικά τύλιξα το ύφασμα στο σημείο που είχε ματώσει και το έδεσα προσεκτικά. 

''Έτοιμο'' Είπα και σήκωσα το βλέμμα μου συναντώντας το δικό του. Ένα χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στα χείλη του αλλά το σταμάτησε.

''Ευχαριστώ Πριγκίπισσα'' Είπε και εγώ έγνεψα καταφατικά. Πολύ ωραία... Μα τι σκαφτόμουν? Εκείνος ήταν εδώ για να με σκοτώσει και εγώ τον βοηθούσα? Τελεία Αιώρα!